Halestorm likes it heavy!

Op maandagavond 1 oktober staat de Amerikaanse hardrockband Halestorm in 013 in Tilburg. Broer en zus Arejay en Lzzy vormen al een band sinds hun tienerjaren en dat werpt hun vruchten af: de zaal is uitverkocht en er staat ruim voor aanvang een indrukwekkende rij voor de ingang.

Devilskin

In het voorprogramma staat Devilskin uit Nieuw Zeeland. Deze female fronted rockband werd opgericht in 2010 en bestaat uit Jennie Skulander (vocalen), Tony Vincent (guitar), Paul Martin (bas, backing vocals) en Nic Martin (drums). Zowel hun debuut album in 2014 als de opvolger een jaar later, bereikten de nr. 1 status in de album charts in hun thuisland. Dat schept uiteraard verwachtingen. Devilskin gaat er vol tegenaan bij de aftrap, zangeres Jennie in een pittige roodkapje outfit en de heren op gitaar met matchende rode baard. The devil is in the details zullen we maar zeggen.

Na een licht premature CO2 douche is het publiek wat beduust maar gaat vol enthousiasme door de setlist met Devilskin. We krijgen hapklare rock en metal in de sfeer van Evanescence, in een combinatie met grunts waar menig vent een puntje aan kan zuigen. Aan show ontbeekt het ook zeker niet; er wordt rebels tegen de maat in gedanst, enthousiast geposeerd en het publiek wordt met bijbehorende drama te woord gestaan. Soms moeten de vocalen worden opgewarmd aan het begin van de show, maar tot mijn verbazing wordt de stem van Jennie echter gedurende het optreden minder stabiel en zuiver. Al met al heeft Devilskin wat mij betreft wat te vroeg geprobeerd te pieken. En dan is 50 minuten voor een voorprogramma toch echt te lang.

Halestorm

Broer Arejay en zus Lzzy vormden een bandje in 1997 dat nu beter bekend is als een wereldeveroverende hardrock act genaamd Halestorm. Hardrock covers en later eigen werk was en is nog steeds de rode draad van hun carriere die in de loop der jaren behoorlijk steeds meer indrukwekkend wordt. Ik zag ze voor het eerst als voorprogramma in Paradiso in 2012 en toen al zetten ze een strakke show neer. Dit keer is het niet anders, maar nu als headliner.

Lzzy begint acapella in een donkere zaal, waar haar stem met gemak groots genoeg is om de hele ruimte in te nemen. Het publiek eet vanaf de eerste noot uit hun hand en zingt uit volle borst mee met de hitsongs zoals ‘Mz. Hyde’ en ‘Love bites’. Bij de balads ( ‘Familiar taste of poison’ en ‘Silence’) gaan de moderne aanstekers in de lucht en zwemelen de meisjes in de armen van hun vriendjes die zijn meegetogen naar dit optreden voor waarschijnlijk een heel andere reden. Lzzy staat deze avond echter niet op het podium in de kenmerkende korte rokjes, maar in een stoere broek en oneindig hoge hakken.

Deze zomer brachten ze hun vierde album uit genaamd ‘vicious’, waarvan ook diverse tracks werden gespeeld. Lzzy mag gerust beschouwd worden als één van de bestte female rock voices van dit moment: moeiteloos zuiver en recht vanuit het hart. Arejay voegt daar de nodige glamrock drumsolo’s aan toe, tot groot vermaak van een uitverkocht 013. Kortom: strakke show die staat als een huis: niks meer aan doen!

Foto’s (c) Ruth Mampuys

Setlist:
Do Not Disturb (with “I Get Off” intro)
Uncomfortable
Mz. Hyde
I Am the Fire
Love Bites (So Do I)
Skulls
Amen
Black Vultures
Familiar Taste of Poison
The Silence
Vicious
Freak Like Me

Encore:
Killing Ourselves to Live
I Miss the Misery
Here’s to Us