Tribulation – Children of the Night

Het uit het Zweedse Arvika afkomstige Tribulation begon in 2005 als death metal band in de stijl van bijvoorbeeld Morbid Angel en Autopsy. Na het debuutalbum ‘The Horror’ (2009) kwam in 2013 ‘The Formulas of Death’ uit. Op dit album kwamen duidelijke progressieve en black metal invloeden naar voren. Nu is er het derde album, ‘Children of the Night’.

Aan opener ‘Strange Gateways Beckon’ valt meteen te merken dat de evolutie van de band zich heeft doorgezet. De death metal invloeden zijn naar de achtergrond gedrukt en het gas is flink teruggedraaid. Tribulation anno 2015 is een combinatie van mid-tempo, melodieuze black metal en NWOBHM (New Wave Of British Heavy Metal). De begeleidende toetsenpartijen zijn een mooie toevoeging aan het geheel, zonder dat het te kitsch of progressief wordt. De grunts van bassist en zanger Johannes Andersson zijn lekker rauw, maar toch goed verstaanbaar, wat de sfeer versterkt.

Ook ‘Melancholia’ knalt lekker door met een logge Satyricon-achtige riff. In ‘The Dreams of the Dead’ begint met een rustige, cleane gitaar, om vervolgens om te schakelen in een smerige bak black ‘n’ roll. Met ‘Winds’ laat de band een meer progressieve kant van zichzelf zien. Toetsen spelen een belangrijke rol in dit nummer.

Een rustpunt komt in de vorm van het instrumentale ‘Själaflykt’. Vervolgens wordt de draad weer opgepakt met het heavy ‘The Motherhood Of God’ en het dreigende ‘Strains of Horror’, met zijn sfeervolle toetsenpartijenen. Het intro van ‘Holy Liberations’ doet erg jazzy aan, maar slaat al snel om in een nummer waar de NWOBHM invloeden van af druipen.

Een tweede rustpunt komt in de vorm van ‘Cauda Pavonis’. Dit instrumentaaltje valt op in de zin dat het weinig met metal te maken heeft. Drums zijn afwezig en het nummer wordt gedreven door toetsen en strijkers. Het laat zien dat de band weet hoe ze een sfeervol stukje muziek neer moeten zetten. Het afsluitende ‘Music from the Other’ is een stampende pot black metal en doet erg denken aan de rustigere nummers van Watain.

Wat ook zeker vermeld dient te worden, is de goede productie van de muziek. De mix is ouderwets, met voldoende galm en effecten, maar toch krijgen alle instrumenten goed de ruimte om te laten horen wat ze waard zijn. Dit wil nog wel eens anders zijn bij veel albums van dit kaliber.

Al met al is ‘Children of the Night’ een zeer geslaagd album, waarmee Tribulation zijn geluid gevonden lijkt te hebben. Black ‘n’ roll met een subtiele veeg progressiviteit en sfeervolle, maar subtiele, toetsen is wat de klok slaat, en het smaakt naar meer! (9/10) (Century Media)