Eerste Rocktoberfest overtreft verwachtingen en is groot succes!!

Rocktoberfest wordt georganiseerd door stichting noord Geldersch metaal in muziekpodium Estrado is een nieuw metal festival dat op zaterdag 15 oktober in Harderwijk plaatsvindt en dat bier, braadworsten, dames in duitse klederdracht en metal combineert. Duitse oktoberfeest en metal blijkt een hele goede mix te zijn waarbij boven alles in oktoberfest stijl is qua muziek en aankleding en dergelijke. Beneden in de zaal draait het om snoeiharde dampende metal en 11 bands uit verschillende genres geven acte de préseance om de aanwezigen een heerlijke dag te bezorgen.

Curse Of The Forgotten

Het gelderse Curse Of The Forgotten, opgericht in 2006 met EP ‘Sacrifice’ en album ‘Building the Palace’ als bagage, heeft de eer om het festival te openen en ondanks een wat latere start wordt meteen duidelijk waarom. Met hun heerlijke deathcore worden alle aanwezigen opgewarmt en vermaakt en wordt duidelijk dat de heren zich prima thuisvoelen op het podium. Datzelfde podium heeft de band mooi aangekleed met banners en goed gebruik makend van aanwezige mogelijkheden zoals goede lichtshow en rookmachine. Set bestaat uit nummers van eerder genoemde EP en album, maar er wordt ook een nieuw nummer gespeeld namelijk ‘Momentary Silence’. Goed optreden die meer toeschouwers verdiend had.

SkaldGrim

Het Twentse metalgezelschap SkaldGrim dat bestaat uit ex leden van Burning Hatred en Deamonation is de volgende band die het podium betreedt. De band maakt een gedreven indruk met hun melodieuze deathmetal, waarbij de teksten een grote rol spelen. Die teksten gaan over Noord-Europese sagen en legenden. Zanger Erik Nijkamp uit Rijssen en de Vroomshoopse gitarist Allard Kroeze vormen de basis van SkaldGrim. Muzikaal is de band aardig op dreef en ook zanger Erik Nijkamp weet van wanten als het op bulderen aankomt. In het begin zijn er wat problemen met wegvallen van gitaar geluid en de zang die niet optimaal staat, maar dat wordt allemaal snel opgelost. Hun optreden is gewoon lekker simpel beuken en knallen zonder moeilijk te doen. Prima dus om het volk wat gestaag meer binnenkomt al lekker op te schudden en klaar te maken voor al wat verder nog komen gaat.

Grindpad

Het in 2005 in Utrecht opgerichte Grindpad debuteerde in 2008 met de EP ‘Killing For A Living’. Bestondt eerst uit leden die in bands als Kutschurft, Engorge, De Waonsin gezeten hadden. De muziek typeerde zich door de ratelende drums en de afwisselend hakkende en rollende riffs die samen met grunts een typische death metal band vormden. Echter met de line up verandering in 2012 is deze band nu een agressieve thrash metal band geworden. Ze staan nu voor snelle, hakkende, niet melodische, old school thrash metal en dat zullen we merken ook. Na een midtempo begin gaat daarna de beuk erin met een goede brulboei als zanger en dat blijft het gehele optreden zo. Alle bandleden stralen energie en enthousiasme uit en de steeds vollere zaal reageert erg enthousiast waardoor de eerste moshpit geboren is. Band is net klaar met opnemen nieuwe EP en tevens ook druk bezig om nummers te schrijven voor full album en ik weet daarom zeker dat we nog veel gaan horen van deze heren.

