Extreme speelt stadion rock in de 013

Op deze zwoele dinsdagavond begeef ik me naar Tilburg waar de amerikaanse rockband Extreme ons twee uur lang gaat vermaken met een bloemlezing van hun imposante oeuvre en een medley van Ozzy/Black Sabbath nummers. De Main Stage is deze avond goed gevuld maar zeker niet uitverkocht. Het balkon is gesloten en er zijn zitplaatsen achter de PA zodat het wat voller lijkt en er geen gaten zijn.

Desalniettemin zit de sfeer er vanaf het begin meteen goed in. Het publiek is erg enthousiast en zingen en klappen alle nummers luidkeels en woord voor woord mee. De nadruk ligt op het hit-album “Extreme ll : Pornograffitti” en het laatste album “Six” wat ondertussen ook al weer twee jaar oud is. Van beide albums worden er vijf nummers gespeeld. Ook het album “lll sides To Every Story” is goed vertegenwoordigd met de nummers ‘Am I Ever Gonna Change’, ‘Rest In Peace’ en ‘Cupid’s Dead’ waar vooraf wat stukjes van Sam Cooke en Van Halen in verwerkt worden.

‘Play With Me’ wat op het debuut-album “Extreme” staat met ‘We Will Rock You’ van Queen als intro. Ook deze wordt keihard meegezongen door het publiek. Na dit nummer neemt Nuno Bettencourt het woord en vertelt hij dat hij een gezegend leven heeft maar ook veel dingen moet missen. Deze avond is zijn zoon jarig en vraagt hij om wat te zingen. Het publiek besluit er een ‘Lang Zal Hij Leven’ uit te gooien terwijl Nuno alles filmt met zijn telefoon. 

 ‘Banshee’ wordt opgedragen aan alle aanwezige dames en krijgt als intro Queen’s ‘Fat Bottomed Girls’ mee. Het is maar goed dat de moraalpolitie deze avond niet aanwezig is in de 013. Na ‘Midnight Express’ wat op “Waiting For The Punchline” staat, gaat de inmiddels bijna 60-jarige gitarist er bij zitten om maar weer eens zijn veelzijdigheid te tonen middels een akoestische gitaarsolo. Na een aantal minuten komt zanger Gary Cherone er ook bij zitten en iedereen weet dan wel wat er gaat komen, de monsterhit ‘More Than Words’ wat ingezet wordt als ‘Stairway To Heaven’ maar dan afgekapt wordt met de woorden “we didn’t write this one’.

Dan volgt Cupid’s Dead’ en het instrumentale hoogstandje ‘Flight Of The Wounded Bumblebee’ wat op het album “Take Us Alive” staat. Het album “Saudades De Rock” wordt deze avond wel overgeslagen. Het nummer ‘Comfortably Dumb’ wat eigenlijk altijd een zekerheidje is in de setlist wordt deze avond overgeslagen. Na een hele korte pauze komt de band nog voor de laatste keer terug om ‘Rise’ te spelen en een mooi en passend eerbetoon aan Ozzy/Black Sabbath met een medley van ‘I Don’t Know’, ‘Bark At The Moon’, ‘Crazy Train’, ‘War Pigs’ en ‘Paranoid’. Andermaal laat Nuno Bettencourt hoe veelzijdig hij is. Of hij nu de partijen van Randy Rhoads, Jake E. Lee of Tony Iommi speelt, als je je ogen sluit zou je zweren dat ze het echt zijn.

Na deze mooie afsluiter gaan de lichten aan en is een avond met Extreme echt afgelopen. Het applaus is langdurig en ook Extreme blijft nog lang op het podium staan om het publiek uitvoerig te bedanken voor de gegeven energie.