Metallica – Hardwired…to Self-Destruct

Een nieuwe plaat van Metallica is altijd al ruim van te voren gesprek onderwerp nummer 1 onder metalheads. De ene kots de band al jaren lang uit en de ander heeft niets dan lof over voor de band. Feit is dat Metallica in de jaren ’80 de metal wereld op z’n kop zette met ‘Kill ’em all’, ‘Ride the Lightning’ en ‘Master of Puppets’. De vierde plaat ‘…And justice for all’ kan de goedkeuring van menig metalhead nog krijgen maar nummer vijf,  ‘Metallica’ of ook wel ‘The Black album’ genoemd, was voor velen te mainstream. De plaat kent weliswaar wat aardige nummers maar over het geheel genomen verloor Metallica iets van de onaantastbaarheid . Absolute dieptepunt was voor velen  ‘St. Anger’ en de meeste fans van het eerste uur hebben toen al niet meer de moeite genomen de plaat te beluisteren. ‘Death Magnetic’ uit 2008 bracht weer iets van het oude gevoel terug maar ook niet meer dan dat. En dan komt op 18 november de nieuwe plaat ‘Hardwired…to Self-Destruct‘ uit en ben ik na het horen van de eerste twee nummers toch benieuwd.

Metal

‘Hardwired’ was het eerste nummer dat openbaar gemaakt werd, een nummer dat net als de tweede openbare song ‘Moth Into Flame’ mijn interesse opwekte. De twee nummers klinken bijna ouderwets lekker, hebben een lekker tempo en geven de burger hoop. Met de 7 minuten durende afsluiter ‘Spit Out The Bone’ hebben we het qua metal wel gehad. De afsluiter is een lekker up-tempo nummer met een wat rustiger tussenstuk, wanneer het tempo omhoog gaat en een ouderwetse solo door de speakers knalt word ik stiekem toch vrolijk.

Hardrock

Metallica heeft op deze nieuwe plaat een paar lekkere rock nummers staan die er best mogen wezen. Nummer als ‘Atlas, Rise!’, ‘Confusion’, ‘Manunkind’ en ‘Here Comes Revenge’ herbergen de typische Metallica sound en zijn nummers die zeker niet onaardig klinken. ‘Atlas, Rise!’ is eigenlijk gewoon een lekker nummer, met de typerende gitaarriffs en de lekkere rauwe vocalen van James. En toch staan er een paar nummers op die het niet hebben. Nummers als ‘Dream No More’ of ‘Murder One’ zijn meer rock georiënteerd en hebben te weinig inhoud om te imponeren. Vermeldingswaardig is het nummer ‘Halo On Fire’, een lekker mid-tempo rocknummer met een fijne melodie die in je hoofd blijft kleven.

Hardwired…to Self-Destruct

Een album beoordelen heeft grotendeels te maken met de verwachtingen, gebaseerd op eerder materiaal. Metallica heeft in het verleden top albums gebracht en wanneer je dit album beoordeelt op basis van de platen van de jaren 80 dan komt deze plaat duidelijk kwaliteit te kort. Wanneer je de plaat luistert zonder de rijke historie als bagage kom je tot de conclusie dat Metallica een lekker album heeft uitgebracht, zonder echte hoogtepunten maar met nummers die lekker weg luisteren en een “feel good vibe” hebben.

(7,5/10, Blackened Recordings)

Tracklist:
CD 1
1. “Hardwired” 3:09
2. “Atlas, Rise!” 6:31
3. “Now That We’re Dead” 6:59
4. “Moth Into Flame” 5:50
5. “Dream No More” 6:29
6. “Halo on Fire” 8:15

CD 2
1. “Confusion” 6:41
2. “ManUNkind” 6:55
3. “Here Comes Revenge” 7:17
4. “Am I Savage?” 6:29
5. “Murder One” 5:45
6. “Spit Out the Bone” 7:09