CD van de Week: Moist – End of the World

Wat komt er toch veel moois uit Canada. Bands als Heart, Rush, Triumph, Our Lady Peace, Tea Party en recentelijk Tenth Planet hebben mijn muzikale smaak voor een deel gevormd. En zo ook deze Moist. De band ontstond toen Mark Makoway, Jeff Pearce, David Usher en Kevin Young allen van Ontario naar Vancouver verhuisden en daar in 1992 de eerste versie van Moist oprichtten. Hun sound was geïnspireerd door Seattle acts zoals Soundgarden, Pearl Jam, Nirvana en Alice in Chains, maar dan met een stevige scheut melodie en mede door de zang van Usher lag het erg makkelijk in het gehoor. Debuutalbum ‘Silver’ (1994) deed het boven verwachting goed: in Canada werden er 400.000 verkocht, met dank aan de singles ‘Push’, ‘Silver’ en ‘Believe Me’. Ook internationaal sloeg het aardig aan, met name in de UK, Duitsland en Thailand. In 1995 won de band dan ook een Canadese Juno Award voor ‘Best New Group’. Ook de opvolgers ‘Creature’ (1996) en ‘Mercedes 5 and Dime’ (1999) deden het aardig, waarna de band er een punt achter zette. Ik was dan ook aangenaam verrast toen 15 jaar later plots het prima en vrij stevige comeback-album ‘Glory Under Dangerous Skies’ (2014) verscheen. En nu dus album nummer vijf: ‘End of the Ocean’. Niet te verwarren met ‘Ocean at the End’ van landgenoten The Tea Party…

De band bestaat nog altijd uit de vier bovengenoemde oerleden, aangevuld met Francis Fillion op drums en gitarist Jonathan Gallivan. Dat zal mede de oorzaak zijn van de consistente sound die op alle Moist albums doorklinkt. Soms iets gelikter en soms wat heaviër en moderner, maar grote verschillen zijn er nauwelijks. Constante kwaliteit dus, maar ook weinig verrassingen daardoor. Je weet wat je krijgt: prima, aanstekelijke, wat poppy rocknummers, gedragen door de herkenbare en makkelijk in het gehoor liggende stem van David Usher, die er ook een succesvolle solocarrière op nahoudt trouwens. Oorspronkelijk was de release gepland voor oktober 2021, maar de corona zorgde voor een paar maanden uitstel. Het album gaat over de consumptiemaatschappij en de verwoesting van onze planeet. 

Om maar met de conclusie te beginnen: dit is een erg fijn hoofdstuk in het Moist boek geworden. Was voorganger al erg fijne plaat, want net wat steviger dan we gewend waren, deze is nog nèt een tandje pakkender geworden. Opener ‘Ammunition’ start een beetje U2-achtig en groeit langzaam uit tot een echte oorwurm met een aanstekelijke refrein. Productioneel zit het ook wel snor: alle instrumenten zijn goed te onderscheiden en het rockt stevig. De stem van Usher is nog onveranderd mooi gelukkig. Titelnummer en 2e single ‘End of the Ocean’ is prachtig van opbouw met die zang over drums, piano  en bas en dat melodieuze refrein, waarna pas halverwege de gitaren echt invallen en een fijne solo de song afsluit. Prachtig. Het wat tragere en heaviëre ‘Put the Devil On It’ is iets minder opvallend, maar ook lekker. De grotendeels akoestische ballad ‘Flesh & Bone’ vervolgt relaxed met mooie samenzang, maar is wat eentonig.  

Eerste single ‘Tarantino (Bullet Kill Sex Love Thrill)’ schreef Usher na het zien van alle Tarantino films in de eerste lockdown. Het is een energiek, typisch Moist-nummer geworden, met weer zo’n uitbundig refrein. Op de tweede helft van de plaat noteer is als hoogtepunten: het zeer catchy ‘Party’s Over’, het melodieuze ‘Tip of My Tongue’ en het wederom wat U2-achtige en bijna epische ‘Dying for a Light in the Dark (We Are)’. De pianoballad ‘High on It’ blijft helaas wat hangen in goeie bedoelingen en wil maar niet op gang komen. Klein smetje dus op een verder prima album.

Voor de melodieuze rockliefhebber die de band niet kent, check ze eens uit op je streamingkanaal, dat kan nog een aangename kennismaking worden. De echte fans hebben dit album al lang digitaal beluisterd en twijfelen nu waarschijnlijk of het de dure Canadese import waard is. (85/100) (Universal Music Canada)

LINE-UP

David Usher – lead vocals
Mark Makoway – guitars
Kevin Young – keyboards, backing vocals
Jeff Pearce – bass, mandolin, backing vocals
Francis Fillion – drums
Jonathan Gallivan – guitars, backing vocals

TRACKLIST

1. Ammunition
2. End of the Ocean
3. Put the Devil On It
4. Flesh & Bone
5. Tarantino (Bullet Kill Sex Love Thrill)
6. The Millions
7. Party’s Over
8. Tip of My Tongue
9. High on It
10. Dying for a Light in the Dark (We Are)