DeWolff, Nederlandse act van wereldklasse

In een volgepakte, volledig uitverkochte Bosuil ga ik vanavond naar één van onze vaderlandse rockpareltjes kijken, namelijk DeWolff. Maar eerst moet ik me nog door het voorprogramma DRUM&BEEKER worstelen. Ik ben al geen fan van Blues/Stoner Rock, laat staan van middelmatige Blues/Stoner Rock zonder bassist en gezongen in plat Limburgs. Ook het publiek reageert vrij tam op DRUM&BEEKER. Gauw vergeten en over naar DeWolff.

DeWolff is een schoolvoorbeeld van een band die live veel beter tot haar recht komt dan op vinyl of CD. DeWolff moet je beleven. Vanaf het eerste nummer ‘Rosita’ grijpt DeWolff en met name de sympathieke charismatische frontman, zanger/gitarist Pablo van de Poel het publiek bij de strot om vervolgens pas los te laten na de laatste toegift. Pablo gooit zijn gitaar even af om zich vervolgens tussen het publiek te begeven en daar samen met het publiek een groot deel van ‘Rosita’ te zingen. Dit kan ook makkelijk aangezien deze mini-opera ruim 15 minuten duurt.

De toon is hiermee gezet en de gebroeders van de Poel, Robin Piso, bassist Levi Vis van de Dawn Brothers en de achtergrondzangeressen Kim Schulte en Diwa Meijman spelen alsof hun leven er van afhangt. Het publiek hoeft geen moment gevraagd te worden om mee te zingen, klappen of wat dan ook. Zelfs de ‘commercial break’ die gemaakt wordt om het nieuwe T-shirt en foto-album even onder de aandacht te brengen wordt door Pablo uiterst origineel en amusant gebracht.

Hierna gaat DeWolff door met waar ze gestopt waren en krijgen we weer geweldige muziek te horen die alle kanten opgaat. Van Gospel tot Psychedelische Rock a la Pink Floyd tot Classic Rock met het gitaarspel van Pablo als hoofd-en smakelijkste ingrediënt. ‘Night Train’ is het laatste nummer van de reguliere set en Pablo roept de Bosuil op om hierna flink te schreeuwen voor toegiften zodat ze nog een keer terug mogen keren op het podium. Deze oproep is niet aan dovemansoren gericht en niet lang daarna keert DeWolff terug op het podium om ons te verblijden met drie extra nummers. Hierna is het feest echt gedaan en kunnen zowel band als publiek terugkijken op een meer dan geslaagde avond.