M-Opus – At The Mercy Of Manannán

Esther Kessel-Tamerus | 26 April 2023 | CD | No Comments

De Ierse progressieve rockgroep M-Opus heeft zich voor hun derde album, At The Mercy Of Manannán’, laten inspireren door de Ierse mythologie. De Zeegod Manannán was de koning van de ‘Andere Wereld’. Het album gaat over zeelieden die tijdens een gevaarlijke missie oude Keltische goden tegenkomen. Net als bij hun vorige albums, komt hun inspiratie uit de jaren 70, deze keer 1972. ‘At The Mercy Of Manannán’ is het eerste album dat ze als viertal uitbrengen.

‘Setting Off’ is een melancholische openingstrack. Ondanks de rustige flow, zijn er redelijk wat details in de muziek. De verdeling tussen hoge en lage tonen is prima.

Je hoort de invloeden uit de jaren 70 al tijdens het intro van ‘Riverflow’. Tijdens de vocale delen is de muziek wat kalmer van opzet, dit vormt een goede harmonie met de stem van Jonathan Casey, die ook toetsenist en bassist is. De vocale delen worden afgewisseld met uitgebreide instrumentale delen. Dit zijn zowel ingetogen, als proggy stukken. In deze laatste zit onder andere lekker veel bas en toetsen. Via het geluid van kabbelend water, loopt het over naar het instrumentale ‘Whirlpool’. Hier komt er best veel op je af. In eerste instantie hoor je veel toetsen, afgewisseld met dynamisch drumwerk. Bovendien hoor je zeer goed gitaarspel. Deze track eindigt heel kalm. Het mysterieuze intro van ‘To The Other Side’ past daar prima bij. Dat geldt ook voor de akoestische gitaarklanken en de rustige zang. Er zijn leuke details en diverse (gave) veranderingen. Aan de muziek alleen voel je niet goed welk verhaal er achter zit. Daar heb je de tekst wel voor nodig. Gelukkig zingt Jonathan behoorlijk duidelijk, bovendien kun je de teksten meelezen. Maar ook zonder dat je naar de teksten zou luisteren, kun je wel degelijk genieten van zang en muziek. Vlak voor het eind is er een verrassende overgang naar een minimalistisch stukje.

‘Na Bruídaí’ is opzwepend van opzet. Maar meezingen, dat zullen maar weinig mensen kunnen. Want dit nummer is in het Iers gezongen. Vooral tijdens het uitgebreide instrumentale stuk zijn er verrassende veranderingen in tempo en volume. Soms lijkt het ritme tegen elkaar in te gaan, maar de balans blijft bewaard. Met vlagen komt er best veel op je af, dit nummer is zo mooi opgezet!

Tussen alle prog door valt toch het prachtige, heldere geluid van de cimbalen op. Overal is het geluid goed, hierdoor komen de laagjes en de details mooi tot uiting. Dat is ook terug te horen in ‘Valley Of Elah’. Dit is misschien wel het toegankelijkste nummer op het album, en zal tijdens een live concert zeker vragen om interactie met het publiek. De sfeer van ‘Scaling Novas’ sluit hier mooi bij aan. De zang is met vlagen in laagjes, soms afgewisseld met bijvoorbeeld orgelspel. Alles is prima verdeeld over de koptelefoon. Het einde loopt kalm over naar de instrumentale ‘Carnivale’. Ook deze afsluiter heeft ongewone maar boeiende ritmes, wendingen, geluidjes en details. Dit blijft tot de allerlaatste seconde.

Ook dit derde album van M-Opus is weer heel bijzonder. De structuur van de nummers is, zoals eerder gezegd, zeer goed. Het gave gitaarspel is met vlagen erg snell. Er zijn veel toetsen te horen. Maar ook bas en drum/percussie zijn ruim aanwezig. De roots van de ’70’s zijn terug te horen, maar overheersen niet. ‘At The Mercy Of Manannán’ is complex, proggy, maar toch toegankelijk. (90/100)