The Missing Piece – Dream Rider

Een paar weken geleden kreeg ik deze cd. Als je de cover bekijkt, lijkt het net dat ‘Dream Rider’ de bandnaam is, en The Missing Piece de albumtitel. Maar het is andersom. Deze prog band is tien jaar geleden opgericht in de Haarlemmermeer. Toch is ‘Dream Rider’ hun debuut cd. Leadzangeres Nanna Burger heeft nog voordat de cd uitkwam de band verlaten om te emigreren.

‘Closed doors’ heeft een pakkend, strak intro. Nanna heeft een eigen stemgeluid met een vrij duidelijke uitspraak. De balans tussen ritme en melodie is prima. De backing vocals door drummer Nanne Tiggelman en bassist Adri Sleijster mengt zich mooi op de achtergrond. Het openingsnummer is niet vernieuwend, toch best goed. Je hoort voornamelijk de toetsen van Rob Brons en snaren aan de start van ‘Signs’. Nanne laat mooie details op de cimbalen horen. Zonder dat het een meesterlijk nummer is, zit het zeker met zorg in elkaar. Ook de nummers die hierna komen zijn met zorg gemaakt. Hoewel er een pauze zit tussen de nummers zit, vormen ze min of meer één geheel. Dat zorgt aan ene kant voor balans. Aan de andere kant lijdt de diversiteit er een beetje onder.

In ‘Reflection’ had ik de zang had intenser verwacht, ik mis felheid en kracht in de woorden
“To stand and fight..“. Ook in de muziek ontbreekt de grimmigheid. Qua dat sluiten zang en muziek bij elkaar aan. Natuurijk is ‘The missing piece’ niet de eerste band die een nummer schrijft over je eigen ik, en je eigen waarde. Zij hebben gekozen voor de titel: ‘Underneath the mask’. Het ‘toetsen-intro’ maakt mij zeer benieuwd wat komen gaat, wordt dit een top nummer? Ondanks de mooie tekst zijn zang en muziek te veel op hetzelfde ‘kabbelende’ niveau. De opbouw is niet spannend genoeg. Na een korte rust had ik een wending verwacht. Maar gaat nummer gaat ongeveer het zelfde voet verder. ‘The missing piece had me zeker geraakt als er meer nuance verschillen waren geweest. Ook na de volgende korte rust word ik niet ècht geraakt. Op het laatst zijn ze er dichtbij, maar dan is het nummer afgelopen. Sommige intro’s zijn verrassend. Vooral die van het instrumentale ‘Erasmus’. De sferische start gevolgd het geluid van een hinnikend paard, dit vraagt om een meer verrassend, eventueel bombastischer vervolg. Maar het vervolg is niet zo verrassend, soms zelfs voorspelbaar. Hetzelfde geldt min of meer ook voor ‘Shadow’.

De structuur van de nummers is niet heel ingewikkeld. Er zijn vrij weinig onverwachte wendingen in tempo. Dat is op zich niet zo erg. Wat ik het meest jammer vind, is dat het geheel ‘over compressed’ klinkt. Het lijkt dat het volume zowel naar het ‘plafond’ als naar beneden behoorlijk gelimiteerd is. Daardoor is er te weinig volumeverschil tussen de rockende en rustiger delen.
Het gitaarspel van René van Dalen is goed, maar het had er met vlagen best iets meer doorheen mogen ‘scheuren’. Het album is te vlak. Jammer, er had meer ingezeten. Toch merk je dat ‘The missing piece’ dit album met zorg heeft gemaakt. De geluidkwaliteit is in orde. Het artwork, inclusief tekstboekje, ziet er goed uit. ‘Dream rider’ is een toegankelijk debuut album, dat gemakkelijk weg luistert. Er wordt gewerkt aan een opvolger. Ik ben benieuwd hoe ‘The missing piece’ zal klinken met de nieuwe leadzanger Dennis Beenhakker.

(72/100, Eigen beheer)

Tracklist:
Closed Doors
Signs
Destiny
Erasmus
Reflection
Dream Rider
Shadow
Underneath the Mask
The Close, Pt. I (The Days Before)
The Close, Pt. II (Black Death)
Maze (Bonus Track)