Veghel deathfest II: Een mooi feest op een top locatie!

Zaterdag 13 met was de datum voor de tweede editie van Veghel DeathFest. Plaats van handeling is de CHV Noordkade, een industrieel complex in de Oude Haven van de Noord-Brabantse plaats Veghel dat een herbestemming heeft gekregen als kunst en cultuurcluster. Een mooie locatie voor een mooi festival met bands uit binnen -en buitenland. Met een headliner als het Oostenrijkse Belphegor en andere namen als Wombbath en Cut Up uit Zweden zit het qua line up wel goed. Met de Nederlandse talenten Sepiroth en Dauthuz en meer bekendere namen als Bleeding Gods en The Monolith Deathcult zit het ook met de vaderlandse afvaardiging wel goed.

Met een kleine vertraging is het aan het Zaanse Dauthuz om het festival te openen. De band heeft met het aanstellen van drummer Nick de Vet en zanger Mano een flinke stap genomen en timmert aardig aan de weg. Vandaag moeten we het helaas doen zonder Mano die op vakantie is, zijn vervanger is Bjorn Van Toorn. Dauthuz begint met het nieuwe werk, nummers van de nieuwe CD welke ergens in de zomer verschijnen zal en speelt met de nummers ‘Near Death’, ‘Intense Rage’ en ‘Face the Fury’ de nummers van de EP. Duidelijk is dat Bjorn een andere invulling geeft dan dat we gewend zijn van Mano. Waar Mano de nummers met zijn vocalen een een fijne old school vibe geeft klinken de nummers met Bjorn meer brutal. De op klompen lopende Bjorn brengt brute vocalen en strooit met pig squeals, doet zijn stinkende best maar doet Mano niet vergeten. Hoogtepuntje is het nieuwe nummer ‘Dying Breed’ dat bij de volgende show (10 juni, 013 Tilburg) weer gebracht wordt door Mano en waarschijnlijk is ook Marloes (Izegrim) hier van de partij.

In het wat kleinere zaaltje is het aan Illtrusted om het bal te openen. Het Tilburgse Illtrusted haalt de inspiratie uit bands als Lamb of God en dat is goed te horen. De band speelt strakke composities en heeft met zanger GyZe een frontman die met overtuiging op het podium staat. Opmerkelijk is ook het geluid in de kleine zaal dat wellicht door de aankleding met gordijnen vele malen beter is dan in de grote zaal. Ill Trusted brengt fijne songs als ‘Breaking Point’ en ‘The Ignorance Surrounding Me’ van de in 2015 uitgebrachte EP ‘Fractures of a Scattered Mind’. Zanger GyZe sleurt aan het publiek en bassist Tom zoekt het publiek op in de zaal, Illtrusted zet een strak optreden weg maar het publiek was op dit vroege tijdstip nog niet echt wakker.

Het Eindhovense Pictura Poesis is de volgende band in de grote zaal. De band bracht eerder deze maand de eerste langspeler ‘Miseriae Mundi’ uit. Pictura Poesis brengt symfonische death metal en doet dit met verve. Nummers als ‘Persephone’ van de nieuwe plaat doen het goed live waarbij de sterke vocalen van zanger Bas de Esch opvallend zijn. De muziek van Pictura Poesis wordt grotendeels gedragen door de inzet van keyboards, de melodieuze symfonische geluiden zijn een verademing in het overige geweld. Lomp en hard is het werk van grindcore band Klont. Een bloederig tafereel op het podium en een lekker rauwe sound en teksten die je vooral tegenkomt in horror films. De in 2011 opgerichte Noord Brabantse band speelt nummers van de EP ‘The Brutal One’ en nieuwer materiaal. De veelal korte nummers zijn vermakelijk, de show is smerig zoals het bij de band hoort.

Langzaam aan loopt de zaal wat voller en zo mag het Italiaanse Valgrind zich verheugen op een redelijk gevulde zaal. De band is opgericht in 1993 en heeft na de debuutplaat vorig jaar met ‘Speech of the Flame’ de opvolger uitgebracht. Muzikaal zit het wel goed met de heren, lekkere snelle death metal met flitsende gitaarriffs in nummers als ‘Tyrants’ en ‘Ekphora’s Day’ van de vorige maand uitgebracht EP ‘Seal of Phobos’. De podium presentatie is onder de maat, Valgrind zet een vrij statische show neer zonder enige interactie met het publiek.

