AVKRVST – Waving At The Sky
In 2014 kwamen journalisten tot een gruwelijke ontdekking: in de Noorse gemeente Tysfjord werden stelselmatig kinderen misbruikt. Tysfjord is een kleine gemeenschap van Sami, de inheemse bevolking van Noord-Scandinavië. Op een bevolking van tweeduizend zielen, kwamen 160 gevallen van misbruik aan het licht. Het misbruik was al jaren aan de gang en ging letterlijk van generatie op generatie. Vaders, ooms, tantes, buurtgenoten: allen waren getuigen van het misbruik. Allen deden er het zwijgen toe. Het waren gebeurtenissen die diepe wonden sloegen in het Noorse vertrouwen in de medemens. In de indrukwekkende documentaire ‘Beneath the Surface’ vertellen slachtoffers hun verhaal.
Het verhaal inspireerde de Noorse formatie AVKRVST tot het maken van dit indringende album, ‘Waving At The Sky’. Het is het tweede album, na het debuut ‘The Approbation’ dat in 2023 uitkwam. Maar een goed deel van deze opvolger werd al geschreven voor dat debuut. De verhaallijnen lopen dan ook in elkaar over, en eigenlijk is ‘Waving At The Sky’ de proloog tot ‘The Approbation’. Gezien het thema verwacht je een donker album en ten dele is dat ook wat we horen. Maar we horen ook een band die excelleert in songwriting en storytelling, verpakt in prog metal dat zich kan meten met het beste dat dit genre te bieden heeft. Het feit dat Haken’s frontman Ross Jennings zijn medewerking verleent aan ‘The Malevolent’ is veelzeggend. De lat ligt hoog.
De intens grommende bas in ‘Preceding’ trekt ons letterlijk het album in, je voelt aan alles dat het ‘zwaar’ wordt, de aankondiging van grootse gebeurtenissen, zeker als er soundclips uit het Noorse journaal voorbij komen die ‘The Trauma’ inleiden: nietsontziend beukt die track zich naar de eerste vocalen die aanvankelijk toch wat wankel aanvoelen. Wankel, maar passend, als de stem van een slachtoffer die de dood, bijna verlangend in de ogen kijkt: death keeps screening my name – please let me die. Dat Simon Bergseth echter over een goede en vooral veelzijdige strot beschikt, laat hij verderop horen – inclusief grunts in het slot van de track.
Bij dit soort conceptalbums is het van belang dat de luisteraar het verhaal echt beleeft. Dat doet AVKRVST op een uitstekende manier. Na ‘The Trauma’ weet je dat het in ‘Families Are Forever’ zal gaan om het zwijgen binnen een kleine gemeenschap: families zijn voor altijd, wat er ook gebeurt – al is de schande nog zo groot. Het is het eerste wat langere stuk dat wederom wordt gedragen door een zeer prominente baspartij, fraaie melodielijnen, de klagende, wanhopig klinkende zang afgewisseld met rauwe grunts, een verrassende wending in afwijkende maatsoort dat opbouwt naar een gitaarsolo waar het niet gaat om het aantal noten per seconde, maar subtiel, huilend passend in de sfeer van de compositie.
De echte hoogtepunten moeten dan nog komen met ‘Conflating Memories’ en het overweldigende titelstuk. Over dat laatste stuk moeten we het echt uitgebreid hebben, met name over de opbouw. Van het unheimische gevoel in het eerste deel, dat eindigt met het geluid van een deur die opengaat en we weer de soundclips horen, terwijl de keyboards aanzwellen en we voelen dat we naar een episch slot gaan, ingeluid door een keyboardriff die ergens doet denken aan een toccata van Bach. De toetsen van Auver Gaaren en Oystein Aadland, spelen sowieso een grote rol op deze plaat, waarmee het theatrale, dramatische effect maximaal wordt uitvergroot.
Dit is gewoon ontzettend goed gedaan: je voelt het ongemak van een ieder die misschien heeft weggekeken tot en met de onuitwisbare schande van een onwetende natie over de gruwelijkheden die zich in een kleine plattelandsgemeente onder de oppervlakte afspeelden… de kinderen die voor het laatst naar de hemel zwaaiden. Maar tegelijkertijd is er hoop: hoop dat dit nooit meer zal gebeuren. Het laatste deel is de vertaling van die hoop en is er misschien wel opluchting; komt er rust, ontstaat er ruimte voor verwerking en kunnen de slachtoffers worden geholpen, in de wetenschap dat de daders er niet met het misbruik weg zullen komen.
Het waren diepe wonden die heel veel tijd kosten om te helen. De Noorse premier Erna Solberg verwoorde in 2016 het leed dat in het hele land werd gevoeld: ,, “Het is iets waarvan je zou wensen dat het niet bestond, maar het is heel goed dat de politie de zaak serieus heeft genomen en zo grondig heeft onderzocht. Hopelijk voorkomt dit dat er meer slachtoffers worden gemaakt.”
Dat moest de finale boodschap zijn op ‘Waving At The Sky’: ,,Na al die duisternis op de plaat, wilden we ook dat gevoel van hoop laten horen,” vertelt Bergseth in een toelichting. Het was een cruciaal element in het slot van de titeltrack: het mocht niet in het donker eindigen.
AVKRVST is erin geslaagd een prachtig album te maken rondom een verschrikkelijke gebeurtenis, met pakkende muziek die je zo nu en dan naar de strot vliegt. Bovendien is het ook technisch een puike plaat waarmee deze Noorse formatie zich kan meten met de groten in het genre, alsof je Opeth, Dream Theater (Scenes From A Memory) en Haken in de blender hebt geworpen. Velen proberen het werk van voornoemde bands te evenaren. Dit AVKRVST komt dicht, heel dicht in de buurt. (90/100)(Inside Out Music)
Bandleden
- Simon Bergseth – Composer, guitars, bass & vocals
- Martin Utby – Composer, drummer and synths
- Øystein Aadland – Bass/keys
- Edvard Seim – Guitars
- Auver Gaaren – Keys
Tracks
- Preceding
- The Trauma
- Families are Forever
- Conflating Memories
- The Malevolent ( feat. Ross Jennings)
- Ghosts of Yesteryear
- Waving at the Sky
