Ramones – Road To Ruin (40th Anniversary Deluxe Edition)

Toen de Ramones begin 1978 niet het succes hadden als ze zelf hadden verwacht, stapte drummer Tommy Ramone uit de punkband en werd vervangen door Marky Ramone. Met hem achter de kit probeerde de band het iets meer op de poppy manier en op een of andere manier werkte dat niet echt. Voorganger ‘Rocket to Russia’ deed het beter en ook opvolger ‘End of the Century’ bleek een commercieel groter succes. Nu, 40 jaar na dato, komt toch de 40th Anniversary Deluxe Edition van juist ‘Road To Ruin’ uit. Met meer extra’s dan de Ramones gemiddeld in een concert zou spelen.

Verdeeld over drie albums komt de band met een totaal van 80 tracks. Een geremasterd ‘Road to Ruin’, maar goed, dan zou na klein half uur de koek toch ook wel op zijn. En wees nu eerlijk. In plaats van onvervalste punk is ‘Road to Ruin’ eigenlijk ook maar een halfbaken surfpop a la The Beach Boys. Gelukkig is er meer. Na het originele album is het album nogmaals op cd er achteraan geperst in een ’40th Anniversary Road Revisited Mix’, die toch net iets helderder klinkt en daardoor toch net iets strakker binnen komt.

Pakken we er CD2 bij, gat de band verder met een stel remixen, single edits, demo’s en akoestische versies van bijvoorbeeld ‘I Walk Out’, ‘S.L.U.G.’ en ‘Needles and Pins’. Is het het allemaal waard om te luisteren? Laten we het er op houden dat het voor de echte fan natuurlijk wel een mooie aanvulling van de collectie is. Voor de niet die-hard Ramones fan is het allemaal wel een beetje veel van het goede. De beste mixes, demo’s en akoestische versies hadden het tweede deel van CD1 kunnen vullen, waarna CD2 best weggelaten had gemogen, zonder echt iets te missen.

CD3 echter is het meest interessante van het hele werk. 31 Live tracks van het Ramones concert op oudjaarsavond 1979 in The Palladium in New York. Meteen aanvangend met hun geruchte ‘Blitzkroeg Bop’, laten de mannen op de 3e CD horen niet heel hun carrière te zijn vervallen in flauwe surfpop. Natuurlijk wisten we dat al, maar CD3 is vanaf seconde 1 de aanschaf van de gehele CD box al meteen waard. Apart, want het live album ‘NYC 1978′ van bijna twee jaar ervoor is ook al opgenomen in The Palladium’, maar goed, de setlist is in twee jaar ietwat aangepast en kwalitatief zijn de Ramones in die 2 jaar ook gegroeid. Niet voor niets werd Johnny Ramone in die tijd genoemd als een van de beste gitaristen van zijn tijd.

‘Live at the Palladium’, zoals CD3 is, is simpelweg een stukje muziekgeschiedenis en zeker een must have, en niet alleen voor punk rock liefhebbers. In totaliteit zeker niet het beste wat de Ramones hebben voortgebracht maar zeker een goed voorbeeld van wat de Ramones hebben voortgebracht. Marky maakt op de plaat feitelijk zijn debuut als je gaat kijken naar oudste opnamen, en wat dat betreft is het schijfje zeker historisch gezien al interessant. (80/100) (Warner