Avneya – Road to I

Rik Moors | 17 October 2024 | Uncategorized | No Comments

Oz Avneya is de man achter het Israëlische prog metal project Avneya. Je kent zijn naam misschien van het prog trio Obsidian Tide. Voor zijn debuut solo album ‘Road to I’ stapte hij uit zijn comfort zone. Voor het eerst schreef hij niet alleen composities, maar ook de teksten. Hierbij zocht hij naar de balans tussen direct en poëtisch zijn. De (instrumentale) nummers gaan onder andere over planetaire migratie en maatschappelijke degeneratie. Daarnaast komen er tegenstellingen aan bod zoals leven en dood, hoop en wanhoop, corruptie versus fatsoen. Deze tegenstellingen zijn komen terug op het albumcover. De structuur van de prog metal is breed en varieert van zwaar, naar melancholie; ambiance en zelfs opera zijn inspiratiebronnen. Hij doet de programmering, zingt en speelt elektrisch gitaar (voor de kenners: Ormsby 6 and 7 strings HypeGTR). Daarnaast speelt hij op twee nummers akoestisch gitaar.

Het mooie, instrumentale ‘Upon The Shores of the Afterlife’ is kalm, maar je voelt dat dit gaat veranderen. Die verandering is er meteen bij aanvang van ‘Seeds of Immortality’. De grunts worden afgewisseld met cleane zang. Vooral tijdens het instrumentale stuk kom het gitaarspel goed naar voren. Deze tweede track dooft mooi langzaam uit. ‘Proxima B’ heeft een melancholische start. Als de metal erbij komt, raakt de melancholie op de achtergrond. De zang is eerst grimmig en laag, er volgen enkele hoger gezongen delen . Dit alles zorgt voor een mooi melange dan wel afwisseling. De soprano zang is in evenwicht met de metal en de grunts, bovendien wordt de soprano stem ook ingezet als instrument. De flow van deze goed opgebouwde track is pakkend.

Het ingetogen ‘Emotionally Attached’ is helder van klank. Oz heeft een vrij hoog bereik, zijn stem is wat lichter dan van de meeste metal zangers. Maar zijn stem is in balans met de muziek. De strijkinstrumenten smelten samen met de overige instrumenten. ‘Conjurers of Conformity’ is een opzwepende instrumentale track. Het verschil in toonhoogte tussen de drums is wel te horen. Maar soms komt het geluid van een strak gespannen drumvel naar de voorgrond. Ook de iets te schelle klank van de cimbalen zorgt voor een lichte disbalans. Het aantal laagjes is mooi verdeeld over de headset. Ook in ‘Ethics We Chose to Omit’ is er de combinatie/afwisseling van soprano, cleane zang en grunts.

‘Momentary Blink’ heeft een snelle start, waarbij je cello en viool op de achtergrond hoort. Als de muziek versnelt, gaat dit even ten koste van de dynamiek in het drummen. Er zijn diverse wendingen in de muziek, de verdeling tussen metal en lichtere gespeelde en/of gezongen delen is prima. Het chaotische maar mooie instrumentale deel vloeit over naar sober klinkende strijkinstrumenten. De emotie is voelbaar..

‘Ima Sheli’ start met de warme klanken van een akoestische gitaar. Je hoort de vingers over de snaren (van zijn Esteve Granados Tres) glijden. Met warmte in zijn stem brengt Oz ,in het Israelisch, een ode aan zijn moeder. Zij overleed vrij onverwacht en veel te jong. Met gesampelde geluiden eindigt deze laatste track.

De nummers zijn mooi opgebouwd, de balans tussen lichte en zwaardere elementen is zeer goed. Met vlagen zijn er veel laagjes in de muziek. De (bas)gitaren klinken regelmatig aangenaam zwaar. Het geluid is goed verdeeld over de headset, hierdoor komt de gestapelde zang mooi tot zijn recht. Als de contrasten van bijvoorbeeld soprano en grunts nòg duidelijker naar voren waren gekomen, had je zang en muziek in iedere vezel van je lichaam gevoeld. Al met al heeft Avneya met ‘Road to I’ een goed debuut album uitgebracht. (80/100) (Eigen Beheer)