Vanishing Point – Dead Elysium

Vanishing Point is een melodic metal band van Down Under. Zes jaar geleden kwam hun vorige album ‘Distant Is the Sun’ uit. Eind augustus wordt de opvolger ‘Dead Elysium’ gelanceerd.  Dit thema album gaat over de toestand van de wereld en de situatie waarin we ons bevinden.  En of de wereld verbetert als we beter voor elkaar zorgen. ‘Vanishing Point’ hoopt dat hun muziek de mensen helpt om (opnieuw) met elkaar in contact te komen.

 Het album opent met de titeltrack. Deze heeft een rustig, voorzichtig intro. Het geluid is iets te blikkerig. Het orkestrale gedeelte heeft hierdoor geen grote impact. De zwaar bespeelde snaren lijken iets afgevlakt te zijn. De verdeling qua hoeveelheid tussen de heavy muziek en de klassieke elementen is goed. Silvio Massaro zingt de woorden in een vrij hoog tempo, zijn manier van zingen past bij de muziek. De balans tussen ritme en melodie is zeer goed. Het geheel heeft hierdoor een opzwepend en toegankelijk karakter. Het instrumentale stuk is heerlijk. Met vlagen ligt het tempo van de drums behoorlijk hoog. Af en toe laat Damian Hall een break horen, of houdt zijn drumstokken even stil. Kortom dit eerste nummer is prima opgebouwd.

 ‘Count Your Days’ heeft een aangenaam zwaar en pakkend instrumentaal begin. De zang sluit daarbij aan. Het heerlijk gillend gitaarspel vloeit over in een licht klassiek stukje. De wending terug naar meer power verloopt vrij voorspelbaar. Dit nummer eindigt in langzame fade out.

De balans tussen de powerdelen en de lichtere stukken blijft bestaan in de nummers die volgen. Dat geldt ook voor de verdeling tussen ritme en melodie. Af en toe is de opbouw een beetje voorspelbaar. Deze structuur zorgt ervoor dat de opzwepende nummers toegankelijk zijn. Al een paar keer heb ik het volume wat opgeschroefd. 

In ‘Salvus’ zingt Silvio even bijna solo, zijn stem komt hier prima tot zijn recht. Gaston Chin laat vette bas grooves horen. Dit nummer is een beetje poppy, de melodie blijft al snel in je hoofd kleven. De opbouw naar het einde is verrassend maar had iets langer mogen duren.

Het minimalistisch stukje in ‘Recreate The Impossible’ is leuk ingelast. Hier zingt Jennifer Borg enkele zinnen, haar heldere stem vormt een mooi contrast met de ruwere klanken van Silvio. Dan krijgt de muziek weer een wending naar meer tempo en volume, waarna dit nummer met een fade out eindigt.

Het laatste nummer ‘The Ocean’ past prima bij de voorgaande nummers. Na een klassiek instrumentaal stukje dooft het langzaam uit.

In diverse nummers zitten korte minimalistische of rustige stukjes. Soms zijn deze net te kort om echt impact te hebben. Het overgrote deel van de nummers is gespeeld in een hoger tempo. Een aantal nummers eindigt in een (saaie) fade out, andere nummers hebben een mooi gecomponeerd einde.  Je hoort strak drumwerk, gaaf gitaarspel en vette bas groeven. Muziek en (de gestapelde) zang vormen een geheel, bovendien is alles goed verdeeld over de speakers/koptelefoon. Af en toe is de opbouw een beetje voorspelbaar, maar wat maakt dat uit?  Er is een positieve vibe, en een pakkende structuur waarin er af  toe een vleugje pop zit. Dit alles zorgt voor een toegankelijk geheel. ‘Dead Elysium’ is een heerlijke plaat om flink harder te zetten, zodat je de combinatie van licht klassieke elementen en rock/metal door het huis kunt laten denderen. (78/100) (Octane Records/ AFM Records)

Tracklist:

01 – Dead Elysium

02 – Count Your Days 

03 – To The Wolves 

04 – Salvus

05 – The Fall

06 – Free 

07 – Recreate The Impossible

08 – Shadow World

09 – The Healing

10 – The Ocean

Line-up:

Silvio Massaro -Zang

Chris Porcianko – Gitaren, Zang

James Maier – Gitaren

Gaston Chin – Bas

Damian Hall- Drums

Jennifer Borg – Gastzangers in ‘Recreate The Impossible’