The Sound Of Revolution bewijst dat hardcore leeft

Na het succesvolle debuut van The Sound Of Revolution festival vorig jaar stond op zaterdag 4 november de tweede editie op het programma. Met zo’n 6000 bezoekers die van heinde en verre naar het Eindhovense Klokgebouw waren afgereisd kunnen we stellen dat ook de tweede editie reeds voor aanvang een succes genoemd mag worden. Met bezoekers uit maar liefst 43 landen staat The Sound Of Revolution op de internationale kaart en heeft Loud Noise er weer een juweel van een festival bij. Met headliners als Sick Of It All en Cro-Mags en verder internationale bands als Wisdom In Chains en Slapshot en het Nederlandse No Turning Back is het geen wonder dat dit festival is uitverkocht.

This Means War is een jonge band, opgericht in 2017 en met leden uit Nederland en België wordt er gesmeten met de term “Punk from the lowlands!”. De band bestaat uit leden van bands als als Discipline, Hidden Guns, Superhero en Convict en zo staat er voldoende ervaring op het podium. De band mag om 13:30 de Revolution Stage openen en brengt pure, nostalgische punkrock. Het is nog wat rustig in de zaal wanneer This Means War de eerste noten de zaal in stuurt. Vrolijke noten, rauwe punkrock met pakkende refreinen in nummers als bijvoorbeeld ‘Sailing Anarchy’ zorgen voor een fijne start van de dag.

Een half uur later is het aan het uit het Italiaanse Venetië afkomstige Slander om de True Spirit Stage te openen. De band is ontstaan in 2014 en heeft na het debuut ‘Bad Weather’ in 2016 eerder dit jaar met ‘Calunnia’ de opvolger uitgebracht. Slander brengt lekkere rauwe hardcore punk en hoewel het publiek nog even wakker moet worden kan de band toch op voldoende aandacht rekenen. Met nummers als ‘The Rush’ bouwt Slander een lekker feestje en opent de band het podium in stijl.

Hardcore punk is het wat het uit Londen afkomstige Knuckledust brengt. De band timmert al wat langer aan de weg en in 2003 verscheen de debuutplaat ‘Universal Struggle’. Inmiddels heeft de band al vijf langspelers op haar naam staan en het laatste albun, ‘Songs of Sacrifice’ dateert van 2016. Terwijl er buiten nog lange rijen staan is de zaal inmiddels goed gevuld en krijgen de Engelsen het voor elkaar om wat beweging in de pit te krijgen. Agressief en energiek brengt het viertal een lekker potje hardcore en Knuckledust is de eerste band die de handen op elkaar krijgt in het Klokgebouw.

Het uit Pennsylvania afkomstige Strength For A Reason is met een drietal andere bands (Knuckledust, No Turning Back en Wisdom In Chains) op tour in Europa in verband met het 20 jarig bestaan. Een mooie package voor The Sound Of Revolution moeten de heren van Loud Noise gedacht hebben. Strength For A Reason smaakt het genoegen te mogen spelen op de True Spirit Stage waar in tegenstelling tot het hoofdpodium geen barrier staat waardoor de fans met hun neus op het podium staan zoals het eigenlijk hoort in dit genre. De eerste stagedivers worden dan ook genoteerd en de sfeer zit er goed in.

Het eveneens uit Pennsylvania afkomstige Wisdom in Chains is de eerste band die meer speeltijd krijgt dan een half uur op de Revolution Stage. De band stond vorig jaar al garant voor een vette hardcore show als support van Sick Of It All in de Melkweg en is vastberaden dit nog even dunnetjes over te doen. Vanaf opener ‘When We Were Young’ zit de sfeer er meteen lekker in, melodieus gitaarwerk en op metal gebaseerde hardcore en een frontman in Mad Joe Black die zijn vak verstaat. Wisdom in Chains brengt een stuk top vermaak en weet te imponeren.

Op de True Spirit Stage komen de punkers weer even aan hun trekken met Bishops Green. De band uit Vancouver, Canada is opgericht in 2011 en brengt “old school” punk. Punk met traditionele, wat rauwe, vocalen en refreinen met een hoog meezing gehalte. Met nummers als ‘Stay Away’, ‘Night Terror’ en het vermakelijke ‘Tumbling Down’ brengt Bishops Green aanstekelijke nummers met een “feel good vibe” en is de band een welkome afwisseling tussen het hardcore geweld.

