Stonehenge Festival Steenwijk

Dit festival kun je het beste omschrijven als een soort van langeafstandsrace van ongeveer een uurtje of 14 waarbij om tien uur in de ochtend het gaspedaal wordt ingetrapt en die voet er niet eerder vanaf komt zo rond een uur of kwart voor twaalf in de avond. In de tussentijd op krijg je op dit underground festival het respectabele aantal van 23 bands te verwerken welke door de strakke organisatie over 2 podia naadloos in elkaar overgaan.

Om tien uur in de ochtend wordt het gaspedaal vol ingetrapt door de Brabantse heren van Klont. Zware muziek met een knipoog en humor. Dat de heren niet altijd lange nummers spelen houdt het lekker luchtig…..bij sommige nummers slechts een handje vol secondes het gas erop is genoeg, vermakelijk entertainment op deze ochtend. De jonge Amerikaanse gasten van Corrupt zijn de eerste band op het andere podium. Energiek, fanatiek en bevlogen, en zoals je van Amerikanen mag verwachten, lekker strak. Zeker een band met potentie. Mooi om te zien is dat deze jonge gasten de rest van de dag op het festivalterrein aanwezig zijn om ook naar hun helden te luisteren en zijn niet te beroerd om de pit in te duiken. Deze jongens zijn op een echte roadtrip deze dag.

Nephylim uit Den Bosch en omstreken neemt het stokje over met hun Melodic Death Metal. Ik mag deze variant wel. De heren maken het volledig waar en zijn een genot om naar te kijken, zeker als zanger Tijn Bosters besluit om het podium te verlaten en zich te mengen in het publiek. Een puik optreden van deze getalenteerde band, ‘Whitered’ als song staat als een huis ! Als voetnoot willen wij langs deze weg nog de merch-stand van Nephylim bedanken om dat zij zo vriendelijk waren om tijdens de enige hoosbui van die dag ons de mogelijkheid te geven onze fotoapparatuur droog en veilig neer te leggen. Top !! We blijven bij de volgende band in Nederland maar verhuizen hiervoor naar Friesland. Op geheel eigen wijze wordt in de Friese taal een mix van metal, punk en hardcore het publiek in geslingerd. Dat deze mix zeer aanstekelijk werkt is op te merken aan het publiek wat zich voor het podium bevindt, deze gaan lekker los op wat Stoflik Omskot ze voorschotelt.

Het Belgische Serial Butcher weet hoe het werkt en houdt de voet stevig op het gaspedaal met hun Death Metal. De band is al sinds 1995 actief op de internationale podia en nummers zoals ‘Brute Force Lobotomy’ gaan er bij het publiek in als gesneden koek. Mouflon uit Arnhem zet een heerlijke energieke set neer. Een genot om naar te kijken en luisteren. Alle remmen los en gas erop, zeker de moeite waard om eens langer dan een half uur aan het werk te zien. Een andere Belgische afvaardiging is de band Fractured Insanity. De heren vliegen werkelijk uit de startblokken en weten het publiek hiermee ook duidelijk naar de zin te maken. De heren hebben alleen net de pech dat tijdens hun optreden een echte hoosbui losbarst boven het festivalterrein in Steenwijk waardoor het merendeel van het publiek zich uit de voeten maakt om waar dan ook maar mogelijk is een veilig en droog heenkomen te zoeken, wat helaas niet voor iedereen mogelijk is. Andere trotseren de regen en laten het maar gewoon over zich heenkomen.

