Geweldige Prog-avond met een valse start

Op deze zaterdagavond is de Muziekgieterij gastheer van twee acts die dag en nacht van elkaar verschillen. In de grote zaal speelt ‘De Jeugd van Tegenwoordig’ en in de kleine zaal speelt de uit Australië afkomstige progressieve metalband Caligula’s Horse.

Twee bands spelen als opwarmer, te beginnen met de uit Reno Nevada afkomstige band Four Stroke Baron. Four Stroke Baron speelt behoorlijk saaie wannabe prog met dance-invloeden gemengd met wat Nu-metal en jaren 80 New Wave. Op zich kan dit interessante muziek opleveren maar Four Stroke Baron slaagt er in om dit niet voor elkaar te krijgen. Hoofdschuldigen aan dit feit zijn drummer Matt Vallarino die dingen wil laten horen waartoe hij absoluut niet in staat is, schoenmaker blijf bij je leest is mijn dringende advies aan deze man.

Ook zanger/gitarist Kirk Witt kan niet overtuigen met zijn statische podiumpresentatie en ‘zang’ waar een irritant geluidseffect op zit. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de overigens slecht gevulde kleine zaal totaal niet reageert op de muziek en performance van Four Stroke Baron. Deze band mag van geluk spreken het podium te mogen delen met The Hirsch Effect, die wel een goede opwarmer blijkt te zijn en hoofd-act Caligula’s Horse.

De avond begint dus teleurstellend. Gelukkig wordt deze blamage ruimschoots goedgemaakt door het Duitse trio The Hirsch Effect. Hun Duits-talige progmetal wordt enthousiast gebracht en goed ontvangen door het publiek. De Duitsers benutten het hele podium en rennen en spelen als of hun leven er van afhangt. Deze energie wordt overgenomen door het publiek dat zelfs nog om een ‘zugabe’ vraagt, en ook krijgt. Caligula’s Horse opent met twee nummers van het nieuwe album ‘Charcoal Grace’ om vervolgens het publiek mee te nemen op een chronologische tijdreis, te beginnen in het jaar 2015. Van dat jaar stamt het album ‘Bloom’ waarvan ze het gelijknamige nummer en ‘Marigold’ ten gehore brengen. Hierna volgen ‘Dream The Dead’ en ‘The Hands Are The Hardest’, afkomstig van het in 2017 uitgebrachte album ‘In Contact’. Vervolgens stopt de tijdmachine op het jaar 2020 en worden er drie nummers gespeeld van het album ‘Rise Radiant’. De reguliere set wordt vervolgens afgesloten met twee nummers van het laatste album zodat we  ons uiteindelijk weer bevinden in het jaar 2024.

Als toegift krijgen we nog ‘oudje’ ‘Daughter Of The Mountain’. Het siert Caligula’s Horse dat ze hun setlist hebben veranderd met nummers die ze al lang niet meer gespeeld hebben. Dat dit ten koste gaat van wat meer bekendere (oude) nummers als ‘Dark Hair Down’ en ‘The City Has No Empathy (Your Sentimental Lie) moeten we dan maar voor lief nemen. Je kunt nu eenmaal niet iedereen tevreden stellen. Opvallend is verder dat het geluid bij Caligula’s Horse van topkwaliteit was en bij de support-acts beduidend minder was. De (weinige) bezoekers van de Muziekgieterij hebben in ieder geval kunnen genieten van een avondje progmetal op hoog niveau. Althans de laatste twee bands.