Nick fletcher -The Mask of Sanity

Voor zijn nieuwe album heeft gitarist/toetsenist Nick Fletcher zich laten inspireren door de geschriften van de Zwitserse psycholoog/psychiater Carl Joseph Jung. Daarom komen er op dit conceptuele album diverse archetypen/persoonlijkheidstypen aan bod. De zeven (voornamelijk instrumentale) tracks vormen een melange van onder ander jazz, fusion en (prog)rock. Behalve gitaar, speelt Nick ook synthesizer en bas (track vier). Clare Lindley, violiste van o.a. Big Big Train, is één van de gastmuzikanten.

‘As above, So Below’ heeft een integere, sobere start. Met name het vioolspel is ontroerend, er is een mooie melange tussen hoge en lage tonen. Met een onverwachte wending verandert de sfeer, de muziek is luchtiger en lijkt een gelukzalig gevoel te “vertellen”. Tempo en volume liggen hoger, en dat blijft zo. Toch zijn er ruim voldoende wendingen. Er is veel variatie in het gitaarspel. Het plotselinge eind voelt heel natuurlijk aan. 

De woordeloze zang en het aangename ritme zorgen voor een fijne sfeer in ‘Simulacrum’. Er zijn volop tempoverschillen, ook de blend tussen de instrumenten is goed. Zelfs als je niet bekend bent met Carl Joseph Jung is het comfortabel om naar te luisteren, terwijl de muziek behoorlijk complex in elkaar zit. Af en toe is het gitaarspel op de voorgrond, de ene keer is het meeslepend, een andere keer is het behoorlijk snel en/of rockend. De woordeloze zang keert (gestapeld) terug. Ook nu is de zang in harmonie met de muziek. 

‘Shadow Walker’ start geheimzinnig, duister bijna. Dit vloeit over naar een “vrediger” deel. Het tempo gaat omhoog, zonder dat er onrust ontstaat. Weer valt de melange/afwisseling tussen de instrumenten onderling, en tussen ritme versus melodie positief op. Sommige elementen keren een paar keer terug. Ondertussen zijn er volop details, onder andere in het drumwerk. Na een goede opbouw dooft ook deze track langzaam uit.

De epic ‘The Shadow Magician’ bestaat uit 5 delen. Het eerste deel start met een hoog tempo. De licht chaotische muziek bevat (korte) verrassende veranderingen in het tempo. Door terugkerende elementen blijft het in evenwicht. De muziek dooft bijna uit, en gaat over naar meespelende gitaarspel. Het vleugje muziek er omheen is minimaal, waardoor het gitaarspel nog verder onder mijn huid kruipt. De hoge, woordeloze zang is bijzonder toegevoegd, het tempo blijft nog even laag. De verandering naar meer tempo is vrij plotseling. Ook hier sluit de woordeloze zang er prima op aan. Even later ligt het tempo best hoog, er is een soort onrust in de muziek. De zwaardere muziek vloeit over naar een licht, sferisch deel, je voelt de emotie in het gitaarspel. Dit mooie, (laatste deel) eindigt met een langzame fade out.

Dit vormt een passende overgang naar het kalme intro van ‘A Curious Case of Synchronicity’. Net als in de voorgaande tracks, zijn er ook hier bijzondere wendingen en stijlen te horen. 

 ‘The Mask of Sanity’ gaat over het deel van jezelf dat je verborgen houdt. Als je jouw masker afzet, kom dingen tegen die je niet wilt zien of voelen. Er is een opvallende combinatie van hoge en lage tonen. Natuurlijk zijn er diverse details en (subtiele) veranderingen en stijlen. Tot slot het vrij rustige ‘Song of Innocence’. Naarmate deze track vordert, voel je dat het album gaat eindigen. 

Het is onmogelijk om alle details in één keer te horen. De bas is, net al de jazz regelmatig aangenaam aanwezig. De nummers genoeg van elkaar verschillen, vormen ze wel degelijk een eenheid. Dat is onder andere te merken aan de terugkerende elementen. ‘The Mask of Sanity’ is een complex album, maar door de zeer goede balans zijn de composities zijn toch toegankelijk. (82/100)(Eigen Beheer)

Tracklist:

01. As above, So Below (04:58)

02. Simulacrum (06:10)

03. Shadow Walker (06:06)

04. The Shadow Magician parts 1 -5 (10:33)

05. A Curious Case of Synchronicity (05:31)

06. The Mask of Sanity (04:44)

07. Song of Innocence (05:57)

Line up:

Nick Fletcher – Guitars, synth, bass (4) 

Caroline Bonnett – Keys

Jonathan Ihlenfeld Cuniado – Bass (except 4)

Roberto Porta – Drums

Olga Dikajee Karpova – Vocals ((2, 3, 4)

Clare Lindley – Violin (1, 3,  5)