Op het moment dat Skullhog het podium betreedt zijn de regenbuien vertrokken en kan het aanwezige publiek genieten van de barberic cave-metal. Of je nu wil of niet de bassist trekt toch wel de aandacht, ontbloot bovenlijf met volop tattoos en een ketting als gitaarstrap. Deze band draait al jaren mee, maar daar is niets van te merken, nog steeds vol passie en energie. Ook Gutwrench is geen onbekende in de Nederlandse scene. Stevige donkere death metal met heerlijke gitaarsolo’s zijn zeer aangenaam om naar te kijken en luisteren. Zeker een aanrader om eens te gaan bekijken! Dat men ook in Oost-Europa weet wat muziek maken is bewijzen de heren van Fleshless uit Tjechië. Melodieuze Death Metal met een gitarist die niet echt typisch is voor wat we tot nu toe op de dag hebben gezien, type bodybuilder, beer van een vent. De zanger met zijn blonde manen geeft zich volledig en weet het publiek aan zich te binden getuige de pit die ontstaat vooraan bij het podium.

Op het andere podium komen hun landgenoten van Tortharry aan de beurt om ook een duit in het zakje te doen. Op de een of andere manier heb ik het idee dat de band niet echt op gang komt, het oogt stroef en ook de connectie met het publiek lijkt te ontbreken. Mogelijk wordt dit mede veroorzaakt door het feit dat er maar gebrekkig Engels kan worden gesproken. De wil zal er bij deze heren best geweest zijn maar ikzelf had er wat moeite mee eerlijk gezegd. De opkomst van Doomas is indrukwekkend, gehuld in gewaden en maskers betreden de bandleden het podium. Deze Slovaken laten vervolgens hun doom-metal tot leven komen, de maskers en gewaden worden intussen wel afgedaan om wat meer bewegingsvrijheid te verkrijgen. Tekstueel niet altijd goed te volgen maar dat wordt muzikaal meer dan ruimschoots gecompenseerd.

De Duitsers van Purgatory winden er geen doekjes om en brengen het hele hel en verdoemenis en wat nog meer zij aan het voetlicht in hun harde Death Metal. Energiek en bruut met Duitse gründlichkeit, voer voor de liefhebbers.En dan Cote dÁver, vrij vertaald kadaver maar dat mag duidelijk zijn. Deze band speelt zijn allerlaatste optreden op Stonehenge. Dat de band hands down de prijs pakt voor de meest opvallende kostuums deze dag mag wel duidelijk zijn. In hun volledige bodysuits krijgt men het aanwezige volk goed in beweging met hun grooving death-grind. Ook al is dit totaal niet mijn smaak van muziek het getoonde schouwspel blijft boeien en ook muzikaal is er niets mis mee. Tussen de bedrijven door worden nog wat mensen bedankt zonder dat het te dramatisch wordt, of te wel, bedankt maar we gaan weer door. Afgaande op wat ik gezien heb mag de band tevreden zijn over dit laatste optreden.

Het mooie aan een festival is dat de volgende act weer compleet anders is. Als je toch uit Rome komt en je houd van death-metal geef je er een Romeins tintje aan en dat is precies wat deze mannen van Ade uit Italië ook gedacht moeten hebben. Met bijpassende Romeinse kledij wordt er op een melodieuze wijze verwezen naar de vergane Romeinse tijden. Vol met Italiaanse passie wordt een mooie setlist afgeleverd.
Na al het mannelijk geweld volgt Asagraum. Deze uit Nederland afkomstige en volledige uit dames bestaande band doet niet onder voor de mannelijke collega’s. Afgaande op de verhouding tussen mannen en vrouwen bij de bezoekers is het eigenlijk verbazend dat er niet meer vrouwen op het podium staan. Maar goed, de dames met hun beschilderde gezichten laten zich niet kennen en hebben inmiddels een rijke schare aan volgers en treden ook op buiten onze landsgrenzen. Hun Satanic death-metal wordt met open armen ontvangen. Dat de set onderbroken wordt door wat technische problemen is jammer maar slaat deze dames niet uit het veld. Een sterk en krachtig optreden mag worden bijschreven op het conto van dit viertal.

