Alter Bridge – Pawns & Kings

Een kleine twee jaar na de wat overbodige en niet al te overtuigende EP ‘Walk the Sky’ komen de vier heren (nog altijd in de oorspronkelijke samenstelling bijeen!) met studioalbum nummer zes ‘Pawns and Kings’ op de proppen. Hun laatste twee werkstukken, ‘Fortress’ en ‘The Last Hero’ vond ik stukken minder dan het openingstrio. Want inspiratielozer, éénvormiger en qua sound steeds meer dichtgeplamuurd helaas. Maar zie hier, deze ‘P+K’ is een heel pak beter en evenaart hun beste album ‘Blackbird’ bijna! Er is weer volop variantie te horen en enkele nummers hebben zowaar wat nieuwe invalshoeken, ook al biedt de bekende ‘Alter Bridge-sound’ daarvoor niet al teveel ruimte. Het blijft een combinatie van melodieuze rock en stevige metalriffs, gekoppeld aan die hoge, erg herkenbare je-moet-er-van-houden-stem van Myles Kennedy.  

Van de tien nummers klokken er liefst vier boven de vijf minuten. Die lange songs bleken op voorgaand plaatwerk vaak de uitschieters en ook nu stellen ze niet teleur. Zo is het progressieve ‘Sin After Sin’ een lekker traag meeslepend nummer vol dynamiek en gevoelige zang van Kennedy. En natuurlijk gaat Tremonti los in fijne riffs en dito solo, zoals hij op het hele album uitblinkt. Het dik acht minuten durende ‘Fable Of The Silent Son’ is hun langste maar misschien ook wel meest ambitieuze epic tot nu toe. Het klein beginnende nummer groeit uit tot een prachtige, dramatische heavy semi-ballad vol mooie wendingen. Dit gaat een plek krijgen op de setlists de komende jaren schat ik zo in. Ook het wat melodieuzere en makkelijker te behappen ‘Last Man Standing’ en het stevige titelnummer met zijn mooie zangmelodie en aanstekers-in-de-lucht-refrein hebben een aanzienlijke speelduur én weten te overtuigen.

De overige zes nummers hebben gelukkig ook voldoende te bieden. Opener en single ‘This Is War’ rifft er bijna thrashy op los, maar het melodieuze refrein biedt fijn tegengas. Maar een klein tandje melodieuzer gaat de band tekeer in het ‘Dead Among The Living’, waarna het agressieve ‘Silver Tongue’ het openingssalvo besluit. Wat opvalt is dat de productie, van natuurlijk wederom Michael ‘Elvis’ Baskette, dit keer iets meer ademruimte over laat, waar de voorgaande drie albums volledig dichtgemetseld waren, wat het tot vermoeiende luistersessies maakte. Al hoop ik nog steeds op een samenwerking met vers productiebloed.

Middels het opgewekte ‘Stay’ komt de radiovriendelijke kant van Alter Bridge eindelijk naar voren. Het melodieuze en catchy rocknummer is grotendeels gezongen door Tremonti en biedt wat afwisseling, zowel qua sound als stem. Terug naar de zware riffs in het wat doorsnee ‘Holiday’, al maakt het aanstekelijke refrein veel goed. Tot slot hebben we nog het midtempo en iets makkelijkere ‘Season Of Promise’ dat weer een mooi meezingbaar refrein heeft en prima van opbouw is.

Deze ‘Pawns and Kings’ heeft geen slechte nummers of vullers, een aantal echte uitschieters èn is qua songmateriaal een flinke stap vooruit ten opzichte van voorgaand recent werk. En ook al verschillen de songs onderling gelukkig meer dan voldoende; ik mis toch eigenlijk alleen nog een echte ballad of een akoestisch rustpuntje, want het blijft een massieve muur van geluid. Maar dat is een kleine kanttekening bij één van de betere Alter Bridge platen. (92/100 – Napalm Records)

TRACKLIST

1) This Is War
2) Dead Among The Living
3) Silver Tongue
4) Sin After Sin
5) Stay
6) Holiday
7) Fable Of The Silent Son
8) Season Of Promise
9) Last Man Standing
10) Pawns & Kings

LINE-UP

Myles Kennedy –  vocals/guitars
Mark Tremonti –  guitars/vocals
Brian Marshall –  bass
Scott Phillips – drums