UADA – Cult of A Dying Sun

Via het Duitse recordlabel Eisenwald brengt de band UADA hun tweede album ‘Cult of A Dying Sun’ uit. ‘UADA’ is latijns voor spoken. De band is in 2014 opgericht en komt uit Portland, Orgeon, USA.

Met de openingstrack ‘The Purging Fire’ knalt de band er meteen in met stevig drumwerk en gitaarif, wat later overloopt in een melodieuze sound. De muziek en grunts sluiten bij deze track mooi op elkaar aan. Vanaf de allereerste toon is meteen al duidelijk dat er aan het gitaarwerk echt aandacht is besteed, met name in de overloop tussen gitaar, drums, en zang en de melodie. De track eindigt met een langzame gitaar outro. Van de openingstrack gaat de plaat meteen door naar de volgende track ‘Snakes and Vultures.’ Opnieuw opent de band met stevige muziek, om vervolgens weer over te gaan op melodieuze gitaarwerk. Het melodieuze gedeelte van de track klinkt erg lekker, en je bent als luisteraar geneigd om je voet mee te tappen op het ritme van de gitaar. Om de track wat afwisselender te maken had er van mij wel wat meer zang in gemogen.

Dan volgt de titeltrack ‘Cult of A Dying Sun’ wat opent met een doom achtige sound. De band laat met deze track duidelijk horen ook wat doom metal, of zelfs gothic metal invloeden te hebben. Deze track zou ook zeer zeker passen op een album van een band als ‘My Dying Bride.’ De vocalen op deze track kennen een verrassende afwisseling aan het einde met een rustige uitloop. Het vierde nummer ‘The Wanderer’ is een instrumentale track, een slimme zet van de band om deze halverwege de tracklist te programmeren. Hierdoor weet de band de aandacht vast te houden. Het rustige gitaarintro brengt je meteen in dromerige sferen in combinatie met het minimale drumspel en de rustige leadgitaar eraan toegevoegd. Verrassend gebruik van een Dijembe en akoestische gitaar halverwege, en een operette mannenstem op de achtergrond, maken deze track tot een geslaagde instrumentale toevoeging op het album.
De track ‘Blood Sand Ash’ komt hier en daar wat te geproduceerd over. Ook qua muziek en zang verschilt deze tracks nauwelijks met de vorigen. ‘Sphere’ heeft een kort instrumentaal filmachtig intro, wat bij de luisteraar direct een scene uit een horrorfilm op kan roepen. Dit beeld neemt niet af wanneer de muziek en grunts zich aandienen. De muzikale bridge kent een mooi samenspel tussen een gitaarsolo en een akoestische gitaar. De outro van regengeluiden op een begeleidende piano werken deze track mooi af. De tien minuten durende afsluitende track ‘Mirrors lijkt een samenvatting van het gehele album. Alle muziek en grunts worden in deze track mooi met elkaar afgewisseld.

Doordat de band duidelijk veel aandacht heeft besteed aan de productie komt de plaat hier en daar wat te geproduceerd over, maar dat drukt de luisterpret zeer zeker niet. Door het afwisselend gebruik van instrumenten, en door de instrumentale track eerder te programmeren, verveelt de plaat geen enkel moment. Bij het lezen van de biografie is meteen al duidelijk dat de band veel verwacht met dit album. Zo is het album gemixed door Arthur Rizk (Cavalera Conspiracy) En is de cover artwork ontworpen door Kirs Verwimp (Immortal, Melechesh, Arch Enemy) Hopelijk gaan die investeringen zich terugverdienen voor de band met een goedlopende tour en albumverkoop. (85 / 100 Eisenwald)

Tracklist
1. The Purging Fire
2. Snakes and Vultures
3. Cult of A Dying Sun
4. The Wanderer
5. Blood Sand Ash
6. Sphere (Imprisonment)
7. Mirrors

Line up
Jake Superchi (Vocals / Guitar)
Jame Sloan (Lead Guitar)
Robb Bockman (Bass)
Brent Bouttle (Drums)