Black Bottle Riot blaast 2019 uit met een stevig potje rock ’n roll
Het wordt onderhand een mooie traditie. Alweer voor het vijfde jaar viert Black Bottle Riot in Doornroosje samen met haar fans het einde van het jaar. Op het programma staat ieder jaar een show van de band. Die wordt bijgestaan door een bevriende band die het voorprogramma verzorgt. Dit jaar viel de eer te beurt aan Copperhead County.
Copperhead County
Zelden was er een betere match tussen voorprogramma en hoofdact. Copperhead County heeft zich helemaal toegelegd op Southern Rock, de muziek uit het zuiden van de VS waarin Country, rock, blues en soul samenkomen in een dampende kookpot, overgoten met whisky. Of zoals de band het zelf uitdrukt in haar bio: “Footstompin’ and beer raising tunes”. Dat is het muzikale vaatje waar ook Black Bottle Riot uit tapt.
Het podium van de kleine zaal van Doornroosje staat vol als Copperhead County op volle oorlogssterkte het podium betreedt met zeven mannen en vrouwen: een drummer, orgelman, bassist, gitarist, leadzanger en twee achtergrondzangeressen. Opener ‘Brothers’ laat er geen misverstand over bestaan, Copperhead County heeft haar draai gevonden in de Southern Rock, referenties als Blackberry Smoke en de Outlaws dienen zich aan, maar met de soulvolle inbreng van achtergrond zangeressen Marja en Ashley heeft Copperhead County een eigen, herkenbaar geluid. In het meer ingehouden ‘Bring on the Rain’ valt vooral de mooie stem van zanger Corvin Silvester en de samenzang met Marja en Ashley op. Copperhead County neemt afscheid van Doornroosje met het energieke ‘Enjoy the Ride’ dat drijft op een stevige riff van gitarist Robert. Het speelplezier spat van het podium af. Copperhead County is een band waar we nog meer van gaan horen.
Black Bottle Riot
Het eerste wat opvalt aan de nieuwe backdrop van Black Bottle Riot is de gestileerde adelaar in het logo, die doet sterk denken aan de hoes van Blackberry Smoke’s album ‘Like An Arrow’, toeval of eerbetoon?
Vorig jaar verraste Black Bottle Riot de fans met een nieuw album Fire, dat eigenlijk pas in februari uit zou komen, maar al tijdens het eindejaarsfeestje ten doop werd gehouden. Dit jaar geen grote verrassingen, maar de nummers van ‘Fire’ blijken na een jaar toeren een vaste plek op de setlist van Black Bottle Riot veroverd te hebben. Symbolischer kan de band niet openen dan met ‘Hometown’ in een thuiswedstrijd in haar thuisstad Nijmegen. Alles valt in elkaar, de vette riffs van gitarist Mike, de grommende bas van Jaap, de rake klappen van Mark en de stem en mondharmonica van Simon. Kortom Black Bottle Riot heeft er zin in en het publiek in het uitverkochte Doornroosje kan ook niet wachten. Klassiekers als het zwaar rockende ‘Cast Aside’ en ‘Soul in Exile’ wisselen af met de countryrock van nieuweling ‘Fire’. Black Bottle Riot is op haar best als ze de vette rock combineert met intense country zoals in het intense ‘In the Balance’ waarin Mike’s slidegitaar en Simon’s mondharmonica de loodzware riffs naar een hoger niveau tillen. In ‘Spirit Talker’ trekken het fluitende intro van drummer Mark samen met de duistere zang van Simon de hoofdrol naar zich toe. Bloedmooi….. Ook de epische countryrock van ‘One With the Dust’ die eindigt in een rauwe southern rock jam is een van de hoogtepunten van de show. Naast deze intense rock ’n roll is er ook ruimte voor grappen en improvisatie, zo was het plan om na ‘One With the Dust’ Copperhead County weer op het podium te roepen om samen een lied te spelen, maar bleken die al aan de bar te hangen. “Dan doen we maar iets anders kondigt Mark aan” Dat anders blijkt een soort muzikale stoeledans: Mark grijpt de microfoon, Simon de bas en Mike kruipt achter de drumkit. Jaap steelt de show als gitarist in het rauwe ‘Bright Light City’.
Als de leden van Copperhead County uit de bar zijn gehaald is het dan toch tijd voor een gezamenlijk lied, met 11 mannen en vrouwen is het podium van Doornroosje bijna te klein, maar het speelplezier is er niet minder om. ‘The Weight’ van the Band krijgt een gloedvolle uitvoering waarin iedereen de ruimte krijgt om vocaal te schitteren. Met ‘The Weight’ komt er een einde aan de reguliere set. Het publiek in de zaal schreeuwt hartstochtelijk om een toegift die er natuurlijk komt. De toegift opent met de vette rock ’n roll van ‘On My Knees’ waarna Simon solo opent met Merle Haggart’s ‘Ramblin’ Fever’ die overgaat in Black Bottle Riot’s lijflied ‘Stay Hungry (for Rock ’n roll). Met de vette riffs nog nagalmend in de oren sluiten band en publiek 2019 af.
fotografie: (c) Heyta Melissen
