Southern Empire – Civilisation
Na het uiteenvallen van ‘Unitopia’ richtte Sean Timms de prog band ‘Southern Empire’ op. Dit deed hij met een groep zeer getalenteerde muzikanten. Ze kregen al snel het etiket ‘supergroep’ opgeplakt. ‘Civilisation’ is het tweede album van deze Australische band. Hier staan slechts vier nummers op, waarvan drie epics. Dit alleen al zal veel prog lovers nieuwsgierig maken.
‘Goliath’s Moon’ start met sampling van een liedje ver uit de vorige eeuw. Er wordt er aan een knop gedraaid om een andere zender te vinden. Na wat gekraak volgt de hedendaagse prog rock: die van Southern Empire. Zowel het ritme en de melodie zijn pakkend. Na een paar keer kun je delen meezingen. Hoewel het fantastisch klinkt, zijn er tijdens de eerste vier minuten geen grote verrassingen. Dat verandert na een wending naar een klein gezongen en gespeeld stuk. De meerdere vocalen vormen een mooie, licht zoete blend. Dit wordt gemengd met diverse hoge tonen. De lage tonen die daarna komen zorgen voor een mooi contrast, waarbij de harmonie bewaard blijft. Na een kort stukje sampling lijkt het even of er een andere track komt. Het voelt aan als een disbalans. Maar al snel is duidelijk dat dit dezelfde track is, want delen van tekst en muziek uit eerste deel keren terug. Weer is er super gitaarspel en fantastisch drumwerk, snel maar met behoud van dynamiek. Voor wie Southern Empire niet kent, zal vast na het openingsnummer tot de conclusie komen dat Southern Empire inderdaad een supergroep is.
Die term wordt nogmaals bevestigd in ‘Cries For The Lonely’. Hier zitten enorm veel wendingen in. De kleur van de zang past bij de muziek, en de woorden die gezongen worden. Vandaar dat de stem even een grimmige kleur heeft. De muziek krijgt een luchtigere wending doordat er frivool vioolspel klinkt. Dit wordt vervangen door een minimalistisch stuk waarin een fluit te horen is. De zang is nu teder. Een enkele wending is wat voorspelbaar, maar alles is fantastisch gespeeld. Deze track wordt na subliem gitaarspel langzaam (en een klein beetje teleurstellend) weggedraaid.
Het intro van ‘The Crossroads’ bestaat uit geluiden van een oude stam die ritmische muziek maakt. Daar komt langzaam de eigentijdse muziek bij. Later gevolgd door rock. Dit nummer is een aaneenschakeling van gave, en verrassende wendingen. Er komt zoveel voorbij! Zoals folk/Arabische invloeden, jazzy sound, en zelfs een vleugje Latin. Bovendien hoor je een diversiteit aan instrumenten bijvoorbeeld het geluid van een xylofoon, fluit, orgel, en saxofoon. Ondanks deze diversiteit is de harmonie bewaard gebleven. Dit alles wordt samengevoegd, dan wel afgewisseld met rock/metal elementen. De meerdere vocalen sluiten constant bij elkaar, en bij de muziek aan. De akoestisch gespeelde delen zijn eveneens zeer goed. De zang is even emotioneel, maar later weer krachtig. De opbouw naar het einde is prachtig. Dit is een gave epic van bijna een half uur!
Het laatste nummer heet ‘Innocence & Fortune’. Sommige delen hebben een filmisch karakter. Hier verlopen de veranderingen over het algemeen geleidelijk. Maar ook dit is puur genieten.
‘Civilisation’ is bijna niet in woorden te vatten, eigenlijk moet je gewoon zelf luisteren. Southern Empire is echt een supergroep, die zich verbeterd heeft t.o.v. hun gelijknamige debuutalbum. En dat debuut was al goed. Ze passen in het rijtje van Dream Theather, Transatlantic, The Neal Morse Band ect. Southern Empire heeft gedaan wat van ze verwacht werd: ze hebben een superalbum afgeleverd.
(93/100) (Giant Electric Pea)
Track list: Civilisation
- Goliath’s Moon – 9:12
- Cries For The Lonely – 19:13
- The Crossroads – 29:15
- Innocence & Fortune -10:22
Line up: Southern Empire
Sean Timms – keyboards, zang, saxefoon
Danny Lopresto – lead vocals, gitaar
Cam Blokland – gitaar, zang
Brody Green – drum, zang
Jez Martin – bas, zang
