Triggerfinger oefent er overtuigend op los in Gebouw T

Onze Belgische alternatieve rockvrienden van Triggerfinger zijn terug! Na het twintigjarig jubileum volgde er in 2019 een welverdiende sabbatical. Dat de hele muziekwereld een half jaar later sowieso stilstond vanwege corona had de band ook niet kunnen bedenken. Ontwaakt uit de winterslaap werd er vorig jaar voorzichtig weer wat gespeeld hier en daar. Dat zet zich deze lente voort middels wat ‘try-outs’ in kleinere zalen voordat de grote zomerfestivals plat gewalst kunnen worden.

Donderdagavond werd er geoefend in het gezellige Gebouw T in Bergen op Zoom. Mèt een nieuwe bassist in de gelederen, want het karakteristieke massieve boegbeeld Paul Van Bruystegem, beter bekend als Monsieur Paul, heeft na twintig jaar afscheid van Triggerfinger genomen. In juni zijn er nog enkele uitzwaaioptredens. Vanavond speelt vervanger, de Genkse landgenoot Geoffrey Burton al mee. Hij was jarenlang de rechterhand van Arno Hintjens en onder andere onderdeel van de groep Hong Kong Dong. Het is voor het visuele plaatje even wennen, deze wat magere man met koddig mutsje. Maar hij baste lekker en foutloos.

Om iets over negen trapt de band in een uitverkocht huis af met vaste opener ‘I’m Coming For You’. Het geluid staat op standje moddervet, doch niet tè hard en prima in balans. Meesterdrummer Mario Goossens staat met zijn drumstel pontificaal midden vooraan op het podium. En terecht natuurlijk, want hem zien spelen is de entreeprijs al helemaal waard. Wat een talent en wat een spelplezier! Heerlijk. Dat was de afgelopen jaren al genieten in Sloper met collega Zuiderwijk van Golden Earring, maar terug op het oude nest is het helemaal vertrouwd.

Charmeur en zanger/gitarist Ruben Block is de andere aandachtstrekker, zeker nu de nieuwe bassist nog wat schuchter en onwennig zijn partijen staat te spelen aan de rechterkant. Maar dat is Ruben wel toevertrouwd. Zijn uitstraling reikt gemakkelijk tot aan de bar. Hij heeft er zichtbaar weer plezier in na de jaren stilte en het werken aan zijn soloalbum.

Er worden nog wat songs van ‘All This Dancin’ Around’ en ‘What Grabs Ya?’ de zaal ingepompt, alvorens we welkom geheten worden. Het mooi opgebouwde, van een AC/DC-intro voorziene ‘By Absence of the Sun’ is het eerste hoogtepunt. Het swingende ‘Perfect Match’ van hetzelfde album vervolgd. Waarna een lekkere riff het erg fijne ‘Fleshtide’ van laatste album ‘Colossus’ (2017) inluidt.

In de tweede helft is zowel de band als ook het publiek losgerockt en ingespeeld en wordt er van beide kanten volop genoten. Het heerlijke ‘On My Knees’ en ‘Colossus’ grooven als een malle en laten niemand stilstaan. Waarna publieksfavoriet ‘All This Dancin’ Around’ en de meezinger en -stamper ‘Is It’ de reguliere set na een 70 minuten al afsluiten. Het is een try-out tenslotte; op de festivals zal men niet meer speeltijd krijgen.

De band wordt terecht teruggefloten. Twee covers besluiten de mooie avond. Het al jaren gespeelde ‘Man Down’ van Rihanna krijgt zoals altijd een heerlijke ‘Triggerfinger make-over’, ook al gaat de toegevoegde Zeppelin-riff niet geheel foutloos. Grootste hit (doch zelden live gespeeld) is de vreemde eend ‘I Follow Rivers’ (van een zekere Lykke Li), welke in een stevige versie het optreden meezingend afsluit. De band neemt dankbaar en breed lachend afscheid van Bergen op Zoom. Op naar Schijndel, waar een dag later Paaspop wacht.

Het was een heerlijk weerzien met de Belgen. Gebouw T was voor één avond ‘Gebouw Triggerfinger’ (bedankt Henry). De lange pauze heeft de band zichtbaar nieuwe energie gegeven, want het plezier op het podium spatte er bij Ruben en Mario van af. Nieuweling Burton moet nog even wennen aan al die decibels, maar dat komt vast goed. Na de zomer graag weer de studio in voor een nieuw album, heren. Maar vooralsnog welkom terug aan het live-front! Ik heb genoten en de rest van de zaal met mij.