Sad Iron

Volgende die aan de beurt is zijn oude bekende namelijk Sad Iron een heavy metal band uit Noord Holland opgericht in 1979 en na een sterke debuutplaat ‘Total Damnation’ in 1983 werd het stil. In 2012 heeft de band definitief weer de instrumenten opgepakt wat resulteerde in de tweede album ‘The Antichrist’ begin dit jaar. Inmiddels hebben de heren veel opgetreden zoals op Scream Bloody Scum en zijn ze zeker weer een bekende naam in de metal scene. Lekkere thrashy heavy metal met een hoofdrol voor zanger / gitarist Marc van den Bos met zijn sterke vocalen. Oude nummers als ‘Demon’s Night’ en ‘Prisoners’ openen de set om uit te komen bij het vermakelijke nieuwe nummer ‘We Play To Kill’. Sad Iron brengt een heerlijk optreden met enthousiasme en sluit af met ‘Live Like A Rat’. Spijtig is dat door technisch mankement en strakke tijdschema men niet hun volledige set kan spelen. De band laat het aanwezige publiek verlangend naar meer achter, want hier kan men niet genoeg van krijgen.

Shadowrise

Volgende band is Shadowrise, een band die zich aardig in de picture heeft weten te spelen met hun sterke debuut EP ‘Escape from Shadow Island’ op zak. Een live performance met mooie aankleding die staat als een huis zoals op bijv. Femme dit jaar. Deze band weet je namelijk meteen vol beet te pakken met hun symfonische powermetal met een ruig randje. De fraai uitgedoste Laura Guldemond, die opkomt tijdens een mooi intro omgeven door rook, beschikt naast naast haar mooie verschijning ook over een krachtige veelzijdige strot die uitermate geschikt is voor dit werk. Daarnaast is zij ook nog eens een waar podiumbeest. Strak gitaarwerk, rollende drums, beukende baslijnen en heerlijke grunts door gitarist Roman krijg je voor je kiezen van een band die op luide enthousiaste publieksreacties mag rekenen. Alle songs van eerder genoemde EP passeren de revue en tevens speelt men het nieuwe nummer ‘Cursed’ dat gezien de reacties ook zeer in de smaak valt. Oordelend uit de vele moshpits en reacties wil men meer van deze band horen en gaan ze zeker een mooie toekomst tegemoet.

Tribal Spirits

Tribal Spirits speelt een thuiswedstrijd, want Tribal Spirits is een Nederlandse band uit Harderwijk die een mix brengen van thrash en death metal. In 2007 brachte ze hun EP ‘Possessed’ uit en welke een ode bleek aan old-school thrash. Op hun eerste volledige album ‘Overthrown Reality’ uit 2009 zetten de heren die lijn voort. In 2012 kwam de EP ‘Rising Era’ en in 2014, tevens ook hun laatste wapenfeit is tot heden, de EP ‘Hordeari’. Met een nieuwe lineup zijn ze sindsdien bezig met optreden en nieuwe nummers schrijven, waarvan ze er vandaag drie in de setlist hebben staan namelijk ‘Run from the path’, ‘Thousand Yard State’ en ‘Limbo’. Deze zullen alle drie op de nieuwe plaat staan die naar verwachting begin 2017 uit zal komen. Deze informatie wordt verteld tijdens herstel werkzaaheden aan drumstel. Met hun optreden lukt het ze om een prima visitekaartje af te geven en de band laat zien en toont originaliteit en een eigen gezicht in het genre. Een hoofdrol is er voor de ritmesectie die uiterst strak de nodige stop-and-go breaks inzet. In het bijzonder valt het voetenwerk van drummer Daan Klemann op. Tevens verdiend het gevarieerde en agressieve vocale geweld van Martijn Grooten vermeld te worden wat gecombineerd met de rest van de band een strak geheel vormt. Tribal Spirits verzorgt een prima optreden.