Morfin is een nog jonge band uit de Verenigde Staten. Opgericht in 2010 en in 2014 verscheen het debuutalbum ‘Inoculation’, deze maand verscheen de opvolger ‘Consumed by Evil’. Morfin brengt op thrash metal gebaseerde death metal en nummers als ‘Reincarnated’ en ‘Viral Mutation’ staan als een huis. Morfin trekt voldoende bekijks en klinkt lekker en overtuigend.

Bleeding Gods timmert lekker aan de weg. De band bracht in 2015 het debuut album ‘Shepherd of Souls’ uit en is op het moment druk met een nieuwe langspeler. Bleeding Gods opent met het nummer ‘Bloodguilt’ van die nieuwe langspeler. Zanger Mark Huisman gaat, zoals we van hem gewend zijn, voorop in de strijd en doet verwoede pogingen het publiek bij de show te betrekken. Het publiek reageert wat tam en is nog niet in de stemming om los te gaan, behoudens een paar kopschudders moet Bleeding Gods het doen met kijkende toeschouwers. De band speelt nog een tweetal nieuwe nummers en speelt verder oude krakers als ‘Rise from Ashes’ en ‘Empire of the Immortals’. Met ‘Glorious Relentless Destiny’ wordt de set afgesloten en rest ons niets anders dat wachten op het nieuwe album.

In de kleine zaal gaat het inmiddels los met het Zuid Hollandse Sepiroth. Sepiroth brengt een portie brute death metal en brengt dit met een flinke dosis enthousiasme. Zanger en frontman Ben de Graaff fungeert als de grote motivator op het podium en brengt nummers als ‘Abandoned’ en ‘Their Heads, Our Glory’ van de laatste langspeler ‘Uninvolved’ met overtuiging. Een andere opvallende aanwezigheid op het podium is bassiste Sonia Nusselder. Sonia speelt pas een paar maanden in de band maar plukt al headbangend aan de snaren alsof ze nooit anders deed. Sepiroth zorgt voor een goede atmosfeer in de kleine zaal en het enthousiaste optreden slaat over op het publiek resulterend in activiteit in de pit. Ook Sepiroth denkt aan een nieuw album dat in 2018 moet moet verschijnen. Sepiroth brengt een toffe show en is een band om in de gaten te houden.

Het Zweedse Wombbath is een band waar menig liefhebber naar uitkijkt. De band, opgericht in 1990, heeft na een pauze in 2014 de handdoek weer opgepakt en maakt met zanger Jonny Pettersson een muzikale veelvraat in de gelederen. De band brengt een lekker potje death metal met een lekkere groove. Vandaag treedt Wombbath aan met een invaller op gitaar, Asphyx bassist Alwin Zuur kreeg anderhalve week de tijd om zich de gitaarlijnen eigen te maken. Alwin gaat met een dosis gezonde spanning het podium op en levert zonder problemen. Ook Wombbath levert een lekkere set en het publiek reageert enthousiast. Op de tweede editie van Veghel DeathFest worden we getrakteerd op een nieuw Wombbath nummer, ‘Embrace Death’ wordt voor de eerste keer live gespeeld en wordt goed ontvangen. De band beëindigt de set met een “oudje”, het vermakelijke ‘Corporal Punishment’ uit 1993 is het perfecte sluitstuk van een sterk optreden.

De unieke locatie kent geen beperkingen qua ruimte. Zo kan je uitgebreid shoppen op de metalmarket en is de band merch keurig uitgestald. Een grote ruimte is ingericht als eetzaal waar tegen schappelijke prijzen verschillende broodjes verkrijgbaar zijn.  Bier vloeit natuurlijk rijkelijk op een metalfest en de verschillende tappunten zijn goed bezet door gezellige en vrolijke vrijwilligers.

Incarceration bestaat uit een duo, een Duitse drummer Michael Koch en de Braziliaanse zanger / gitarist Daniel Silva. Ongelofelijk hoe dit tweetal een mooie volle sound weet neer te zetten. De debuutplaat, ‘Catharsis’, van het tweetal verscheen in 2016 en van deze plaat komen de meeste nummers. lekkere up tempo nummers als ‘Evoking the Possession’ passeren de revue, simpele, pakkende gitaarriffs en schreeuwerige vocalen van Daniel worden effectief aan elkaar getimmerd door Michael. Incarceration zet een vermakelijke show neer.

