Deathwhite- Grave Image

Deathwhite is een dark melodic metalband. De bandleden komen uit diverse gevestigde bands. Maar Deathwhite is een studioband, en daarom blijft hun identiteit een mysterie. ‘Grave Image’ is hun tweede album. De nummers gaan over de onvolmaaktheid van de mensheid in zijn doen en laten. De mens verdraait waarheden, is hypocriet en put de aarde uit door alsmaar grondstoffen te gebruiken. Dit album zal zwaarder zijn dan hun debuut, For a Black Tomorrow’ (2018). Bovendien zijn er orkestrale elementen dat klinkt veelbelovend!

‘Funeral Ground’ heeft een vrij rustige start, de zang is zonder woorden. De metal die volgt is in een heerlijk rustig tempo. Het tempo blijft laag, de zang is clean, de stem is wat lichter dan je vaak hoort in de metal. Af en toe hoor je een andere, zware lage stem. De volumewisselingen hadden wat meer contrast mogen bevatten. De opbouw naar het einde is vrij gewoon.

Het tempo in ‘In Eclipse’ ligt meteen een stuk hoger. De melodie blijft bestaan, de bastonen zijn vet laag. Het geluid is een beetje groezelig, maar dat past hier wel. In bepaalde stukjes hoor je een blikkerig, trillend geluid. Het klein gespeelde deel heeft net niet de impact die het zou moeten hebben. Het eind is onverwacht, maar mooi.

De drums houden zich stil in her intro van ‘Further from Salvation’. Maar als ze zich laten horen, dan is dit uit de metal hoek. Vrij snelle metal wisselt een paar keer met iets rustigere muziek. Steeds is die wending er na enkele seconden. De fluisterende woorden zijn in balans met de zachte, langzame muziek. Weer zit er een ‘bijgeluidje’ alsof er op een te dunne cimbaal wordt gespeeld. In een heerlijk metal deel is er een mooi staaltje drumwerk.

Ondanks de variatie en de gevestigde namen zijn de eerste drie nummers geen toppers.
Dat heeft deels te maken met het geluid. De klein gespeelde delen klinken niet altijd helder genoeg. De zwaar gespeelde delen hadden wat meer body mogen hebben. Een aantal wendingen zijn vrij voorspelbaar.  Daarnaast eindigt ‘Grave Image’ door de fade out een beetje fantasieloos. En ‘Among Us’ wordt te vroeg afgekapt. Ook hier zit dat onnatuurlijke, rinkelend geluid weer in, dat gaat op den duur irriteren.

De rustige start van ‘Words of Dead Men’ raakt mij minder dan ik had gehoopt Sommige woorden worden wat langer gerekt, dan valt het extra op dat de zang wat lichter is dan we gewend zijn in de metal. In klein gezongen deel is zang en muziek goed in balans, maar er mist wat emotie. Het geheel kruipt niet onder mijn huid. Het gitaarspel is wel tof, dat had wel iets langer mogen duren.

De ‘orkestrale elementen’ zijn zo ver op de achtergrond in het intro van ‘Return to Silence’ dat ze vrij weinig impact hebben. Ook dit laatste nummer heeft op zich voldoende wendingen. Maar het geheel komt niet helemaal binnen.

En dat geldt voor een groot deel van deze cd. Het geluid is te vlak. De sound van de dark metal klinkt wat te oppervlakkig. De akoestische/orkestrale delen zijn niet sprankelend genoeg. De melodieën zijn best aardig, maar niet heel intens. Daarnaast zijn sommige nummers te vroeg afgekapt, of is de opbouw naar het einde vrij summier waarop het niet helemaal af voelt. Hoewel ik er wat meer van had verwacht is ‘Grave Image’ wel een aardig album. (72/100) (Season of Mist)

Track list:  

1. Funeral Ground (05:05)
2. In Eclipse (04:46)
3. Further from Salvation (04:56)
4. Grave Image (04:50)
5. Among Us (04:11)
6. Words of Dead Men (03:56)
7. No Horizon (05:29)
8. Plague of Virtue (04:14)
9. A Servant (04:43)
10. Return to Silence (06:38)