Grindbashers

De ingeplande backline ombouw op het podium geeft de aanwezige bezoekers gelegenheid bij te komen en te genieten van de aanwezige braadworsten en bier waarna het festival wordt vervolgt. Met hun laaste album ‘Infonympho’ die dit jaar uitkwam en wel 32 nummer telt op zak mag het vandaag aanwezige publiek namelijk met de grindcore band Grindbashers kennismaken. Op de vele pagina’s tellende setlist staan ook nummers van voorgaand uitgebracht materiaal en is het optreden dus een mooie mix van oud en nieuw materiaal. De aankondigingen duren soms langer dan de nummers zelf en zorgen voor de nodige humor en voor een hoop vermaak. Tijdens optreden kan publiek raden bij welk nummer ze zijn en winnaar de krijgt een gratis cd. De band straalt lol uit en neemt zichzelf niet erg serieus getuige de uitspraak “als je helemaal niets kan, dan kun je altijd nog grindcore maken.” Het mag de pret echter zeker niet drukken en zowel band als publiek hebben het prima naar hun zin ondanks dat ze niet hun hele setlist hebben kunnen spelen.

Scarblade

Naast alle Nederlandse bands die aanwezig zijn is de van origine Griekse heavy metal band Scarblade een beetje de vreemde eend in het gezelschap, dit qua nationaliteit. Opgericht in 2012 onder de naam Ruthless Steel met de in 2013 uitgebrachtte EP ’Die in the night’ verhuisde de band naar zweden. De band wijzigde  tegelijkertijd ook de line up en bandnaam. Sindsdien staan ze namelijk bekend onder hun huidige naam en tevens brachtten ze dit jaar hun album ‘The Cosmic Wrath’, waaruit duidelijk naar voren komt dat zij geinspireerd zijn door bands als Judas Priest, Warlock, Riot en Accept. Vanaf het begin knalt de band er meteen in en zangeres Aliki Kostopoulou imponeert met haar zang en fraaie verschijning. Het publiek moet wel even wennen aan deze band na al het eerdere muziekgeweld, maar is niet minder enthousiast over hetgeen ze te horen krijgen. Men speelt namelijk een hele strakke goede show en het mankement in het begin van de toetsenist valt daardoor nauwelijks op. Bij twee nummers, namelijk ‘Escape’ en ‘Cursed legion’ zingt de gehele band backing vocals, tijdens refrein. De heerlijke gitaarsolo in het nummer ‘Escape’ van Jonatan Berg verdiend aparte vermelding en krijgt veel waardering vanuit publiek. Na het voorstellen van de band door de zangeres spelen ze een tribute aan de overleden Lemmy kilmister getiteld ‘Live Wire’, een nummer waarmee ze hun optreden mee afsluiten.

Sisters Of Suffocation

Voor Sisters Of Suffocation doen behoorlijk wat bezoekers graag een stap naar voren. Dat heeft er onder andere mee te maken dat er vier dames op het podium staan; oprichtster/vocaliste Elsemiek Prins, gitariste Simone van Straten, bassiste Puck Wildschut en Amber de Buijzer achter het drumstel. De meiden rammen er flink op los met de tracks van de ‘Brutal Queen’ EP van eerder dit jaar en het nieuwe nummer ‘Dysplasia’ waarmee men hun set begint. Het is vooral Els die de aandacht op zich vestigt niet alleen met haar uitstraling en het feit dat ze optreed op sokken wat ze comfortabeler vind, maar ook met haar verbouwde Britney Spears shirt. Tevens natuurlijk met haar brute grunts en bezeten screams die samen met het goede spel van de bandleden een goede show oplevert. Het nummer ‘Host of a Dead Fetus’ wordt aangekondigd als hun favoriete nummer en ook het speelplezier straalt er wel vanaf bij de gehele band wat onderstreept wordt door de onderlinge humoristische opmerkingen. Oftewel zowel band als publiek, dit getuige de vele moshpits, vermaken zich uitstekend.

