Deadalean Complex – The Rise Of Icarus

Het canadese Deadalan Complex is in 2007 opgericht. De band heeft zijn naam te danken aan een griekse legende Deadalus. Hij was een architect die het labyrint van Knossos ontwierp waarin een minotaurus gevangen werd gehouden. Dit klinkt natuurlijk duister, net als de band die sinds de oprichting al 3 albums heeft uitgebracht. In 2013 kwam het album ‘The Rise Of Icarus’ uit wat in de titel wederom verwijst naar de griekse mythologie. 16 december komt er een re-release uit van dit album en in 2017 mogen we een nieuw album van de band verwachten genaamd; ‘After The Fall’.

‘The Labirinth’ is de opener van het album. Dit intro trekt je direct mee in een duistere sfeer. ‘Divide and Conquer’ is dan het eerste echte nummer van het album. Het intro is agressief. Het gitaarspel is lekker meeslepend. De vocals klinken mean en de grunts passen goed. Opvallend is de diversiteit in de vocalen zowel pianist en oprichter Deadalus als gitarist Sine Hertz spelen hierin een rol naast zangeres Lindsay Schoolcraft bekend van Cradle of Filth. In ‘Breaking The Chains’ is de hoofdrol toch echt wel weggelegd voor drummer Idrys en bassist Cipher die een knap staaltje up tempo metal laten horen. De toevoeging van strijkers en toetsen geven het geheel een duistere theatrale vibe.

Na zoveel up tempo geweld is het dan tijd voor een ietwat rustiger nummer met ‘The Darkest Path’. In dit nummer komen de clean vocals minder natuurlijk over en lijken ze niet helemaal in het geheel te passen. De toetsen begeleiden je echter steeds dieper, dit versterkt door indrukwekkende gitaarsolo’s zorgt uiteindelijk voor een toch mooi en sterk nummer. De toetsen spelen ook een sterke rol in de opening van ‘Chrysalis’. Ook hier zijn strijkers en verschillende effecten hoorbaar voordat de gitaren je weer pakken met toffe riffs. De diversiteit in de zang lijkt echt te werken in dit nummer, en je wordt getrakteerd op sterke krachtige grunts, mean vocals gecombineerd met mooie zuivere zang van Lindsay Schoolcraft. Het nummer is zonder meer een van de sterkste nummers van het album.

Ook in ‘Echoes Of Your Voice’ wordt er weer sterk gebruik gemaakt van de diversiteit die de verschillende vocalen te bieden hebben. Echter zit toch de kracht van dit nummer weer in het superstrakke drumwerk en de toffe gitaarsolo’s. Als afsluiter het lange en soms eentonige ‘Ariadne’s Head’. In tegenstelling tot eerdere nummers zijn de vocalen hier niet heel sterk in het geheel gemixt en blijft het een beetje braaf. De hoofdrol voor Lindsay Schoolcraft is zeker niet de sterkste van het album. Ook de gitaarriffs blijven een constante herhaling wat het eentonig maakt. De lange outro bij dit nummer is geheel overbodig en doet je verlangen naar een sneller afscheid van dit album. Hetgeen niet terecht is omdat er een aantal nummers op staan die zeer zeker het enthousiasme doen aanwakkeren.

Over het geheel genomen is ‘The Rise Of Icarus’ een goed album met grote diversiteit. De verschillende nummers zijn op een enkeling na uitdagend. De verschillende vocalen maar ook het overtuigend drum en gitaarwerk maken ieder nummer sterk in de opbouw waardoor het niet gaat vervelen.

7/10

Tracklist:
• The Labyrinth
• Divide And Conquer
• Breaking The Chains
• The Darkest Path
• Chrysalis
• A Shattered Icon
• Echoes Of Your Voice
• Ariadne’s Head