Imminence haalt alles uit de kast in Tilburg
Vanavond speelt de Zweedse metalcore band Imminence een speciale show waarvoor slechts vijf Europese steden zijn uitgekozen. Deze steden zijn Londen, Parijs, Keulen, Hamburg en Tilburg. Tijdens deze shows wordt het laatste album ‘The Black’ in zijn geheel ten gehore gebracht afgewisseld met nummers van de albums ‘Heaven In Hiding’, ‘Turn The Light On’ en het nummer ‘This Is Goodbye’ van het gelijknamige album. Imminence wordt hierin bijgestaan door een strijkkwartet en de set bestaat uit drie delen waarvan het middelste gedeelte akoestisch wordt gespeeld.
Voordat het zover is mag de zeer goed gevulde main van de 013 genieten van support act Ne Obliviscaris van het continent Down Under, Australië. Deze band heeft afgelopen augustus al behoorlijk indruk op me gemaakt toen ze speelden op Dynamo Metal Fest. Vooral drummer Daniel Presland is een fenomeen. Erg benieuwd of Imminence hun voorprogramma kan overtreffen.
Als het zestal bestaande uit cleane zanger/violist Tim Charles, slaggitarist Matt Klavins, leadgitarist Benjamin Barrett, bassist Martino Garattoni, drummer Daniel Presland en James Dorton voor grunts en het ruwere zangwerk het podium betreedt wordt de toon gezet met ‘Equus’. Het publiek mag dan wel voor Imminence gekomen zijn maar Ne Obliviscaris mag tijdens hun live set bestaande uit de nummers ‘Equus’, ‘Devour Me, Colossus (Part l) : Blackholes’, ‘Devour Me, Colossus (Part ll) : Contortions, Suspyre en als laatste ‘And Plague Flowers The Kaleidoscope’ het gejuich en gezang van het enthousiaste publiek in ontvangst nemen. Gelukkig dat Imminence hun support act ook een goed geluid en dito lichtshow gunt. De eerste minuut van opener ‘Equus’ waren de technici nog zoekende maar daarna was het beide dik in orde.
Na een niet al te lange onderbreking loopt zanger/violist Eddie Berg onherkenbaar verkleed als monnik met een olielamp door het publiek om na een lange wandeling zijwaarts het podium te betreden. Ondertussen hebben ook gitarist/(achtergrond)zanger Harald Barrett, leadgitarist Alex Arnoldsson, bassist Christian Höijer, drummer Mikael Norén en het strijkkwartet hun plaatsen ingenomen en wordt ‘Come Hell Or High Water’ ingezet. Hierna volgen er nog zes nummers die allemaal op het album waar het vanavond allemaal om draait ‘The Black’ staan. De volgorde van de nummers is echter verschillend van het album. ‘Come What May’ waarop zanger/violist van Ne Obliviscaris Tim Charles ook meedoet sluit de eerste set af.
Hierna wordt ‘Cul-De-Sac’ op tape ingestart wat het begin aankondigt van de akoestische set. Ook deze set kent wat primeurtjes met twee nummers die Imminence nog niet eerder live hebben gespeeld. Met één van deze nummers begint Imminence deze akoestische set, namelijk ‘This Too Shall Pass’. Hierna krijgen we nog enkele nummers te horen die op ‘Heaven In Hiding’ en ‘Turn The Light On’ staan. Hierna krijgen we het tweede nummer wat nog nooit live vertolkt is te horen namelijk ‘Continuum’. Vervolgens komt ‘This Is Goodbye’  van het gelijknamige album aan bod en wordt de akoestische set afgesloten met ‘Love And Grace’.
Hierna worden de gitaren weer ingeplugd en opent ‘L’Appel Du Vide’ de tweede versterkte set. Daarna volgen er weer wat “oudjes” en wordt het optreden afgesloten met drie nummers die op ‘The Black’ staan. Na een dikke twee uur is het dan gedaan. Conclusie is dat Imminence alles uit de kast heeft gehaald om de fans een onvergetelijke avond te bezorgen. Helaas moet ik wel vaststellen dat alle goede bedoelingen ten spijt de akoestische set niet helemaal uit de verf kwam. Onversterkt is duidelijk te horen dat Eddie Berg niet altijd even toonvast is. Hij maakt dit overigens wel goed door de nummers met volle passie, overgave en emotie te zingen. Het was dus inderdaad een bijzonder concert waar wij als 013-publiek als eerste ooggetuige van hebben mogen zijn.