Vanwege de flexibele ruimtelijke mogelijkheden die het Klokgebouw biedt is het dit jaar mogelijk om meer betalende bezoekers toe te laten op deze tweede editie van ‘The Sound of Revolution’. Zo is tevens het tweede podium (True Spirit Stage) verplaatst naar een grotere zaal in het verlengde van de Revolution Stage, de daardoor vrijgevallen zaal geeft daardoor de mogelijkheid om een derde (Warzone Stage) podium in het leven te roepen. De organisatie heeft vijf bands en een DJ geprogrammeerd op dit nieuwe podium, waarop het Zuid-Hollandse Hawser om stipt vier uur in de middag mag aftrappen. Met een 10” en twee full-lenghts op zak speelde de relatief jonge band al in vele uithoeken en staat er een leuke tournee met Slander op punt van aanvangen. De rauwe hardcore met hier en daar een uitstapje richting metal en aanverwanten slaat in ieder geval lekker aan vandaag in Eindhoven. Vooraan bij het podium gaat de boel lekker los en krijgt de band verassend veel vocale bijval van het publiek, waarschijnlijk reden voor de zanger om zelf ook maar even een frisse duik in de menigte te nemen. De zaal is lekker gevuld maar de bar blijft nog net vrij zodat toevallige passanten die een biertje komen halen ook nog even kennis kunnen maken met deze vette band.

De New Yorkse zwaargewichten van Brick By Brick trekken wat minder bekijks dan hun voorgangers en dat zou wel eens te maken kunnen hebben met het feit dat de ‘Warzone Stage’ overlaps heeft met beide andere podia vandaag. Helaas moet Brick By Brick het opnemen tegen Slapshot, dat toch wel gezien kan worden als één van de publiekstrekkers vandaag. De dansvloer ligt gedurende het gehele optreden open en de op de NYHC & Boston sound geïnspireerde hardcore nodigt hier en daar een individu of een kleine groep uit een dansje te doen. De muziek is lekker vet en lomp maar af en toe lijken de vocalen van Ray Mazzola af te dwalen naar grindcore achtige klanken inclusief ‘Pig Squeals’ en dat doet het optreden geen goed.

De Parijse Skinheads van Lion’s Law trekken met hun lekkere melodieuze straatpunk/oi de hele ‘Warzone’ vol. Ondanks dat de band nauwelijks vijf jaar geleden het levenslicht zag, zit de stemming er tijdens het optreden lekker in en blijkt de band over een flinke fan-base te beschikken. Dansen, meebrullen en stage diven een perfect feestje zo vroeg op de avond!

Terwijl Dog Eat Dog een nostalgische fuif weggeeft op de Revolution Stage, vindt een ander nostalgisch feestje plaats op dit kleinere podium. “Nooit meer” had zanger Dave Reumers ooit geroepen maar toch waagt het Maastrichtse Right Direction zich aan enkele reünie optredens. Na een geweldige optreden op het ‘We will Remember You’ benefiet voor KWF en in het bijzonder Hein Hendriks (zanger van Tech-9), vervangt de band vanavond het New Yorkse H2O, dat al in een vroeg stadium cancelde. Vanaf de eerste tonen van het furieuze ‘Spoke in a Wheel’ is het duidelijk dat Right Direction gemist wordt in de (Nederlandse) hardcore-scene. Het gaat er wild aan toe tijdens de set die voornamelijk bestaat uit krakers van de eerste twee langspelers en het is (stiekem) te hopen dat het afsluitende ‘My Last Bullet’ nog steeds niet het allerlaatste wapenfeit van deze geweldige band is.

Loud Noise (organisator) heeft blijkbaar goed aas gebruikt om de vissen voor dit festival uit de hardcore vijver te hengelen want zo hebben veel bands vandaag een extra notitie op de affiche. Voor Stars and Stripes is dat ‘excl. Benelux show’, voor No Turning Back en Strength For A Reason is dat ‘20th Anniversary Show’ en naast No Warning, Backtrack en Cold World, speelt het navolgende 100 Demons een ‘Exclusive European Show’. Om 100 demons nou te bestempelen als headliner van dit nieuwe en kleinere podium op The Sound of Revolution gaat waarschijnlijk wat ver, maar de band doet wel precies wat verwacht wordt van een afsluiter. 100 Demons uit Connecticut trapt met hun metalcore geweld nog even de boel overhoop voordat de ‘grote jongens’ van Sick Of It All en Cro-Mags het alleenrecht krijgen in Het Klokgebouw. (Tekst Warzone Stage met dank aan  Theo wapenaar)

Het uit Boston afkomstige hardcore gezelschap Slapshot behoeft geen introductie. De band, ontstaan in 1985, is met regelmaat te bewonderen op de Europese podia, de aanstekelijke mix van hardcore en punk doet het al jaren goed bij zowel punks als metalheads. Slapshot opent traditioneel met ‘Watch Me Bleed’ en Jack “Choke” Kelly is weer duidelijk in zijn element. Krakers als ‘Back on the Map’ en de meezinger ‘Hang Up Your Boots’ volgen en brengen vermaak. Slapshot verzaakt niet en dendert door tot aan afsluiter ‘Step On It’.

