Van Merol tot The Wombats: Een zomerse explosie van muziek en plezier op Nirwana zaterdag
De tweede dag van het Nirwana Tuinfeest 2025 was weer een voltreffer. Met 5000 enthousiaste bezoekers was het festivalterrein in Lierop vanaf de vroege middag op 9 augustus gevuld met een relaxte zomerse sfeer: de zon stond hoog, de lucht was helder en overal klonk vrolijk gelach en muziek. Dit jaar werd ook een nieuw record verbroken: er werd méér bier getapt en gedronken dan ooit tevoren, wat de feestvreugde alleen maar versterkte.
De middag startte met Just Like Phillip, een indiepopband die met hun frisse, melodieuze sound en subtiele elektronische tinten een dromerige, bijna etherische sfeer creëerden. Hun zachte vocalen en inventieve arrangementen zorgden voor een ontspannen begin en nodigden het publiek uit om rustig in het festivalweekend te komen.
Daarna werd het rauwer met State Power, een groep die bekend staat om hun energieke garagepunk. Met scherpe riffs en strakke drums sleepten ze het publiek mee in een opzwepende set vol rauwe energie, perfect om het dansveld langzaam wakker te schudden.
Merol bracht een vrolijke, eigenzinnige popshow. Met haar herkenbare catchy nummers en humoristische teksten zoals Lekker Met De Meisjes kreeg ze het publiek meteen aan het lachen en zingen. Haar podiumprésence was sprankelend en zorgde voor een uitbundige vibe die duidelijk aansloeg.
De Dawn Brothers zorgden vervolgens voor een moment van bezinning met hun warme rootsrock en soulvolle samenzang. Hun sfeervolle liedjes vulden het terrein met een aangename, diepe gloed die een mooi contrast vormde met de stevigere optredens eerder op de dag.
Een van de grote namen, Jake Bugg, stond daarna op het podium en betoverde met zijn rauwe, folkachtige indie. Zijn intieme, eerlijk klinkende songs brachten de luisteraars dichterbij en zorgden voor een paar mooie, emotionele momenten te midden van het festivalgeweld.
Met de opzwepende psychedelische rock van Corella werd de energie weer flink opgedreven. Hun scherpe gitaarriffs en groovy beats maakten het onmogelijk stil te blijven staan.
De legendarische Zweedse rockers van The Hellacopters volgden met hun aanstekelijke mix van garage- en punkrock. Met een energieke show en rauwe vocals wisten ze het publiek helemaal in te pakken, waarbij menigeen meejoegle op de krachtige ritmes.
Hang Youth gooiden er een stevige portie punk en hardcore tegenaan. Hun korte, heftige set was als een adrenalineshot die het publiek wakker schudde en voorbereidde op het hoogtepunt van de dag.
En dat hoogtepunt kwam met The Wombats. Deze Britse indiepopband liet het festivalterrein explodeerden met hun pakkende melodieën, scherpe teksten en aanstekelijke energie. Hits als Let’s Dance to Joy Division en Tokyo (Vampires & Wolves) werden luidkeels meegezongen door een veld dat helemaal in extase was. Zanger Matthew Murphy en zijn bandgenoten gaven een show vol interactie, humor en onmiskenbare muzikale kwaliteit. Voor veel bezoekers was dit het moment waarop alles samenkwam: zon, muziek en pure feestvreugde.
My Baby bracht daarna een mysterieuze, hypnotiserende afsluiting van het avondprogramma met hun unieke blend van blues, soul en psychedelica. Hun diepe grooves en meeslepende sfeer dompelden het publiek onder in een bijna trance-achtige beleving.
De Ierse folkpunkers van The Rumjacks sloten de avond af met een knallend feest. Hun energieke, feestelijke show, vol meezingers en stevig gitaarwerk, bracht het publiek nog één keer in extase. Iedereen sprong, zong en danste alsof het de laatste avond van het jaar was.
