CD van de Week: Cross Country Driver – The New Truth

Jeroen Schortemeijer | 13 March 2023 | CD van de week | No Comments

De sympathieke zanger Rob Lamothe heeft een nieuw project nadat het onvolprezen Riverdogs weer in de ijskast is gezet. Cross Country Driver is de naam en onthoud deze, want ze hebben een heerlijke plaat gemaakt! Nee, het niveau van het legendarische Riverdogs debuut wordt niet gehaald, maar voor de melodieuze rockliefhebber staat er genoeg moois op om blind tot aanschaf over te gaan. De muziek is weliswaar net wat minder ‘to the point’ en catchy dan die van de rivierhonden, maar na vele draaibeurten valt het kwartje en ontdek je steeds weer nieuwe lagen in de weelderig gearrangeerde en geproduceerde songs. Geen idee trouwens of Volvo de band sponsort (ze hebben een ‘Cross Country’ model namelijk), maar het zij ze gegund, want in deze tijden is elk verdienmodel meegenomen

Het trio bestaat naast Lamothe uit zijn zoon Zander op drums en een zekere James Harper op gitaar. Maar de vele muzikale vrienden van Rob vullen de band ruimschoots aan. Van King’s X’ Dug Pinnick, Vivian Campbell (Def Leppard en Riverdogs) tot aan Dream Theater’s Mike Mangini. De meeste baspartijen zijn ingespeeld door Greg Chaisson (ex Badlands). Het levert een afwisselend en bluesy geheel op, wat mede door de losse productie soms iets teveel een gezellige jamsessie uitstraalt. De nummers ontberen hier en daar wat hooks en herkenbare refreinen, waardoor het even duurt voordat het geheel je pakt. Echte uitschieters staan er niet op, maar daarentegen zijn de missers ook beperkt tot één: het funky ‘Long Gone’ met zijn blazerssectie is niet mijn kop thee, ondanks het lekkere gitaarwerk.

Maar zoals gezegd, het gemiddelde niveau is hoog. Na een spannend intro rockt opener ‘Wild Child’ alsof hij is overgebleven van Riverdogs’ ‘California’. Het heerlijke nummer is stevig en op de warme stem van Lamothe blijkt nog geen greintje sleet te zitten. Langste song ‘So Fly’ is dynamisch en progressief, heeft vele lagen en een lekker donkere sfeer. Van de drie nummers met Pinnick (bas en achtergrondzang) bevalt het trage ‘I Won’t Look Back’ het best. En het wat gehaaste en fragmentarische ‘A Man With No Direction’ me het minst.

‘Shine’ en ‘Off the Rails’ zijn wat meer uptempo en liggen beide prima in het gehoor, waarvan de tweede het meeste aan Riverdogs refereert. Het gitaarwerk is opvallend vingervlug en ook drummer Zander zit lekker te trommelen. De laatste nummers op het album zijn wat meer ingetogen van aard. Het emotionele en catchy ‘Real Love’ had op één van Lamothe’s soloplaten kunnen staan. Helaas vlamt Vivian niet echt op het akoestische, nogal zware, maar erg mooie ‘Risen’. ‘Everything Forgiven’ is ook donker, maar me ook iets te richtingloos. Waarna Rob je nog éénmaal kippenvel bezorgt op het van minimale begeleiding voorziene ‘My Goodness’, waarmee het album uitgaat als een mooie nachtkaars.

Resumerend: Hier en daar hadden de nummers net wat pakkender mogen zijn en ook is de afsluiting met vier semi-ballads wat veel van het goede. Maar afgezien van deze kleine kanttekeningen is ‘The New Truth’ een zeer afwisselend, goed en origineel album geworden. Alleen jammer dat op het Frontiers label zitten. Dat betekent dus zo’n lelijke jewelbox en vooralsnog geen vinyl. Maar okee, het is al mooi dat Alessandro Del Vecchio geen vinger in de pap heeft! Hopelijk maakt CCD ooit een vervolg en gaat er getourd worden. Dan graag een paar optredens in Nederland heren!
(90/100 – Frontiers Music)