Teaser Sweet – Night Stalker
Het is misschien spijkers op laag water zoeken, maar waarom een klassiek gitaarintro als je een album ook uitstekend kunt laten beginnen met de eerste echte stamper? Want dat is de echte opening en tevens titeltrack van deze plaat. Geen gepiel of anderszins onnodige, afleidende frutsels ter inleiding, maar klats: direct ter zake komen. Maar vooruit: het Zweedse Teaser Sweet kiest voor een zachtere benadering door middel van een kleine etude uit de vingers van gitarist Marcus Damberg aan het begin van ‘Night Stalker’, voordat zus Therese mag laten horen dat de Scandinavische lucht bijzonder weldadig werkt op longen en stembanden.
Waarom zo’n probleem maken van een akoestisch intro? Omdat het zo verschrikkelijk detoneert met wat Teaser Sweet ons verder voorschotelt: namelijk rechttoe-rechtaan hardrock die duidelijk geïnspireerd is op de grote namen uit de jaren tachtig. De titeltrack is wat dat betreft een prima visitekaartje, gebouwd op één goede riff, strakke cadans en een daar bovenop een dijk van een strot. Daar is helemaal niks mis mee. Laten we eerlijk zijn: meer heb je niet nodig voor een lekker rockbanger. De vraag is of je er een heel album mee kunt vullen. Ja, mits het onderhoudend blijft. Om dat te bereiken moet je zo nu en dan weten te verrassen door buiten de lijntjes te kleuren.
Het recept van de opening beviel echter goed, want de rest van de plaat is van hetzelfde laken een pak. Dertien in een dozijn dus? Als de band niet zou beschikken over een meer dan goede zangeres, dan zou die kwalificatie niet geheel onterecht zijn geweest. Maar Teaser Sweet heeft Terese Damberg en bovendien is bassist Hampus Steenberg aardig bij stem. Dat gebruiken de Zweden handig: in ‘Deep in the Woods’ horen we bijvoorbeeld fraai harmoniërende samenzang, waardoor de song net iets meer body, zelfs iets speciaals krijgt. In de break valt iets anders op, namelijk dat het timbre van Terese sterke gelijkenis vertoont met het geluid van Carol Decker. Wie? Decker was de frontvrouw van het Britse T’Pau dat ons landje lang geleden verraste met een paar hits, om daarna in de vergetelheid te verdwijnen. Herinnert u zich deze nog-nog-nog? Want zeg zelf: wanneer hoorde u ‘Heart and Soul’ voor het laatst?
Eenzelfde risico op vergetelheid is niet denkbeeldig bij Teaser Sweet. Het materiaal is dik in orde, maar het verrast nergens. De band moet het echt hebben van de vocalen en eerlijk, zelfs van de samenzang. Natuurlijk staan er goede songs op ‘Night Stalker’ en aan de muzikale vaardigheden van de band valt werkelijk niets af te dingen. Over de productie van het album niets dan lof. Het klopt allemaal. Wat schort er dan aan? De lakmoesproef is hoe vaak we dit na een paar luisterbeurten nog regelmatig zouden opzetten. Neem een album als ‘Holy Diver’ van Dio. Da’s een klassieker. Of ‘British Steel’ van Judas Priest. Dat zijn albums die telkens weer uit de platenkast worden gehaald, omdat ze vernieuwend waren en omdat die albums louter tracks bevatten die de tand des tijds tot in lengte van dagen kunnen en zullen doorstaan. Die twee platen noemen we met een reden, want de invloeden van deze metalheads horen we duidelijk in het geluid van Teaser Sweet. Sowieso speelt Teaser Sweet met regelmaat leentjebuur bij grote acts uit de jaren tachtig. Zo horen we de invloeden van Kiss in de drums en baspartijen en wordt Europe-gitarist John Norum geciteerd in ‘Turn Me On’ met een ‘Final Countdown’-solo.
Een van de beste tracks op het album is ‘Blue Sky’, dat begint als een ijzersterke bluesrock-ballad, iets dat naadloos in het repertoire van Joe Bonamassa en Beth Hart zou passen. Je hoort het Hart bijna zingen met die doorleefde stem: I’m not bleeding for you. In die song horen we een ander, veel dynamischer Teaser Sweet dat ineens blijkt ingetogen te kunnen spelen, met de handrem erop, om daarna toe te werken naar een climax waar Marcus zijn shredkunsten mag etaleren. Juist door de opbouw van ‘Blue Sky’ is dit een interessante track.
Night Stalker is beslist geen slecht album, maar het album zal de voornoemde lakmoesproef niet doorstaan. Daar kan de afsluiter ‘Cold is the Fire’ niets meer aan veranderen, ondanks de pakkende, strakke Iron Maiden-galop (met bijpassend Maiden-solocitaat) en wederom de fraaie samenzang in de refreinen. Toch hebben we in ‘Blue Sky’ iets gehoord dat ons gunstig stemt. Er zit meer in Teaser Sweet. Veel meer. Maar dan zou de groep er verstandig aan doen om veel meer op zoek te gaan naar een eigen geluid en minder proberen te klinken als een relikwie uit de jaren tachtig. (70/100)(High Roller Records)
Bandleden
- Therese Damberg – Vocals
- Marcus Damberg – Lead Guitar
- Hampus Steenberg – Bass & Background Vocals
- Kent Svensson – Drums
Tracks
- Intro
- Night Stalker
- Deep in the Woods
- Living in Sin
- Blue Sky
- Eat You Alive
- Turn Me on
- Killer Machine
- Cold is the Fire
