Enter Shikari beukt ouderwets hard in 013
Enter Shikari gaat op tour en neemt mee… Wat lokaal talent, een paar landgenoten en vooral een overvolle setlist. Op 28 maart strijkt de band neer in 013 voor zijn ‘Stop the Clocks’ tour, die alweer een paar maanden bezig is. Heeft de band nog genoeg energie over om een bijna volledig gevulde 013 te laten springen? Spoiler: ja!
Als eerste is het de beurt aan wat lokaal talent – Enter Shikari heeft niemand minder dan Tusky gestrikt om de avond te openen. Tusky is lekker aan het spelen op het podium en heeft tussendoor af en toe tijd voor wat praatjes. Zo wordt er al gehyped voor de headliner van de avond en komt de band erachter dat er twee meiden vooraan staan die al vanaf ‘s ochtends vroeg in de rij stonden, waar veel bewondering voor is. Al in al is het een degelijke set, die Tusky aan een groter publiek heeft voorgesteld.
Het duurt hierna niet lang voor de emo-rockers van As It Is verschijnen. De set bestaat voor het overgrote deel uit materiaal van zijn nieuwste album, ‘The Great Depression’ en de duidelijke emo invloeden zijn overal terug te zien en te horen. Van de pikzwarte make-up en haren van frontman Patty Walters tot de speeches over mentale gezondheid, je waant je bijna bij de nieuwe My Chemical Romance. Walters eist tijdens deze set alle aandacht op: de microfoon wordt flink rondgezwiept, hij staat geen moment stil en probeert een connectie te leggen met het publiek. Of dit is gelukt ligt nog in het midden, aangezien de muziek niet echt aansluit op die van Enter Shikari, maar de sfeer van het meest recente album is goed naar voren gekomen tijdens dit voorprogramma.
Stop de klokken, come and join the party, word je al nerveus? Okay, dat waren wel weer genoeg referenties, het is in ieder geval tijd voor Enter Shikari. De gewoonlijke lokroep vanuit het publiek (“And still we will be here, standing like statues”, van het nummer ‘Solidarity’) is ditmaal vervangen door de instrumentele openingstrack van meest recente album ‘The Spark’. Deze vloeit naadloos door in ‘The Sights’ en er wordt vanaf dit begin volop meegezongen en gesprongen. Kortom, de startblokken liggen meteen ver achter ons. Frontman Rou Reynolds is al bijzonder snel met zijn microfoonstand aan het slepen en zijn gewoonlijke strakke moves aan het laten zien. De vrolijke chaos, die een Shikari show altijd met zich meebrengt, is weer in volle gang. Een goed deel van de zaal is in een moshpit veranderd, de gebruikelijke klapjes bij ‘Sorry You’re Not a Winner’ overstemmen de muziek en de band geniet zichtbaar van het publiek, als ze niet zelf druk bezig zijn met een toffe show neerzetten.
Er is ditmaal minder tijd voor speeches tussendoor, wat wel betekent dat er meer muziek wordt gespeeld. Het is maar net waar je persoonlijke voorkeur ligt of je dit een voor- of een nadeel vindt. De setlist focust zich vooral op ‘Common Dreads’ (die dit jaar 10 wordt) en ‘The Spark’, waardoor je een goed idee hebt van de veelzijdigheid van Enter Shikari. Helaas is het moeilijk om te horen of de mannen weer ouderwets sterk aan het spelen zijn, aangezien het geluid overal in de zaal te veel focus op de bas legt, waardoor de rest weg valt. Ach, niets te treuren, want in juni kun je de heren weer zien: Enter Shikari maakt halverwege de set even bekend Jera On Air te headlinen. Dit heb je niet van mij, want Jera On Air zegt alleen nog maar dat Enter Shikari even langskomt, maar als je nog een goede reden nodig had om naar Ysselsteyn te gaan…
Je zou denken dat Enter Shikari na zoveel jaar in de industrie wat van zijn energie heeft verloren, misschien weleens een paar steekjes laat vallen. In 013 bewijzen de heren dat er niets minder waar is. Sterker nog, de groei lijkt nog steeds door te zetten en deze show bewijst vooral dat als je Enter Shikari nog niet live hebt gezien, je dit snel aan je bucketlist moet toevoegen.
