Ann My Guard – Furia

Jeroen Schortemeijer | 12 December 2020 | CD | No Comments

Deze Hongaarse female-fronted metalband is nog niet heel bekend hier, al woont zangeres Eszter Anna Baumann al wel enige tijd in Nederland. Hun eerste Nederlandse show op FemME 2017 was trouwens een groot succes, want een uitverkochte Effenaar. Ze zijn nu toe aan hun vierde album, nadat het eerste volledige album ‘Innocence Descent’ (2014) en vervolgens ‘Ourania’ (2017) en ‘Moira’ (2018) tot aardig wat succes hebben geleid in met name het thuisland. Nu dus met ‘Furia’ nieuw materiaal, ook al zijn het maar vier echte nummers en twee korte instrumentale intro’s. Maar het gebodene klinkt volwassen, doordacht en heavy.

Opener ‘Eclipse is dus niet meer dan een opmaat naar het stevige en lekker hakkende en ‘Nyx’ dat zijn naam geen eer aan doet gelukkig. Anna zingt makkelijk en heeft een prettig in het gehoor liggende stem die lekker contrasteert met de zware gitaren. Gelukkig zingt ze niet in de hoge Floor Jansen of Simone Simons opera-achtige regionen, maar in wat makkelijker weg te luisteren toonsoorten. Ook muzikaal is het wat minder bombastisch, meer echte metal dus, inclusief overdonderend drumwerk. Titelsong ‘Furia’ gaat net zo heavy, maar een tandje sneller uit de startblokken. De zangpartijen zitten goed in elkaar, maar het geheel komt met al die (zang)lagen wel nogal overdonderend en wat overdadig over, al wordt dat na herhaaldelijk luisteren wel beter. Het rustpuntje in de song komt wat dat betreft precies op tijd.

‘Child’s Play’ is muzikaal vergelijkbaar, maar valt op door de fijne en aparte zangmelodie en het catchy refrein. Omdat er zoveel gebeurt, heb je als luisteraar wel heel wat te verwerken. Iets gedoseerder de nummers inkleden zou wel bijdragen aan het luistergenot eigenlijk. Soms is minder meer tenslotte. Gelukkig is het volgende nummer even wat anders. ‘The Mourning’ is een erg vet intro met hakkende gitaar en drums, waarna het langste en alweer laatste nummer van deze plaat, het wat symphonische ‘Aurora’ volgt. Deze heeft in de coupletten wel wat The Gathering-raakvlakken, al gaat het er een stuk steviger aan toe, met dank ook aan de dubbele bass. De break halverwege is mooi, al had ik hier graag een echte gitaarsolo gehoord. De productie is trouwens klasse: alle instrumenten zijn goed in balans en prima te onderscheiden, ondanks de vele lagen. Informatie wie hiervoor verantwoordelijk is, ontbreekt.

“Furia’ is voor degenen die Ann My Guard niet kennen een prima visitekaartje en voor de fans ongetwijfeld een fijn cadeau zo net voor de kerst. Het album klinkt als een klok, al had een rustpuntje ergens halverwege niet misstaan, want zoals eerder gezegd, de muziek komt soms wel erg druk en overvol over. Maar dat is slechts een kleine kanttekening. Benieuwd hoe ze dit live brengen. Hopelijk kan er snel weer opgetreden worden… Voor de liefhebber, het album is hier te bestellen: https://annmyguard.bandcamp.com/album/furia
(80/100 – eigen beheer)