Shape of Water – Great Illusions

Hoewel de beide bandleden Rox Capriotti en Luca De Falco nogal Italiaans genaamd zijn, blijkt het een in Manchester, UK gevestigd project te zijn. Sinds enkele jaren is dit de thuishaven voor beide art-rockers. Het debuutalbum wordt omschreven als ‘alternative art-rock’, maar poppy progrock had ook niet misstaan. Denk aan een Frost of Muse, met zo’n moderne, gelikte state-of-the-art productie. In ieder geval een verrassend plaatje deze. Of hij ook verrassend goed is?

Het experimentele, wat donkere ‘Mars-X’ opent met een fijne piano en de aardige, doch niet al te overtuigende stem van Rox, alvorens de gitaar als een Muse-riff keihard invalt. Een lekker opgebouwd en uitdagend nummer. Goeie opener derhalve. ‘Scar’ is iets poppiër en gestroomlijnder, maar doet me een stuk minder. In de coupletten overtuigt de zanger me helemaal niet, maar zodra hij de hoogte ingaat, zit het wel goed. Dat dit een twee-mans formatie is, dwingt toch wel respect af, gezien de vele lagen die er gebruikt worden. De band heeft voor deze ‘Great Illusions’ gewerkt met producer Paul Reeve (bekend van, jawel, Muse)  en Sky Van Hoff (Rammstein, Kreator) voor de mix van een aantal songs.

De synth-klanken krijgen wat meer ruimte op ‘Perfect Love’ en vooral ‘Still Karma’. Beiden nogal poppy, vooral de jaren 80-vibe komt in de eerste wat oubollig over. Dan is de tweede wat theatraler en daardoor ook spannender. Maar het veelvuldig gebruik van de keyboards maakt het ook wat klinisch helaas. Ook ‘In Your Arms’ heeft daar onder te lijden, de warmte of het gevoel ontbreekt. Datzelfde is ook mijn kritiek op Frost overigens, maar dat terzijde. Op het gebodene valt verder weinig aan te merken, maar de vonk springt niet over.

Het lange, rustig opbouwende en dreigende ‘A Silvia’ komt precies op tijd. Wat minder over the top en mooi gezongen deze midtempo beuker, die de volle negen minuten blijft boeien, hoewel dat piano-outtro van 2 minuten wat veel van het goede is. Andere noemenswaardige songs? Een ‘Five Days to Shine’ is traag en heeft wel wat weg van een Queens ‘Who Wants to Live Forever’, maar dan net iets minder indrukwekkend. Het rauwe, midtempo ‘The World is Calling Me’ heeft als basis een vette, beukende, grungy gitaarriff zowaar, en is daardoor een erg fijne song geworden, hoogtepuntje! En afsluiter ‘Great Illusion’ heeft ook al weer een mooie opbouw en de eerder genoemde theatrale uitstraling. Al ontbeert de song een mooi catchy refrein. 

Tsja, als twee-mansproject alle lof hiervoor, echter slaat de band de plank iets te vaak nét mis en de vonk iets te weinig over. Dan verzuipt het in de bombast en wordt het allemaal wat te emotieloos. De zangstem van de heer Caprotti overtuigt ook al net niet. Maar als debuutalbum zeker niet slecht en ik verwacht dat er nog wel mooie dingen uit hun schrijverspennen gaan vloeien de komende jaren. De potentie is er zeker, nu de puntjes op de i nog.
(75/100) (Eclipse Records)

LINE-UP

Rox Capriotti – Vocals, keyboards, bass guitars
Luca De Falco – guitars, backing vocals

TRACKLIST

1. Mars-X
2. Scar
3. Perfect Love
4. Still Karma
5. In Your Arms
6. A Silvia
7. Not All the Things
8. Five Days to Shine
9. The World is Calling Me
10. Great Illusion