Leap Day – From the days of Deucalion Chapter 2

Leap Day is een Nederlandse progressieve rockband. De band is gevormd in 2008 en is een initiatief van Koen Roozen, de drummer van Flamborough Head. Het album ‘From the days of Deucalion Chapter 2’ is alweer de vierde volledige CD.

Het openingsnummer heet ‘Pseudo science’. Een combinatie van een aantal tonen op het keyboard wordt een aantal keer achter elkaar gespeeld. Door de regelmaat in melodie en tempo heeft dit melodietje wel wat weg van een sirene. Tegelijkertijd hoor je o.a. het geluid van regen en storm. Onweer dendert door de boxen. Je komt direct oren te kort. Ondertussen hoor je een stem die een enkele regel, bijna als een mantra, zingt. Zonder dat deze te verstaan is, hetgeen ook de bedoeling is van dit instrumentale nummer. De zang is als instrument verweven in de muziek. De keyboards bespeeld door Gert van Engelenburg en Derk Evert Waalkens voeren de boventoon. Met onweer eindigt dit nummer.

Non stop naar ‘Amathia (Homo Ignoramus)’. Je komt meteen in een rustiger vaarwater. Jos Hartevelt zingt heel even zacht. Hij zingt duidelijk, en met warme stem. Even later zingt hij met meer volume. Je weet in eerste instantie niet precíes waar de langere vocale uithaal stopt en over gaat in de muziek. Een mooi instrumentaal stuk volgt met meeslepend gitaar spel van Eddie Mulder. Na een minimalistisch stukje lopen diverse geluiden over van de ene box naar de andere. Tot slot laat Koen Roozen de cimbalen zachtjes rinkelen. Het streven naar perfectie in alles te horen.

Tot nog toe is het samplen mooi in balans met de muziek en de tekst. Bijna alles is op de juiste plaats toegevoegd. ‘Deucalion’ heeft een zwoel intro met het geluid van een schommelstoel op een veranda. Tevens hoor je zoemende insecten. De rustige muziek en de zang zijn in balans. De zwoele melodie blijft lekker in je hoofd kleven. De cimbalen klinken ook hier erg helder. De uitspraak van Jos is perfect. Hierdoor is de luistertekst woord voor woord te verstaan. De basgroove die Peter Stel laat horen is dik aangezet. Dit alles maakt het heerlijk om in de muziek weg te kruipen. Na bijna 11 minuten lijkt dit nummer perfect weg te sterven. Maar er zijn onverwachte geluiden toegevoegd: een nies, het stemmen van de instrumenten van een orkest. Dit duurt slechts even. Het is een grapje van DE.

Slechts enkele piano klanken aan het begin van ‘Ancient times (reprise)’ zijn samen met diverse geluiden gemixt in de boxen. Weinig extra toevoegingen maakt dat dit nummer puurder klinkt. Meer piano en orgel klanken en minder ‘electro-keys’ dragen hier ook aan bij. Gitaarspel, zowel elektrisch als akoestisch komen goed tot hun recht. Als het tempo even “laid back”, is de dynamiek in het drummen te horen. Door de opbouw merk je dat niet alleen dit nummer, maar ook de cd na ruim een uur eindigt.

Er wordt veel op je af gevuurd. Je komt soms oren te kort. Leap Day zit op de grens van aangenaam veel; en van net iets te veel. Her en der zitten ze er, heel even, iets over heen. Door de hoeveelheid aan geluid is het soms lastiger te horen dat het album kwalitatief goed is opgenomen. Doordat bijna alle geluiden op de juiste plaats toegevoegd zijn, is er absoluut géén sprake van een kakofonie. Soms is de elektronische sound van toetsen iets te overheersend.
Het ‘sirene achtige’ geluid hoor je in diverse nummers terug. Deze, en andere herhalingen zorgen voor de coherentie, dus de onderlinge samenhang tussen de nummers.

De hectische gebeurtenissen uit ‘Werelden in botsing’ wordt prima vertaald in de muziek. Dit boek is niet bepaald toegankelijk. Toch heeft Leap Day er een mooi en toegankelijk concept album van gemaakt.

(8,5/10, Eigen Beheer)

Voor wie meer wil weten over Leap Day, je kunt hier het interview lezen.