Prachtige show en tomeloze inzet van Lordi in P60

Er zullen maar weinig mensen zijn die nog nooit van Lordi hebben gehoord. Vooral nadat de Finnen in 2006 het Eurovisie songfestival verrassend wisten te winnen met het liedje ‘Hard Rock Hallelujah’. Vaak is zoiets het begin van het einde voor een rockband, maar Lordi heeft er geen last van gehad.

Vanaf 1992 is Mr. Lordi alleen gestart met Lordi en heeft hij het imago met de pakken en maskers uitgewerkt. Vanaf 1996 krijgt hij ondersteuning en als hij in 2000 stopt met drummen bestaat de band uit 5 leden. Uiteindelijk wordt er in 2002 een platendeal gescoord waarna in hetzelfde jaar het debuut ‘Get Heavy’ wordt uitgebracht. Muzikaal kan je de muziek van Lordi omschrijven als horror NWOBHM. Veel draait uiteraard om de looks en de show maar zonder goede muzikanten houdt het snel op. En Lordi is er nog steeds, dus dat zit wel goed. Dit jaar brachten ze hun 8e album ‘Monstereophonic’ uit. Op dit album laat Lordi voor het eerst twee gezichten zien. Het vertrouwde gezicht (Theaterror) is in de huisstijl. En het gezicht van misschien wel de toekomst (Demonarchy) wat een concept verhaal is met hedendaagse agressieve metal.

Alle Lordi bandleden hebben een alter ego. Net als bij Ghost is hun ware identiteit niet bekend en zijn er geen foto’s van de bandleden zonder masker. Uiteraard lekt er wel eens het één en ander uit.

Lordi bestaat uit: Mr. Lordi (Tomi Putaansuu) – the Biomechanic Man – zang, Amen (Jussi Sydänmaa) – the Mummified Pharaoh – gitaar, Ox (Samer el Nahhal) – the Bulltaurus – bas, Hella (Riikka Paakkola) – the Scarbie Doll – keyboards en Mana (Antto Nikolai Tuomainen) – the Minister of Sinister – drums.

Een met 300 bezoekers lekker gevulde P60 verwelkomt vanavond 3 bands die er een ware modeshow van maken. Helaas heb ik geen bekende couturiers gezien ondanks dat er op het podium voldoende inspiratie voor een paar jaarcollecties te zien was.

Het Zwitserse Silver Dust is opgericht in 2013 en heeft met ‘The Age of Decadence’ al hun tweede album uitgebracht openen de avond. De theatrale powermetal wordt enthousiast gebracht en de band ziet er prachtig aangekleed uit. Ook de namen van de bandleden zijn mooi met Lord Campbell (zang, gitaar), Tiny Pistol (gitaar, zang), Kurghan (bas) en Mr. Killjoy (drums). De zang van de Lord himself is niet toonvast. Daar tegenover staat het plezier dat de band uitstraalt. Een lekkere opener.

De Finnen van Shiraz Lane zijn andere koek. Zij gaan voor de retro hairmetal 90’s toer. Zeg maar een serieuze Steel Panther. De hoes van hun debuutalbum ‘For Crying Out Loud’ is een foto die qua stijl verdomd veel lijkt op de foto’s van de oude Guns n’Roses en Skid Row. Hiermee hebben we meteen de voorbeelden van Shiraz Lane waar ze een beetje bluesrock aan hebben toegevoegd. Zanger Hannes Kett heeft echter een ieler en hoger stemgeluid. Ook zijn hij en zijn mede bandleden (nog) niet van die bühne persoonlijkheden als eerder genoemden maar compenseren dat door een enorm enthousiasme en inzet. Alle poses en standjes worden uit de kast gehaald.

Concluderend hebben we al twee leuke bands gehad voordat het verlate halloween feest pas echt losbarst.

Na ‘God of Thunder’ van Lordi’s helden Kiss start het intro ‘SCG 8’ en dan betreedt Lordi het podium om te openen met ‘Let’s go slaughter He-Man’ van het nieuwe album ‘Monstereophonic’. Later zal nog ‘Hug you hardcore’ en ‘Down with the Devil’ van het eerste deel van het album worden gespeeld. Vanaf de eerste noot is het meteen een spektakel met mooi licht en prachtige pakken. Je kan zien dat Lordi al een poosje meedraait. De ervaring druipt er vanaf. In de ruim anderhalf uur spelen ze helaas geen nummers van het andere gezicht van Lordi en dat is heel jammer aangezien die nummers zeker de moeite waard zijn.

De meestal verplichte solo’s worden gelukkig voorzien van Alice Cooper achtige toneelstukjes. Voor de rest voegen de solo’s op zichzelf niets toe en hadden ze beter gebruikt kunnen worden voor 3 nieuwe nummers die voor de nodige variatie hadden kunnen zorgen. Dat is meteen de enige kritiek, namelijk dat de songs niet zo sterk zijn maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd door de prachtige show en tomeloze inzet. Waar Mr. Lordi niet de beste zanger is, heeft hij een uitstekend gevoel voor humor. Een technisch mankement met het keyboard lult hij grappend en grollend vol. Daarnaast moet de roadcrew ook een groot compliment krijgen. Zij laten de show vlot verlopen en spelen ondertussen diverse rollen als priester, non en andere persoonlijkheden die er ongenadig van langs krijgen. Geweldig is de priester die een kruis op het hoofd van Mr. Lordi legt dat spontaan gaat roken. Geweldig. Niemand gaat ontevreden naar huis en we zijn er de volgende keer weer.

Foto’s (C) Dirk van den Heuvel

Setlist LORDI:

SCG VIII: Opening Scene
Let’s Go Slaughter He-Man (I Wanna Be the Beast-Man in the Masters of the Universe)
Babez for Breakfast
The Riff
Hellbender Turbulence
Bass Solo
Bite It Like a Bulldog
Icon of Dominance
Drum Solo
Hug You Hardcore
It Snows In Hell / The Children Of The Night
Keyboard Solo
Cadaver Lover
Down With the Devil
Blood Red Sandman
Guitar Solo 
(Short version)
Hard Rock Hallelujah
Devil Is a Loser

Toegift:
Who’s Your Daddy?
Would You Love a Monsterman?