Reviver – Carnival of Chaos
Ach, mogen we even mijmeren over lang vervlogen tijden op de Nederlandse radio? De jaren waarin Alfred ‘Big Al’ Lagarde in het Betonuur nog regelmatig vaderlandse metalheads voor het voetlicht haalde en Henk Westbroek behalve zanghelft van een succesvol bandje was, ook elke week Vara’s Vuurwerk presenteerde, met louter hardrock en heavy metal, ook van eigen bodem. Het waren de tijden waarin Nederlandse formaties zoals Picture en Montani regelmatig in de playlist van die programma’s stonden. Dat was bijzonder, omdat ons land niet heel veel metalbands voortbracht.
Picture, opgericht in 1978, afficheert zich als de eerste echte Nederlandse heavy metalband en dat klopt misschien ook wel – als er ergens in een afgelegen schuur, ver weg van de bewoonde wereld om burengerucht te voorkomen, geen onontdekt talent aan een weg timmerde die tegen beter weten niet zelden volledig doodliep. Picture kende de nodige personele wisselingen, inclusief een een rijtje zangers. Michel Zandbergen was er een van en dan kunnen we concluderen dat Zandbergen al een tijdje meedraait in het circuit.
U dacht: waar gaat dit heen… Welnu, Zandbergen verleent zijn vocale kunsten nu aan Reviver dat met ‘Carnival of Chaos’ haar derde album aflevert. Het derde album in bijna twintig jaar, want de frequentie waarmee Reviver albums uitbrengt, is nogal onregelmatig. Het debuut verscheen in 2005, gevolgd door ‘A Thousand Lives’ dat pas in 2022 het licht zag.
Op dit derde album beukt Reviver zich vrij letterlijk een weg naar een glorieuze overwinning op al het kwaad, ergens achter heuvels of bergen, voorbij het land van zondaren, in de veilige valleien waar alles uiteindelijk wordt vergeven en de heilige graal omarmd. Voor de juiste context: Reviver haalt blijkens titels en teksten op ‘Carnival of Chaos’ inspiratie uit Bijbelse thema’s. Wellicht is dat de reden waarom Zandbergen zingt alsof de duvel hem op de hielen zit. En als je dan bedenkt dat de man dus al decennia meegaat, dan mag het niets minder dan een medisch mirakel heten dat deze strot nog geen millimeter slijtage lijkt te kennen.
Behalve een verse zanger heeft Reviver zich ook versterkt met een nieuwe drummer. Dat voornoemde beuken dient immers wel superstrak gebeuren en daarvoor is Leon Noë nu verantwoordelijk. Als je een drummer inlijft die zijn wortels heeft in de deathmetal, dan zit het qua strak rammen wel goed. Want dat kan Noë. (Tip: zoek op YouTube maar eens op Last Fear. Dit gezelschap uit Purmerend bracht in 2003 nog in eigen beheer het album ‘Non Compos Mentis’ uit met Noë als drummer.) Samen met het stemgeluid van Zandbergen is het geluid van Reviver daarmee wel anders dan we nog op ‘A Thousand Lives’ hoorden.
Vooropgesteld: Reviver is en blijft old school-metal met een duidelijke hang naar de sound van de jaren tachtig. De vergelijking met klassiekers als Judas Priest, Crimson Glory en zelfs een vroege Iron Maiden is snel gemaakt en dat is niet onterecht of te ver gezocht. Dat komt vooral door het handelsmerk van Reviver: de prachtige meerstemmige gitaarmelodieën van Fred Mantel en Tom Heemskerk, want die zijn onveranderd aanwezig en nog steeds bepalend voor de sound. De twee mannen zijn volledig op elkaar ingespeeld en dat hoor je.
Het verschil met de vorige albums is dat het allemaal nog net een tandje agressiever klinkt, zeker als het tempo wordt opgevoerd zoals in ‘Nemesis of Sion’ of de afsluitende track ‘Friday the 13th’. De vocalen snijden onvermoeibaar en scherp door de muur van galopperende gitaren, rammend strak op koers gehouden door de tandem Noë en bassist Stefan Brederode. Dergelijke tracks zouden op een thrash-metal album niet hebben misstaan.
De contrasten kunnen niet groter op een album als we aankomen bij een absolute briljant op ‘Carnival of Chaos’. Het geweld wordt onderbroken door ‘Long Way from Home’ dat steunt op een wonderschoon arrangement voor violen en piano. De dynamische opbouw en een daarmee uitdagende zangmelodie zorgen voor een episch, regelrecht symfonisch juweeltje. Dergelijke composities vergen heel veel van de vocalen. In het ingetogen, wat lager begin is toch tasten naar vastigheid, iets dat je duidelijk hoort als je de stem isoleert van de rest. De kracht van Zandbergen zit nu eenmaal in het hoog. En hoe. Horen we in het refrein nu een sopraan als tweede stem? Of dit is allemaal Zandbergen? Op de hoes vinden we alleen credits voor Paul Foss als verteller en verder niets. Hoe dan ook, ‘Long Way from Home’ is een hoogtepunt en laat zien hoe veelzijdig Reviver is geworden. Van oldschool metal naar bijtende thrash en zelfs een uitstapje naar operateske symfonische power metal: het getuigt van muzikaliteit en van lef.
Kortom: het geluid van Reviver is strakker, maar vooral rijker geworden; het materiaal daarmee ook veel afwisselender, dynamischer, met de twaalf tracks op ‘Carnival of Chaos’ als uitstekend eindresultaat. Nog even geduld, want de plaat komt pas op 13 december officieel uit (jawel, vrijdag de dertiende). Het zou reeds nu al zeker een podium hebben gekregen in het Betonuur of Vara’s Vuurwerk. Wij missen die jaren tachtig. (85/100) (No Dust Records)
Bandleden
- Michel Zandbergen – vocals
- Fred Mantel – guitars
- Tom Heemskerk – guitars
- Leon Noë – drums
- Stefan Brederode – bass
Tracks
- Dark Wind of Destiny
- What’s in Thy Command
- Along the Crusade
- Carnival of Chaos
- Nemesis of Sion
- Lost in the Shadows
- John the Baptist
- Long Way from Home
- Return to Egypt
- Land of the Sinners
- Crucified and Survived
- Friday the 13th