Nog maar eens terug naar onze oosterburen. Op het moment van spelen is de temperatuur al weer aardig opgelopen en misschien maar goed ook want de heren van Stillbirth zijn enkel getooid in gele fluorescerende surfbroeken. Ze hebben er duidelijk zin in want dit optreden knalt van het podium en slaat duidelijk aan bij de toehoorders die zich laten gaan tijdens dit opzwepende optreden. Energiek, fanatiek en passie. Voor mij persoonlijk 1 van de hoogtepunten op deze dag. Voorafgaand aan een festival maak je altijd wel een lijstje van bands die je interesse hebben. De Zweden van Lik stonden hier zeker op. Muzikaal sterk en met goede gitaarsolo’s spreekt deze band velen aan. Death metal van hoogstaand niveau waarbij het laatste album ‘Misanthropic Breed’ er zeker mag zijn met ‘Funeral Anthem’ voor mij als persoonlijk hoogtepunt. De band heeft er duidelijk zin in getuige de spelvreugde tijdens de nummers op het podium. Het is duidelijk te merken dat met het verloop van het festival de kwaliteit van de bands toeneemt. Dit geldt zeker voor de Engelse band Ingested met Jason Evans als frontman. Nu heb ik blijkbaar toch al een zwak voor bands uit de UK en dan met name vanwege de manier waarmee zij het publiek weten te betrekken bij hun optredens. Dat is ook dit keer weer het geval. Er is een constante interactie met het publiek wat op hun beurt de band hiervoor beloont door ook volledig los te gaan op datgene wat de band neerzet op het podium. Mocht je toevallig nog op zoek zijn naar een death-metal band voor op je festival met deze band haal je een band binnen waarbij succes gegarandeerd is. Een aanrader.

Vomitory uit Zweden hoeft zich wat dat betreft niet meer te bewijzen. Als je al vanaf 1989 meeloopt weet je wel hoe je een optreden moet neerzetten. Dit is dan ook wel te merken aan de reacties uit het publiek die deze band graag zien optreden. Zelf vond ik het plichtmatig overkomen maar dat kan ook een kwestie van beleving zijn, de fans hebben er in ieder geval van genoten. Tja, en dan toch wel een band waar volgens mij het merendeel van het aanwezige publiek op af is gekomen Possessed. Dat de band populair is was wel te merken aan de hoeveelheid T-shirts die er verkocht werden. Deze Amerikanen met frontman Jeff Becerra, die overigens in een rolstoel zit met daarop een soort van mountainbike-banden, trekken alle registers open. Deze “founders” of death-metal stellen zeker niet teleur. Het hele gamma aan bekende songs komt voorbij en als de intro van ‘Exorcist’ wordt ingezet wordt dit onder luid gejuich ontvangen. Possessed kwam, zag en overwon. Van de drie hoofdacts is Autopsy als tweede band aan de beurt. Dat ook deze band op een grote schare fans mag rekenen is wel duidelijk. Met Chris Reifert op drums en vocalen maakt Autopsy zijn reputatie meer dan waar. Dat je als drummer ook de zang voor je rekening weet te nemen in een death-metal band is bewonderenswaardig, want het werk wat een drummer moet verzetten is niet mis, zoveel is me wel duidelijk geworden. Een feest om deze mannen aan het werk te zien !

Als afsluiter staan de heren van Hypocrisy van oprichter Peter Tägtgren geprogrammeerd. Voorafgaand wordt medegedeeld dat de band het zonder bassist zal moeten doen omdat zijn vlucht op het laatste moment is geannuleerd. De baslijn zal daarom via een backtrack worden afgespeeld, alsof dit iets nieuws is, de meeste grootste bands doen tegenwoordig niets anders. Maar eerlijk gezegd valt het gemis tijdens het gehele optreden niet op en de fans genieten er niet minder om. Hypocrisy maakt zijn reputatie als topband helemaal waar en is een geschikte afsluiter gebleken voor dit festival. Stonehenge 2023 is wat mij betreft een zeer geslaagd festival gebleken. De uitermate goede organisatie en vriendelijke vrijwilligers verdienen een dikke pluim. Dit festival kun je beleven zonder expliciet van het genre te houden, de sfeer en saamhorigheid maken dit een unieke gebeurtenis. Ga zeker volgend jaar een kijkje nemen op Stonehenge 2024.