Quiet Hollers – Amen Breaks

Deze band uit Amerika treedt regelmatig op in Nederland. Zo ook in oktober/november. Er zijn een aantal wisselingen geweest in de bezetting. Hun derde album ‘Amen breaks’ is uit. De basis van hun muziek is (atmosferische) indie rock. De teksten gaan onder andere over spiritualiteit en psychische stoornissen.

‘The path’ begint klein en lief. In één keer komt wat meer pit om de hoek kijken. De strijkers klinken er op de achtergrond zo nu en dan door heen. Er wordt een paar keer gewisseld tussen minimalisme en een klein beetje pit. Bij beide is geluidskwaliteit goed. De melodie nestelt zich al snel in je hoofd. Teder akoestisch gitaarspel in ‘St Valentine’s boys’. Met de koptelefoon komt dit extra goed tot zijn recht. Zang en gitaarspel zijn met elkaar verweven. Dit nummer kabbelt rustig op ongeveer dezelfde lijn voort. Al zitten er wel heel subtiel nuance verschillen en details in de muziek. Hierdoor hoor je best een aantal laagjes. Meer dan je in eerste instantie zou denken. Want het fluitspel van gastmuzikant Drew Miller smelt dusdanig samen met het geheel dat het niet direct opval. Toch heeft dit wel degelijk een toegevoegde waarde.

De vintage drumapparatuur met het bijbehorende retro geluid in ‘Heavy rings’ is even wennen na de voorgaande pure nummers. De mix van het strakke ritme in combinatie de rustige muziek heeft toch zijn charme. Al is het ritme een beetje te lang hetzelfde. Het nummer eindigt vrij onverwacht. 


Ook ‘Medicine’ bevat retro geluid. De muziek komt lekker ‘70’s over. 
Soms is de viool heel subtiel bespeeld met slechts enkele noten. Op andere momenten zijn de strijkers uitgebreider te horen. Bovendien zijn er allerlei details in verweven door de verschillende instrumenten. Mooie contrasten tussen hoge en lage tonen. Ik had een mooie opbouw naar het einde verwacht, maar dit nummer sterft een beetje mat weg. 
Als laatste de titeltrack. Deze start met kalm gitaarspel, waarbij je de vingers over de snaren hoort glijden. De pure klanken van akoestisch gitaar en zang worden aangevuld met stoffige retro klanken. Hier vind ik het aan de ene kant jammer omdat dit een stukje puurheid weghaalt. Aan de andere kant past het wel in de melancholieke sfeer.

‘Amen breaks’ is echt luisteralbum geworden. De nummers verschillen
onderling niet veel in opbouw. Ook binnen de nummers zijn de veranderingen
in tempo en volume zijn niet heel groot. Voordeel is dat er vrijwel constant een rustige flow is. Bovendien zijn er heel subtiel, mede door de gastmuzikanten, muzikale details toegevoegd. Deze geven wel degelijk wat extra’s.

(78/100, sonaBLAST!)

Tracklist:
The path – 4.13
Broken guitar- 3.33
Funny ways – 3.31
St. Valentine’s boys – 4.54
Heavy rings – 3.36
Dear Richard – 2.58
Medicine – 4.08
Wheel – 4.36
Pressure – 1.38
Black + Red + White – 2.44
Amen breaks – 4.21

Line up:
Shadwick Wilde – zang, gitaar
Jake Hellman – bas
Aaron West – viool
Jim Bob Brown – toetsen
Dave Chale- drums