Josh & Co LTD – Transylvania part 1 – The Count demands it
Multi-instrumentalist Bryan Josh richtte in 1995 de Britse prog-rock band Mostly Autumn op. Ook solo brengt hij albums uit. ‘Transylvania – part 1 The Count demands it’ is de opvolger van ‘Through these eyes’. Natuurlijk werkte Mostly Autumn zangeres Olivia Sparnenn mee. Ook hun drummer Alex Cromarty was van de partij. Plus een aantal gastmuzikanten. Ik noem er twee: Troy Donockley (Nightwish, IONA) en violiste Anna Phoebe.
Dit concept album gaat over een mooie vrouwelijke vampier, en over Bryan. Hij ontmoet een aantal vreemde figuren in Transylvania, zoals The Count (= de graaf) tevens de vader van de vampier. Dit is een kwaadaardige man… Zoals verwacht heeft ‘The Count speaks’ een bijna spookachtige start. Het vrij vrolijke ‘The black lane’ zit redelijk eenvoudig in elkaar, maar blijft wel in je hoofd hangen. Tijdens het intro is de muziek van ‘Far away’ laid back. Bryan vertelt het verhaal over zijn ‘gevangenschap’. De gesproken delen wisselen af met zang. In de delen met zang zijn Mostly Autumn invloeden duidelijk aanwezig. ‘The castle of 1000 dead’ is zwaarder rockend met behoud van melodie. De bijna bizarre klanken past precies bij het thema. Delen van melodie en ritme keren terug. Dit nodigt uit om het volume flink hard te zetten zodat de filmische muziek door de huiskamer dendert. De plotselinge wending naar kerkorgel is super.
De graaf kondigt het ‘The carnival of the rotten sun’ aan. Vooral de pauken creëren een mysterieuze sfeer. Klassieke elementen, percussie, en piano worden toegevoegd en zorgen voor een imponerende opbouw. Een kinderkoor zingt “lalalalala”. Dit vormt een passend contrast met het staccato ritme in de muziek. Het laagje over laagje is perfect. Troy Donockley neemt hier een groot deel van de instrumenten voor zijn rekening. Waaronder de Ierse doedelzak. Bovendien geeft hij ook vocaal een aanvulling. Je zit helemaal “in de muziek” wanneer de graaf “STOP” roept. Nu de graaf spreekt houden alle instrumenten zich stil. Hij commandeert: “Dance, dance!” dan barsten de folkmuziek en het feestje weer los.
De rustige start ‘The dead sun’ verschilt nogal met voorgaande nummers. Bryan’s stem klinkt teder. De enkele tonen van vooral de altviool geven extra impact. Tempo en volume nemen langzaam toe. Tijdens een instrumentaal stuk vormen strijkers en snaren een perfecte match. De drums worden zacht bespeeld en maken dit wow-moment compleet. Zang en muziek worden afgewisseld met vertelde gedeelten. Net wanneer ik denk nu is er genoeg gepraat, begint ‘Beyond the wall’. Je hoort laagje over laagje, alles is in harmonie met elkaar. Ook hier speelt Anne virtuoos. De lichte, hoge tonen van de viool matchen goed met de zwaardere muziek. De graaf spreekt, wolven huilen.. dan is cd iets te onverwacht afgelopen.
Hoe loopt het verhaal af? Nu maar hopen dat deel 2 niet lang op zich laat wachten. Je hoeft geen vampier liefhebber te zijn om dit album te waarderen. Omdat Bryan alle mannelijke personages vertolkt is het niet altijd duidelijk wie wanneer spreekt. In het tekstboekje is de gesproken tekst per personage verschillend van kleur en/of lettertype. Klein minpuntje: In het tekstboekje staan geen songtitel of naam van de spreker vermeld. Als je tijdens het luisteren ineens besluit om mee te lezen is het een gepuzzel om de songtekst te vinden. Het samplen is prima toegevoegd. Alles is perfect verdeeld over de boxen. Het geluid hoor je mooi vooraan als het op de voorgrond moet. En verder weg als het op de achtergrond hoort. De geluidskwaliteit is zoals ook bij de Mostly Autumn albums zeer goed. Een passende Engelse uitdrukking: “Very cranckable!”
(9/10, Mostly Autumn Records)