Braincasket

Aan de Friese band Braincasket, die voorheen nog de naam Temple of Eternity had, de taak om het festival een goed vervolg te geven met slechts een demo ep uit 2012 getiteld ‘Methods of Peruasion’ op zak. Echter staan op de setlist ook drie nieuwe nummers namelijk ‘Syncophatic Bowel Movement’, ‘Ratchet of Perdition’ en ‘Rotting Carcass Collision’ die op het nieuwe album komen te staan die zijn release dit jaar nog zal hebben is de verwachting. Het zestal laat zich omschrijven als Dutch brutal deathmetal en dat is ook exact wat de band vanavond laat horen. Met zijn zessen staan ze beetje krapjes op het podium, maar zetten wel een geluidsbarrière neer waar je u tegen kunt zeggen. De Friezen krijgt de aandacht van het publiek en hier daar vliegen een paar vuisten in de lucht en er vallen er zoals eerder deze dag meerdere pits te ontdekken. De twee zangers ondersteunt door een goed strak spelende band wisselen elkaar af met zang of gaan samen tekeer. Dit samenspel is een genot om te ervaren en het is daarom ook niet verwonderlijk dat hele zaal duidelijk laat merken dat ze genieten. De band geeft een van de beste shows van de dag en is daarom ook zekers niet vreemd dat ze volgens jaar al geboekt staan voor Stonehenge.

Inquisitor

Plaatselijke extreme trash underground helden Inquisitor werd opgericht in 1991 en na 20 jaar weer herrezen uit de dood is de band sinds 2014 weer aan het optreden. Met de re-release door Hammerheart Records van hun album ‘Walpurgis – Sabbath of Lust’ aangevuld met demo’s ‘Blasphemous Accusations’ en ‘Your Pain Will Be Exquisite’ van vroeger geremastered door JB van der Wal (o.a. Aborted en Herder) mogen ze dit festival afsluiten. Duidelijk halen ze daarvoor alles uit de kast qua aankleding en show elementen. Optreden begint met intro en met meisje dat verkleed als heks op het podium als offer wordt vastgebonden aan een boomstam. Verder gaan ze voortvarend van start en de zanger voert door veel gebruik van gezichts mimiek en gebaren een soort van toneelstuk op bij elk nummer dat de band speelt. Het aanwezige publiek is vol aandacht en bij deze thuiswedstrijd geeft de band alles wat ze hebben om iedereen te kunnen bekoren. Aan het einde komt de eerder gemelde heks weer podium op, nu om het geloof uit te beelden en de zanger, inmiddels in blote bast, de strijder tegen het geloof. Deze oude rotten in het vak hebben het nog steeds en ze spelen goed en alles klopt met elkaar, dit tot tevredenheid van hun zelf en alle aanwezigen. Na nog een toegift is het optreden klaar waarna de organisatie iedereen bedankt voor hun aanwezigheid en gaan alle bezoekers voldaan en zeer tevreden naar huis of naar de georganiseerde afterparty in cafe de Bierelier.

Muziekpodium Estrado is een zeer geschikte locatie voor dit festival met een zaal die lijkt op donkere metal grot die beschikt over een goede akoestiek en geluidskwaliteit, waardoor er bij alle optredens genoten kan worden. Deze eerste editie werd ondanks vele andere metal evenementen goed bezocht en de opkomst was met ongeveer 200 bezoekers niet uitverkocht maar boven verwachting van organisatie en dus een groot succes. De opzet was ruim en het eten en drinken waren goed verzorgd. De organisatie en zijn vrijwilligers waren vriendelijk en zeer behulpzaam en hadden hun zaakjes op order waardoor alles klopte waarvoor zeker hulde. Door al het genoemde is het niet vreemd dat editie 2017 al is aangekondigd en dat kan prima op dezelfde locatie, want deze voldoet zeker. Dit festival heeft zijn bestaansrecht afgedwongen en het concept van het Duitse oktoberfest gecombineerd met metal blijkt een prima combinatie dat alleen maar groter en beter kan worden.

Foto’s (C) Ronald van de Baan – Livereviewer, waarvoor dank.