Backtrack komt uit Long Island, New York en bracht eerder dit jaar het derde album ‘Bad To My World’ uit. Behalve nummers van deze nieuwe plaat brengt de band ook ouder materiaal als openers ‘Erase The Rat’ en ‘Under Your Spell’ van de eerste twee albums. Zo rauw en energiek als dat het er aan toe gaat op het podium, zo gaat het er ook aan toe in de pit. De energie die de band brengt slaat duidelijk over op het publiek en de stagedivers zijn weer talloos. Baaktrack brengt portie New York hardcore, energiek en vol beleving zoals hardcore gebracht dient te worden en overtuigt op The Sound Of Revolution.

Het Nederlandse No Turning Back doet de naam geen eer aan. De band stond al op The Sound Of Revolution 2016, staat vandaag op het podium en is reeds bevestigd voor de editie van 2018. Een terugkeer is dus een feit en dat mag geen straf genoemd worden. No Turning Backis is al jaren de Nederlandse vaandeldrager op het gebied van hardcore. Eerder dit jaar bracht de band met ‘No Time To Waste’ een nieuw album en de band maakt vandaag op het podium duidelijk dat hardcore leeft. Energiek denderen de mannen over het podium en brengen zij hun hardcore met enthousiasme. No Turning Back doet dat waar het goed in is en het publiek gaat los. Volgend jaar zal het optreden in het teken staan van het dan tienjarige jubileum van het album ‘Stronger’, vandaag is het optreden simpelweg top.

No Warning komt uit Toronto, Canada en de band bracht onlangs het vierde album ‘Torture Culture’ uit. Waar het nieuwe album een stuk melodieuzer klinkt dan de voorgangers, live is No Warning een stuk rauwer. De band die een succesvolle doorstart maakte in 2013 straalt weer enthousiasme uit. De stagedivers zijn weer goed vertegenwoordigd en zo laat het publiek blijken de band te waarderen. Oude songs worden afgewisseld met nieuw materiaal en worden met veel energie gebracht. Zanger en frontman Ben Cook is in optima forma en leidt No Warning naar een verrassend sterk optreden. No Warning is de eerste verrassing van de dag.

Waar verrassingen zijn heb je ook teleurstellingen. Net als op Baroeg Open Air zou Dog Eat Dog het klassieke album ‘All Boro Kings’ uit 1994 in zijn geheel spelen. De nummers worden gespeeld en met ‘Funnel King’, ‘Think’, ‘Pull My Finger’ en ‘Who’s The King?’ is de start geweldig. Wanneer de band het nummer ‘Rocky inzet komen de eerste haarscheuren, het hiphop nummer ‘Step Right In’ doet de rest en haal het goede gevoel weg. Met het luid meegezongen ‘No Fronts’ en ‘If These Are Good Times…’ herpakt de band zich enigszins. Wellicht waren de verwachtingen te hoog maar Dog Eat Dog is niet bij machte een set lang te boeien en hoewel het voor velen toch genieten is, is dat jammer.Hoogtepuntje is natuurlijk wel de surfpartij in het publiek!

Battery is een Amerikaanse hardcore punk band uit Washington. De band is onstaan in 1990 om vervolgens in 1998 te stoppen. In 2012 was er een korte reünie en deed de band een show in New York. In 2017 is de band weer terug van weggeweest eerst met een single genaamd ‘My Last Breath’ en vandaag in Eindhoven voor de eerste show op Europese bodem sinds 20 jaar. Toepasselijk is de opening met de nummers ‘Has-Been’ en ‘Only the Diehard Remain’, het publiek reageert enthousiast, zowel op het podium als in de pit voor het podium. Battery creëert een jaren 90 gevoel en de True Spirit Stage leent zich uitstekend voor dit stukje nostalgie. Met nummers als ‘Go Back to the Gym’ en ‘Whatever It Takes’ maakt de band nog even duidelijk waar het voor staat. Battery brengt een fijne show en laten we hopen dat deze reünie niet van korte duur is.

