Nervosa – Agony
Na het uitbrengen van de debuut CD ‘Victim of Yourself’ in 2014 is het is snel gegaan met deze drie thrashende meiden uit São Paulo, Brazilië. Nervosa speelde na de release in eerste instantie voornamelijk het eigen land plat, om vervolgens de rest van Zuid-Amerika te overtuigen. In 2015 maakte het trio de oversteek naar Europa om zowel als support van het Amerikaanse Hirax, als daarna geheel zelfstandig de Europese podia onveilig te maken. Het kwam de populariteit van de band alleen maar ten goede, want na wederom een toer in eigen contreien was dit jaar het “grote” Amerika aan de beurt, waar meteen dit tweede album ‘Agony’ werd ingeblikt. Ten tijde van het verschijnen van dit tweede album is Nervosa alweer druk in de weer hier in Europa om nog meer zieltjes voor zich te winnen in het clubcircuit.
Met het winnen van zieltjes zit het wel goed denk ik, de zalen lopen aardig vol voor Nervosa en dit gave album zal ook een aardig steentje bijdragen aan het succes. Natuurlijk zal het feit dat we hier te maken hebben met een jonge “all female” formatie ook een duit in het zakje hebben gedaan, maar zonder goede nummers heeft een band nou eenmaal geen bestaansrecht, al gaan ze in hun blote kont de bühne op.
Waar ‘Victim of Yourself’ al een lekkere thrash plaat was gaat dit tweede album nog net even wat verder. Dit ‘Agony’ is muzikaal gezien een stuk gevarieerder en extremer uitgevallen dan haar voorganger. De flirt met death metal (‘Deception’, ‘Hostages’), die de band in het verleden ook al had, is sterker geworden. Ook vallen hier en daar wat schaarse punk/hardcore elementen te bespeuren (‘Cyber War’, ‘Guerra Santa’) maar de hoofdmoot bestaat toch uit goed gespeelde en krachtige thrash (‘Arrogance’, ‘Hypocrisy’, ‘Failed System’).
De stem en zanglijnen van bassiste Fernanda Lira doen me regelmatig aan de vrouwelijke versie van Destruction’s Schmier denken en dat is gelijk ook de muzikale hoek waar we Nervosa kunnen plaatsen, op de oude Europese leest geschoeide thrash metal met een knipoog naar Amerikaanse death metal. Mijn kritische kanttekening op dit album is, dat ondanks de eerder genoemde muzikale variatie ten opzichte van het debuut, de nummers op dit album onderling wel een tikkeltje meer variatie hadden mogen hebben. Dat Nervosa nog enkele reserves qua variatie heeft is te horen op het laatste nummer van deze schijf ‘Wayfarer’. Een nummer dat enorm afwijkt van de rest van het materiaal, stukje “clean singing”, beetje “bluesy”, beetje rock maar wel met een vet thrashend middenstuk.
Het is nog wat vroeg om Nervosa uit te roepen tot de troonopvolgers van Sepultura, als het gaat om de vertegenwoordiging van Braziliaanse metal, maar de dames staan hun mannetje en zijn in ieder geval hard op weg.
Nervosa is komend najaar weer live te aanschouwen op de Europese podia als onderdeel van een heel interessant package met Destruction, Flotsam and Jetsam en Enforcer.
Kom dat zien!
(8/10, Napalm Records)
1. Arrogance
2. Theory Of Conspiracy
3. Deception
4. Intolerance Means War
5. Guerra Santa
6. Failed System
7. Hostages
8. Surrounded By Serpents
9. Cyberwar
10. Hypocrisy
11. Devastation
12. Wayfarer
