Joe Stump – Diabolical Ferocity

Muiterij binnen de gelederen van Alcatrazz! Nee, niet de beroemde Alcatraz gevangenis in de baai van San Francisco, maar de legendarische band van zanger Graham Bonnet, die een “z” toevoegde aan de naam om het verschil duidelijk te maken. Hij richtte na Rainbow- en Michael Schenker Group ervaringen de band op in 1983 en wist grote gitaristen te contracteren. Yngwie Malmsteen en Steve Vai zijn de twee bekendste uit de rij namen. Jeff Loomis (Nevermore, Arch Enemy) is sinds kort de nieuwe gitarist, voorafgegaan door Joe Stump.
8 oktober 2019 stond Alcatrazz in de Joe Stump bezetting op het podium van de Cacaofabriek te Helmond. Nou ja, stond…. Graham Bonnet zat op een kruk, geteisterd door rugproblemen en in afwachting van een operatie. Z’n enorme strot had gelukkig niks geleden en hij werkte zich prima door de set met nummers uit zijn muzikale verleden. Een soort “Best Of Bonnet” avond vol herkenbare hardrocktracks. Joe stump was in bloedvorm en stal de show. De ene na de andere virtuoze solo vloog voorbij, gespeeld door de man die met z’n enorme kolenschoppen Fender Stratocasters (met uitgeholde frets) aanviel op niet zachtzinnige wijze. Een aparte manier van spelen, maar wel met maximum resultaat.

Na de tour leefde Bonnet in onmin met manager Giles Lavery en besloot de samenwerking te verbreken. Tot z’n verbazing gingen de andere bandleden, onder leiding van Joe Stump, met Lavery verder en trokken Doogie White als zanger aan. Onder de naam Alcatrazz….
Bonnet stond alleen en heeft inmiddels zijn nieuwe Alcatrazz-bezetting met nu dus Jeff Loomis op gitaar afgerond. Dus nu hebben we twee bands met dezelfde naam én als derde de Graham Bonnet Band. Volg je het nog?

Maar goed: terug naar Joe Stump. Man met een grote staat van dienst bij verschillende bands en een serie (instrumentale) soloalbums sinds 1993 waarvan de teller op 13 staat. Nummer 14 wordt medio september uitgebracht onder de naam ‘Diabolical Ferocity’, wederom een instrumentaal gitaaralbum. Stump is een technisch zeer begaafd gitarist en steekt niet onder stoelen of banken dat zijn composities gebaseerd zijn op het werk van Yngwie Malmsteen, Ritchie Blackmore en Gary Moore.  Razendsnelle solo’s a la Yngwie en neo-klassieke melodieën en riffs a la Blackmore vullen z’n soloplaten, zo ook op ‘Diabolical Ferocity’. Daar waar Malmsteen de laatste jaren steken laat vallen, blijft Joe Stump boeien omdat behalve technische krachtpatserij en over-ingestudeerde solo’s, waarmee overigens niks mis is, de nummers een kop en staart hebben. De melodie en een goede riff zijn tenslotte de fundamenten van een goed muziekstuk en maken de plaat boeiend/afwisselend. Zéker voor de gitaarliefhebbers onder ons die 10 nummers voorgeschoteld krijgen om van te smullen. Zelfs de track “Nacht” van Bach is waardig bewerkt in Joe Stump stijl.
Maar het beste blijft tot het laatst bewaard: “Forever Moore”. Een ode aan Gary Moore, Stump’s grootste invloed, zo zegt hij. De Ierse grootmeester heeft hem met z’n gitaarspel emotioneel het meest geraakt van iedereen. Alle stijlen die Moore tijdens zijn loopbaan gespeeld heeft worden door Stump nog regelmatig met grote belangstelling beluisterd. De zeer diverse platen van Moore (jazzrock / hardrock / blues) zijn een blijvende leerschool voor Stump. In “Forever Moore” bundelt hij de invloeden van Gary tot een gitaar-extravaganza van ruim 8 minuten. Een melodieuze, hartverscheurende ballad waarvan ik zou willen dat de in 2011 overleden gitarist die nog kon horen en tot de ontdekking komt dat er nog steeds iemand door zijn gitaarspel geraakt is die “Still got the blues” heeft. Wie weet……. (85/100)(Lion Music)

Tracklist

1 Ignition
2 Burn it down
3 King of the underworld
4 The snake charmer’s fate
5 Nacht (JS Bach)
6 Sneak attack
7 Die by the sword
8 Viking pillage
9 Maximum damage
10 Forever Moore

Line up

Joe Stump – guitar / bass
Francisco Palomo – keyboards / drum programming