Het Zweedse Cut Up is dan zo’n band waarvoor je naar Veghel afreist. De typerende death metal uit de Zweedse school trekt de grote zaal vol en vanaf opener ‘Enter Hell’ ontstaat er een pit. Strak gespeelde nummers van het in maart dit jaar verschenen album ‘Wherever They May Rot’ als ‘From Ear to Ear’, ‘Vermin Funeral’ en het titelnummer komen voorbij en vinden bijval uit het publiek. Op nummers van de debuutplaat als ‘A Butchery Improved’ en ‘Order of the Chainsaw’ komt het publiek flink in beweging. Cut Up speelt een strakke set, sluit af met het nummer ‘Burial Time’ en mag gerust een van de hoogtepunten genoemd worden.

Het Amerikaanse Rude is oorspronkelijk opgericht onder de naam Forsaker in 2008. Na wat onderbrekingen werd in 2011 gekozen voor de huidige naam en verscheen in 2014 het debuut ‘Soul Recall’. In januari dit jaar verscheen met ‘Remnants…’ de opvolger. Snelle rauwe death metal met nummers als ‘Torrent to the Past’ en ‘Remnants’ worden volgas op de bezoekers afgevuurd. De rauwe vocalen van gitarist en enig origineel bandlid Yusef Wallace klinken lekker smerig zoals het hoort. Toch weet Rude geen onuitwisbare indruk te maken. Het Overijsselse The Monolith Deathcult bestaat sinds 2002 en heeft deze maand met ‘Versus’ de zesde langspeler afgeleverd. Bij aanvang speelde de band brute death metal, tegenwoordig speelt het gezelschap op elektronische geluiden gebaseerde atmosferische death metal. Muzikaal is The Monolith Deathcult als band uniek in het genre en is het vooral een band om naar te luisteren, te headbangen en weg te dwalen bij de soundscapes en de lichtshow. De muziek van The Monolith Deathcult is niet voor iedereen weggelegd en de zaal is dan ook niet volledig gevuld. De nieuwe nummers zoals bijvoorbeeld ‘Die Glocke’ zijn zonder meer vermakelijk, de podium presentatie is professioneel en goed verzorgd.

Een positieve verrassing mag men het Franse Skelethal gerust noemen. De band is opgericht in 2012 en na wat EP’s verschijnt in juni dit jaar het debuut album ‘Of the Depths…’. Stevige death metal is hier het recept. De band bestaat uit twee vaste leden en maakt verder gebruik van sessie muzikanten. Zanger / gitarist Gui Haunting maakt indruk maar het is drum beest Jon Whiplash die de volledige aandacht krijgt. Nummers als ‘Catharsis’ en ‘Chaotic Deviance’ van de nog te verschijnen CD staan als een huis en vinden hun aftrek bij het publiek. Skelethal brengt een heerlijke show en is de verrassing van de dag.

Vreemde eend is wellicht het Oostenrijkse Belphegor. De band brengt sinds 1992 een mix van black en death metal en heeft met tien albums een flinke discografie opgebouwd. Het laatste album, ‘Conjuring the Dead’, stamt uit 2014. Na het intro volgt het brute ‘Bleeding Salvation’ en de toon is gezet. De smerige uitstraling van Hel “Helmuth” Lehner, het bebloede gezicht van Impaler het hoort allemaal bij de show van Belphegor. Veghel DeathFest wordt getrakteerd op een gevarieerde set met oude krakers als ‘Gasmask Terror’ en ‘Conjuring The Dead’ van het laatste album en oude krakers als ‘Hell’s Ambassador’ en ‘Lucifer Incestus’. Belphegor maakt er een echte show van waarbij de heren graag poseren en het publiek nadrukkelijk opzoekt. De band sluit het festival en de set voortreffelijk af met de toegiften ‘Pest and Terror’ en de headbanger ‘In Blood – Devour This Sanctity’

Veghel deathfest II was een heerlijk death metal feest, strak georganiseerd met een heerlijke line up. Dank aan de organisatie en de vele vrijwilligers. Het bezoekers aantal liet wat te wensen over, de sterke line up en goede organisatie hadden meer verdiend. Op 18 november staat de derde editie op de rol en met namen als Paul Speckmann’s Master en de Nederlandse bands Warmaster, Graceless en Splinterbomb staan er al weer fijne acts klaar. Voor meer info check de Facebook pagina!

Foto’s (C) Kick Verhaegen