Sodom – Decision Day
De muziekcritici van begin jaren tachtig keken met argusogen naar alles wat onze Oosterburen voortbrachten op metalgebied. Het leek wel of bijna alle releases uit Duitsland structureel werden neergesabeld, vooral de thrashbands waren vaak “de lul”. Zo ook de nu inmiddels “grote drie”: Destruction, Kreator en Sodom. Er valt niet te ontkennen dat enige kritiek op deze bands best wel gegrond was in hun begindagen. De debuutplaten hadden inderdaad een ondermaatse productie, zelfs voor die tijd maar de bands waren jong en onervaren, de independent platenlabels waren vaak net opgericht en geld was er al helemaal niet in de extreme metal wereld.
De eerste twee wapenfeiten van dit uit Gelsenkirchen afkomstige Sodom moesten het nog het meest ontgelden weet ik me te herinneren. De death-/thrashmetal die de band op ‘In the Sign of Evil’ (EP, 1984) en ‘Obsessed by Cruelty’ (LP, 1986) liet horen, kwam op vinyl inderdaad niet lekker uit de verf. Beide platen hebben inmiddels wel de “Cultstatus” bereikt en dat is mede te danken aan de vele metalfans, die de band ondanks alle kritieken wel in hun armen hadden gesloten.
Vanaf het verassend goede tweede album ‘Persecution Mania’ (1987) gooide Sodom het duistere imago en een groot deel van de deathmetal invloeden overboord en haakte in op de thrashmetal golf waar ook hun twee eerder genoemde collegae zich in bewogen.
Normaal gesproken ben ik niet zo gauw nieuwsgierig naar een nieuw album van Sodom, want het trio heeft nou eenmaal de naam het Duitse thrashmetal equivalent van Motorhead te zijn. Veel van hetzelfde met hier en daar een kleine uitschieter naar boven of naar beneden. Het vorige album ‘Epitome of Torture’ uit 2013, vond ik echter enorm de moeite waard, dus zit ik al enige tijd met smart op dit vijftiende album ‘Desicion Day’ te wachten.
Al meteen na het toonzettende openingsnummer ‘In Retribution’ krijg ik het vermoeden dat Sodom niet teleur gaat stellen met dit album. Ook bij het tweede (mid-tempo) nummer ‘Rollling Thunder’ met slepende akoestische passages, rolt het album letterlijk lekker door. Na het derde nummer, en tevens het titelnummer ‘Decision Day’ is het wel duidelijk dat dit een echt Sodom album is geworden. De onmiskenbare ruige strot van zanger/bassist “Onkel” Tom Angelripper, de felle maar vaak ook melodieuze solo’s van gitarist Bernd “Bernemann” Kost en de opbouw van de composities zijn allemaal niets nieuws onder de zon, maar het klinkt allemaal zo verdomde lekker deze rit.
Het album blijft continu boeien, dankzij de tragere nummers als ‘Strange Lost World’ gecombineerd met snelheidsmonsters als ‘Who is God’, ‘Blood Lions’ en het afwisselende ‘Belligerence’.
De band heeft vier maanden in de studio gezeten met producer Cornelius Rambardt, die ook verantwoordelijk was voor de ‘Sacred Warpath’ EP uit 2014 (Waarvan het titelnummer ook op dit album staat). Samen hebben zij een vet en helder album opgenomen. De zang en alle instrumenten komen goed uit de verf en het album klinkt vooral erg thrash, erg Sodom, maar dan net een beetje meer.
Joe Petagno (Pink Floyd, Led Zeppelin, Motorhead) tekende voor het artwork en heeft Sodom’s mascotte “Knarrenheinz” prachtig, in een wel heel actuele setting neergezet op de cover. Dit maakt het totaalplaatje omtrent dit album compleet, nooit gedacht dat Sodom na al die jaren nog zou verschijnen in mijn eindejaar lijstje, maar er moeten gekke dingen gebeuren in de komende vier maanden om het niet te laten gebeuren!
(8/10, Steamhammer/S.P.V.)
01. In Retribution
02. Rolling Thunder
03. Decision Day
04. Caligula
05. Who Is God?
06. Strange Lost World
07. Vaginal Born Evil
08. Belligerence
09. Blood Lions
10. Sacred Warpath
11. Refused To Die
