Gabriels – Fist of the Seven Stars -Act 2 (Hokuto Brothers)
Gabriels is een toetsenist en componist uit Italië. Zijn achtergrond reikt van klassiek en symfonisch tot aan de metal. Voor de rockopera ‘Fist of the seven stars’ heeft hij zich laten inspireren door het verhaal van ‘Hokuto no Ken’. Dit is geschreven door Tetsuo Hara and Buronson, en een legende geworden in Japan. ‘Fist of the Seven Stars- Act 2 (Hokuto Brothers)’ is vrij gecompliceerd, want er spelen veel personen in mee. Ken was gekozen als opvolger, maar hoe pakken zijn broers dit op?
‘The search of water bird’ heeft een pakkende start, zowel qua ritme als melodie. De zang sluit er mooi bij aan, en de meerdere vocalen vormen prima combinatie. De melodie blijft heerlijk in je hoofd kleven. Het ‘FIRE’ had overtuigender gezongen mogen worden. Het theatrale aspect is vrij klein voor een rockopera. Toch is dit een goede openingstrack met een gaaf staaltje gitaarwerk. Wel jammer dat het einde weggedraaid is.
Ik word niet echt gegrepen door het verhaal. Het is mij niet helemaal duidelijk wie precies wie is in het verhaal. Toch geniet ik van wat ik hoor, zowel van de muziek als van de (samen)zang. Natuurlijk hoor ik verschil tussen de verschillende stemmen. Waarschijnlijk zal iedere luisteraar zijn/haar eigen voorkeur hebben qua kleur stem. Bij aanvang van ‘I see again’ raakt de zang mij. Door combinatie van zang en muziek is het refrein meeslepend. De korte opbouw naar het einde is mooi.
De zang is in ‘Scream my name’ wat theatraler, al is de zang soms aan de zachte kant ten opzichte van de muziek. Het gitaarspel maakt ook hier indruk. De wending is zeer goed. Even is er een spanningsveld of dit de opbouw wordt naar het einde. Maar dat is niet het geval. Na een tijdje eindigt dit nummer in een fade out. ‘Miracle land’ start met drums, dit is te flets van geluid. De muziek krijgt wel wat meer body, maar ik mis wat intensiteit. Als dit er wel was geweest had het intro onder mijn huid gekropen. De fade out wordt ver van tevoren ingezet, zowel bij de muziek als bij de zang. En zo wordt deze track langzaam zachter en zachter. Liefhebbers van een gecomponeerd einde zullen dit vast missen. De zware snaren en het orgelspel in ‘I’m a genius’ zijn heerlijk. Deze pakkende track eindigt met een gaaf instrumentaal stukje.
‘Myth of Cassandra’ heeft een prachtig intro. De zang en muziek zorgen voor een pakkende track. Het einde sterft langzaam weg. Pianospel zorgt bij het intro van ‘Reunion’ voor een omslag in de sfeer. Hoe verder de cd vordert hoe sterker de nummers lijken te worden.
‘Legend of fear’ start boeiend. De Japanse invloed komt een beetje naar boven. De wending naar de metal kant is mooi. Deze gave track wordt weggedraaid. Ook de laatste twee tracks hebben een goede opbouw. Beide hebben een gecomponeerd einde.
Niet alle Engels gezongen delen zijn makkelijk te verstaan. Dat maakt het moeilijker om in het verhaal te komen. Maar als je dat voor lief neemt hou je nog steeds een goed album over. De vocalen onderling zijn in balans. En over de muziek valt weinig te ‘klagen’. Aan de ene kant had de opzet van deze rockopera iets theatraler gemogen. Aan de andere kant is ‘Fist of the Seven Stars -Act 2 (Hokuto Brothers) een toegankelijk album. (78/100) (Indipendence Records/SG Records/Believe Digital)
Tracklist Fist of the Seven Stars -Act 2 (Hokuto Brothers)
01 – The search of water bird
02 – Cobra clan
03 – End of Cobra
04 – I see again
05 – Scream my name
06 – Miracle land
07 – I’m a genius
08 – Looking for your brother
09 – Myth of Cassandra
10 – Reunion
11 – Legend of fear
12 – King of fist
13 – Heart of Madness (Bonus Track)
Line up Fist of the Seven Stars -Act 2 (Hokuto Brothers):
Wild Steel (Shadows of Steel) als Ken
Jo Lombardo (Metatrone, Ancestral) als Ray
Rachel “Iron Majesty” Lungs als Mamiya
Dario Grillo (Platens, Violet Sun) als Toky
Alfonso Giordano (Steel Raiser) as Wiggle
Iliour Griften (Beto Vazquez’ Infinity, Clairvoyant) als Amiba
Antonio Pecere (Crimson Dawn) als Raoul
Dave Dell’Orto (Drakkar, Verde Lauro) als Jagger
Beatrice Bini (Constraint, Vivaldi Metal Project) als Aylee
Matt Bernardi (Ruxt) als Cobra Boss
Gitaristen:
Antonello Giliberto
Francesco Ivan Sante dall’ò
Stefano Calvagno (Metatrone)
Antonio Pantano (Arcandia)
Tommy Vitaly
Frank Caruso (Arachnes)
Daria Domovik (Concordea)
Andrew Spane
Stefano Filoramo
Bassisten:
Dino Fiorenza (Metatrone)
Beto Vazquez (Beto Vazquez’s Infinity)
Adrian Hansen
Fabio Zunino
Arkadiusz E. Ruth (Path Finder)
Drummers
Mattia Stancioiu (ex-Vision Divine, ex- Labirynth)
Simone Alberti (Gabriels)
Giovanni Maucieri (Gabriels)
Michele Sanna (Coma)
Salvo Pennisi
