Partners in crime – Crime time
Eind 2000 besloten Toetsenist/drummer Richard Rossbach (ex-Duesenberg) en Mike Starrs (ex-Colosseum 2, ex-Lucifer’s Friend) Lom opnieuw samen te gaan werken onder de bandnaam ‘Partners in crime’. De twee hebben ‘oude’ nummers opnieuw opgenomen en schreven ook nieuw materiaal. Dit pop-rock album bevat naast eigen nummers ook een aantal covers.
In eerste instantie is het ratelende geluid waarmee ‘Hero’ start niet te direct plaatsten. Er blijt met een hele oude telefoon een nummer nog echt te worden gedrááid, waarna het gerinkel van zo’n ouderwetse telefoon klinkt, gevolgd door een telefoongesprek. Dit is goed gemixt in de boxen. Al snel volgt de vrolijke inzet van de blazers en het orgel, bespeeld door Rossbach, combineert mooi in het geheel. De tekst sluit mooi aan bij de samples aan het begin.
De geluiden van de samples in de track ‘Partners in crime’ zijn goed ingevoegd en vormen een mooi geheel. Hierdoor is ook dit intro goed gevonden. Het aantal herhalingen door de achtergrondzang van de titeltrack is te hoog, maar de kwaliteit van zang en muziek is goed. Het orgel komt tijdens instrumentaal stuk goed naar voren, waardoor Het nummer in je hoofd blijft hangen, tot aan de politie sirene op einde. ‘Let’s make some noise tonight’ is een vrolijk nummer, maar helaas overheerst de achtergrondzang te veel. De zin ‘Let’s make some noise tonight’ wordt, verspreid over het nummer, maar liefst 30 keer herhaald!
In de cover ‘Tower of song’ is de stijl van Leonard Cohen bewaard gebleven. De cover is minder somber dan het origineel. Hierdoor is deze versie toegankelijker en zelfs mooier. In een groot deel van het nummer hoor je voornamelijk piano en zang; Mike blijft ingetogen zingen, waarmee muziek en zang perfect in balans zijn. Het nummer is klein gezongen en gespeeld en het geluid van strijkers past daar prima bij. De details in onder anderen percussie zijn goed toegevoegd.
Er klinkt een lichte echo op de drums bij ‘Gimme Gimme’. Het ritme is herkenbaar als een cover van Narada Michael Walden. Deze versie is echter melodieuzer en heeft hierdoor wat extra’s. De achtergrondzang klinkt in het refrein iets te nasaal, maar wel is de achtergrondzang hier in het totaal meer op de achtergrond gemixt, zodat de balans beter is. Dit is een opzwepend nummer, vooral door het drumwerk en ook de blazers dragen ook hun steentje hier aan bij.
De opbouw van een aantal nummers is iets te eenvoudig en te voorspelbaar qua coupletje/refreintje. De bas en gitaar vallen bijna weg in het geheel en een enkel nummer is op het einde vreemd afgekapt. De kwaliteit van de productie is goed, alles is mooi gemixt in de boxen. Helaas valt dit niet altijd goed op, omdat de achtergrondzang regelmatig te overheersend is. ‘Crime time’ is een echter feel-good cd die makkelijk weg luistert. (7/10) (Timezone Records)
