Alestorm – The Thunderfist Chronicles
Piraten, ze zijn er helaas nog genoeg te vinden. Zeker in de wateren van landen als Somalië kun je beter niet voor je plezier gaan varen. Ze zitten ook een stuk dichter bij huis. In Schotland heeft zich de, voor sommige minstens net zo gevreesde, piratenband Alestorm gevestigd. Gelukkig voor de rest willen deze pirates enkel ons bier en rum drinken.
Om maar gelijk met de deur in huis te vallen. Mocht je in het verleden met hun vorige albums niets hebben met Alestorm, dan gaat deze nieuwe plaat je ook zeker niet over de streep trekken. Heb je tijdens shows al eens zitten roeien? Dan weet je wat je te wachten staat. Ze proberen dit album wel iets ‘nieuws’. Op ‘The Thunderfist Chronicles’ staat namelijk voor het eerst een nummer dat langer duurt dan vijftien minuten. Daarover later meer.
Wat ik me altijd afvraag bij dit soort bands is hoe lang dit leuk blijft. Ik vermaak me altijd prima bij het horen van de muziek van deze Schotse band, maar als ze net zo lang doorgaan als een Judas Priest. Zouden we het dan niet wel gehoord hebben en is het leuk om mannen van 70 te horen zingen over bevroren urine en dingen die in het achterste gestoken worden. Nu is de band een zeer graag geziene gast op festivals en staan ze garant voor een feest. GWAR gaat al even mee, maar die kunnen zich dan nog vermommen in kostuums.
‘The Storm’ brengt wat meer folk metal invloeden, zeker in het gebruik van bepaalde instrumenten. ‘Frozen Piss 2’ is voorzien van een heerlijke gitaarsolo. Toch mist dit album die echte knaller van een single als ‘P.A.R.T.Y.’ die we op het vorige album hoorde. De albumcover is er een die voor veel fans van de band bekend voor zal komen. Je kunt er niet omheen om terug te denken aan je jeugd en bij het zien van de hoes, het schip van de vliegende Hollander van Spongebob herkennen.
‘Mountains Of The Deep’ is eigenlijk niets meer dan een elegante manier om het over de omvang van borsten te hebben. Het woord ‘’boobs’’ wordt ook veelvuldig gebruikt, om misverstanden te voorkomen. Opnieuw een geinig liedje, maar hoe lang blijft het grap de leuk? Het album sluit af met het ruim zeventien minuten durende ‘Mega-Supreme Treasure of the Eternal Thunderfist’ wat wellicht het beste omschreven kan worden als een Avantasia epic ver-alestormed. Inclusief meerdere zangers. In dit slotstuk laat de band horen dat het ook wel rasmuzikanten zijn en niet alleen willen feesten op het podium. Het blijft zeventien minuten boeien.
Alestorm levert met ‘The Thunderfist Chronicles’ wederom een leuk album af voor diegene die hier van kunnen genieten. Mensen die het niet zo hebben op partymetal kunnen hier beter, zoals al het eerdere werk, ver van weg blijven. (76/100) (Napalm Records)
