HeKz – Caerus
Toen de Engelse band HeKz haar debuutalbum ‘Tabula Rasa’ uitbracht, bestond de band nog uit vier personen. Alastair Beveridge (akoestisch en elektrische gitaar), Tom Smith (elektrische gitaar) Matt Young (bas en zang) en Kirk Brandham (drum). ‘Caerus’ is hun debuut als vijfkoppige band. James Messenger is erbij gekomen en speelt keyboard.
HeKz haalt haar invloeden uit de heavy metal en prog.rock en maakt hier een mooie mix van: prog.metal. Mede daarom spelen er verschillende gastmuzikanten mee op deze cd; Abi Murray (fluit), Owen Hughes (viool) en de beroemde celliste Audrey Riley.
Op de cover van de cd staat een print met bliksemschichten en een soort schip wat zich in zwaar weer bevindt. Zou de cd ook zo ‘zwaar’ klinken? Zowel op als onder de cd staat een mooie print. Het boekje met songteksten ziet er ook mooi uit. Dit artwork is verzorgd door Michael Inns.
De cd begint met ‘Progress & faillure’. Het intro klinkt wat ‘elektronisch’. Al gauw komen de rock-en metal invloeden boven. De volle en krachtige stem van Matt is goed te verstaan. De tekst is niet ‘allerdaags’ en gaat over de vooruitgang van de wereld en of dat allemaal goed is. Er zitten lange instrumentale stukken bij die mooi in elkaar zitten.
En dat geldt voor de hele cd. Natuurlijk zijn gitaren, bas, keyboards en drums veelvuldig aanwezig: Strak gespeeld of meeslepend, gave basloopjes, gillende gitaren, fantastisch toetsenwerk, dynamische drums, en ook de high-hats zijn worden niet bepaald met rust gelaten. Mooie overgangen in tempo en/of volume. De ene keer een naadloze overgang van bombastisch naar minimalistisch. De andere keer hele onverwachte wendingen. De strijkers zijn in diverse nummers te horen. Ze zorgen regelmatig voor de onverwachte overgangen in tempo en volume, en vormen zo de een mooi contrast met de metal invloeden. Soms zijn de strijkers verweven in de muziek, en vormen juist dan weer één geheel. Ook de akoestisch gitaar, die af en toe te horen is, klinkt prachtig. De metal is duidelijk, maar niet overdadig aanwezig.
Bij dit alles valt de veelzijdige stem van Matt op. Zijn stem is niet alleen vol en krachtig, maar klinkt soms theatraal en in de rustigere gedeelten juist weer helder. In een paar nummers wordt er gebruik gemaakt van een stem-vervormer. Altijd op een manier die past in tekst en muziek. En geeft daarmee een meerwaarde aan het geheel.
De teksten zijn geen van allen ‘allerdaags’ en gaan bijvoorbeeld over vrijheid, de wereld en de mensheid. De teksten zijn goed te verstaan. Toch is fijn het om even mee te kunnen lezen in het tekstboekje. Want de teksten zijn soms behoorlijk lang.
De nummers zitten mooi in elkaar en zijn niet zomaar coupletje-refreintje. Toch is de melodielijn zo pakkend neer gezet dat je het refrein er uit haalt. En voor de liefhebbers zijn de refreinen goed mee te zingen. Kortom: lekker veel om naar te luisteren en om van te genieten.
Twee nummers die er voor mij extra uitspringen zijn de laatste twee: ‘Homo ex machina’, met een mysterieus intro met machine- en metaal geluiden. Dit past perfect bij de titel. Ook hier is er gebruik gemaakt van een stem-vervormer. De stem klinkt robotachtig. Hierbij laat HeKz horen dat ze alles tot in detail hebben uitgewerkt. Alles past zo mooi in het geheel. Op een gegeven moment lijkt het even op dat nummer afgelopen is, maar daar is weer zo’n onverwachte wending. Er volgt een heel rustig piano gedeelte met zang, ook de strijkers laten zachtjes van zich horen. Even later dendert de metal weer door het huis. Na bijna 12 minuten eindigt het nummer zoals het begon: met metaal geluiden. Wow!
‘Journey’s end’ heeft een rustig piano intro. Tot mijn verbazing blijft het nummer lang vrij rustig. Na een poosje komt de metal erbij. Soms maar een paar seconden, soms wat uitgebreider. Wat is dit nummer mooi opgebouwd! De fluit is hier duidelijk te horen. Ook hier weer de mooie en onverwachte wendingen, zoals het hoort in de prog. En dan… een onverwacht einde.. in eens is het stil. Dit was puur genieten. Met ‘Journey’s end’ dat ruim 17 minuten duurt, is dit een super afsluiter van een geweldig mooie cd. (8,5/10) (Cherry Red Records.)
