Candlemass – Sweet evil sun

Ronald van Bruggen | 19 December 2022 | CD | No Comments

Het Zweedse Candlemass behoeft eigenlijk geen nadere introductie, maar voor de niet-kenners toch maar wat geschiedenis. Bassist Leid Edling richt Candlemass op in 1984 en in 1986 wordt het debuutalbum uitgebracht, het legendarische ‘Epicus Doomicus Metallicus’, een album vol epische doom metal met onder andere de fantastische opener ‘Solitude’. Het jaar erna komt het nog indrukwekkendere ‘Nightfall’ uit. Op dat album is Johan Langquist, zanger op het debuutalbum, vervangen door Messiah Marcolin en Messiah geeft de band een extra dimensie met zijn op het podium als monnik gekleed gaand, waarmee de band tot grote populariteit komt. Door de jaren heen verschijnt er regelmatig een nieuw album waarbij ook regelmatig een nieuwe zanger gepresenteerd wordt. En dan verschijnt nu dan het dertiende album en zie daar, de oude rot Johan Langquist is weer teruggekeerd op het oude nest. Hij was al te zien tijdens het optreden op Dynamo Metal Fest van augustus jongstleden, dat optreden werd door de integrale vertolking van ‘Nightfall’ één van de hoogtepunten van die dag.

Gelijk bij opener ‘Wizard of the vortex’ openbaart zich die typische Candlemass-sound, majesteueze logge gitaarriffs ondersteund door de zware bas. Titelnummer ‘Sweet evil sun’ is een fraai melodieus en swingend mid-tempo nummer met een jaren ’70 aandoend refrein door het orgel op de achtergrond. ‘Angel battle’ begint traag a la Black Sabbath, maar vervolgt bij het refrein in een voor Candlemass-begrippen ongewoon snel tempo en wordt zo een heerlijke headbanger. Tijdens het door zijn opzet theatraal aandoende ‘When death sighs’ vallen bij het refrein vrouwelijke vocalen in van Jennie-Ann Smith van Avatarium, welke gezien het karakter van dit nummer hier best goed bij passen. ‘Scandinavian gods’ klinkt wat anders door het afwijkende drumritme, ook de stem van Langquist klinkt dreigender. Na een licht onheilspellend en een gevoelig gezongen intro knalt ‘Devil voodoo’ met zijn uptempo ritme. ‘Crucified’ opent melancholisch en hartverscheurend om al snel verder uptempo te gaan in een fijne licht organische riff, maar wel een nummer wat meer luisterbeurten vergt ter doorgronding door de talrijke breaks. ‘Goddess’ sluit heerlijk af in een swingend tempo met orgelgeluid op de achtergrond.

Candlemass levert ook nu weer een dijk van een plaat af en als je doom metalfan bent, mag deze niet in jouw collectie ontbreken.