Choke’s Stars and Stripes is een Amerikaanse Oi! / Punk Band uit Boston en hiermee komen de punks / skins ook weer aan hun trekken. De band is ontstaan in 1980, Jack Kelly’s reden was de Britse punk / Oi! scene te eren, en heeft tot op heden drie full-lenghts uitgebracht waarvan ‘Planet of the States’ uit 2015 het laatste is. De opening is met de nummers ‘Shaved for Battle’ en ‘Drop the Bomb’ van de eerste langspeler en daarmee brengt de band een lekkere rauwe punk sound. Het latere werk zoals bijvoorbeeld titelnummer ‘Planet of the States’ heeft een meer melodieus geluid zonder het echte gevoel te verliezen. Zo brengt de band muziek uit de gehele discografie, oude nummers als ‘The Power and the Glory’ en recenter werk als ‘These Colors Run’ waarbij aangetekend dient te worden dat de ouwe meuk er beter in gaat dan de nieuwere nummers. Met afsluiters als ‘American Oi’ en ‘Skinheads on the Rampage’ brengt de band precies dat wat de fans willen.

Sick Of It All mag de Revolution Stage afsluiten. De band deed vorig jaar nog een tour op Eiropese bodem ter ere van het dertigjarige bestaan. In die 30 jaar heeft de band eigenlijk nooit echt verzaakt, de broertjes Lou en Pete Koller lijken er geen genoeg van te krijgen en met bassist Craig Setari en drummer Armand Majidi is de band een graag geziene gast op festivals of clubtour. Ook vanavond knalt Sick Of It All uit de startblokken met de nummers ‘Injustice System’ en ‘Clobberin’ Time’ van het album ‘Blood, Sweat and No Tears’ uit 1989. Het navolgende ‘My Life’ zorgt voor de eerste meebrullers zoals ook verder in de set het publiek zich zou laten horen, Lou betrek het publiek veel in de nummers. Jaloezie is er ook en wel jegens de bands op de True Spirit Stage waar, volgens Lou, de echte hardcore vide leeft met de vele stagedivers. Muzikaal is er eigenlijk nooit veel veranderd bij de mannen uit New York, vanaf het debuut album tot aan ‘The Last Act of Defiance’ uit 2014 is de muziek rauw en agressief en zonder nuance. Op het podium gaat vooral Pete Koller te keer als een beest waar broerlief Lou voor de interactie met het publiek zorgt. De meezingers krijgen weer een kans met het nummer ‘Us vs. Them’ voordat Sick Of It All een lekkere set afsluit met de krakers ‘Scratch the Surface’ en ‘Step Down’.

Vooraf waren er discussies tussen de fans: John Joseph of Harley Flanagan? Liefhebbers van het geweldige Cro-Mags debuut ‘The Age of Quarrel’ uit 1986 zullen ongetwijfeld voor John Joseph kiezen maar een keuze is er niet. Vanavond is John Joseph de man waar Harley Flanagan later dit jaar Nederland aan doet. De fans worden meteen verwend met de openingsnummers ‘World Peace’, ‘Show No Mercy’ en ‘Malfunction’ en het podium is een plek waar je als stagediver wilt zijn. Opvallend maar niet minder leuk is het nummer ‘Crush the Demoniac’ van het ‘Best Wishes’ album waar Harley de vocalen deed. Verder brengen de Cro-Mags een heerlijke old school “Quarrel” show met krakers als ‘Street Justice’, ‘Seekers of the Truth’ en ‘Signs of the Times’. Het publiek geniet net zoals de heren van de Cro-Mags dat doen. De heerlijke afsluiters ‘We Gotta Know’ en ‘Hard Times’ ontbreken niet en stiekem is de show van Cro-Mags het hoogtepunt van The Sound Of Revolution en daarmee de perfecte afsluiter.

Was het allemaal perfect? Velen zullen zeggen van niet, maar wanneer je op tijd binnen was en de deuren gingen ruim van te voren open, dan waren er geen ellenlange wachtrijen. Vervelend is het natuurlijk wel wanneer je een half uur of meer in de rij staat, eerst buiten en later bij de muntenverkoop, maar de organisatie kennende zal voor volgend jaar hiervoor een oplossing gevonden worden. The Sound Of Revolution is een geweldig feest geworden en bewijst dat hardcore leeft! Voor volgend jaar zijn de eerste namen al weer bekend gemaakt en met namen als Perkele, de punkers van GBH, The Templars, Mushmouth en de speciale 10 Years ‘Stronger’ set van No Turning Back is de line-up al weer aantrekkelijk. Tot 3 november 2018!

Foto’s (C) Eus Straver