Lionheart weet Tilburgs publiek te vermaken als minst zware band op zijn tour
Het is dinsdag 20 februari als Lionheart voor de ‘Welcome to the West Coast III’ tour op de Tilburgse planken van 013’s main staat. De band wordt deze tour ondersteund door een drietal zwaargewichten in Suicide SIlence, Kublai Khan TX en Paleface Swiss. De zaal is nog voor de eerste band op het podium staat al vrij vol, en tot verbazing van velen blaast er electro hardcore over de speakers in plaats van gitaargeweld.
Het is aan het viertal van Paleface Swiss om de avond te openen. De band bestaat nog niet al te lang, maar is hard aan zijn weg omhoog aan het timmeren en zal vanavond zijn best doen om meer fans te verzamelen. De heren zijn vanaf het eerste moment dat ze het podium betreden bezig om het publiek op te zwepen. Met een zeer actieve lichtshow op de achtergrond en hun rauwe muziek weten de heren dan ook al vrij snel een gigantische mosh pit gaande te krijgen en ook de wall of death die men aan het einde van de set bouwt is gigantisch.
Na het einde van de set van Paleface Swiss duurt het niet lang voor de tweede band met een locatie in zijn naam, Kublai Khan TX, het podium betreed. Dit Texaanse viertal heeft precies weten te vinden waar de aggressiviteit van hardcore vandaan komt en speelt dan ook een brute, uitgeklede variant hiervan. Hoewel zijn vocals niet altijd even goed naar voren komen in de mix weet frontman Matt Honeycutt het publiek keer op keer te activeren om de pit gaande te houden. De band zet een ijzersterke set neer zonder enige nonsense.
Suicide Silence draait ondertussen al even mee. Zodra de heren van start gaan zijn de gitaren nauwelijks over de getriggerde drums heen te horen, maar dit wordt gelukkig snel bijgesteld. Frontman Eddie Hermida weet het publiek goed mee te krijgen in de set van de band, die flink wat crowdsurfers richting het podium weet te trekken. Opvallend aan de set is dat 2 op de 3 nummers van voor het overlijden van Mitch Lucker zijn; de band leunt zo te merken liever op ouder succes dan het te riskeren met nieuwere materiaal. Iets wat het publiek overigens niet erg lijkt te vinden; juist deze nummers zingt het harder mee.
Op het moment dat Lionheart zijn set start, lijkt de zaal iets leger dan tijdens Suicide Silence; geheel verbazingwekkend is het niet aangezien Lionheart wellicht de minst zware band van de avond is. Desalniettemin weet de band het aanwezige publiek goed mee te krijgen in zijn energieke set. De band besteed vooral aandacht aan de ‘Welcome to the West Coast’ albums, maar er is tussendoor ook wat ruimte voor albums die geen naamgenoot zijn van de tour. Muzikaal zijn de heren lekker in vorm, de interactie is goed en de vormgeving van het podium is goed geregeld, inclusief pyrotechnics. Al met al weet de band een goede, vermakelijke set neer te zetten.
