Transatlantic geeft masterclass Prog Rock in de 013
Het is druk in Tilburg deze maandag. Niet alleen met Progliefhebbers maar ook met bezoekers van de Roze Maandag Tilburg Kermis. Het contrast is amusant. De veelal extravagant uitgedoste Roze Maandag bezoekers gemêleerd met de in veelal oeroude meestal zwarte tour-shirts geklede mensen die voor supergroep Transatlantic komen. De opkomst is goed te noemen, de Main van de 013 is gevuld met ik schat een dikke 400 mensen wat best veel is voor deze verre van commerciële muziek .
Transatlantic wordt niet voor niets een supergroep genoemd. Mike Portnoy kennen we vooral als (ex)drummer van Dream Theater, Neal Morse, frontman van Spock’s Beard , gitarist Roine Stolt van The Flower Kings en last but not least bassist Pete Trewavas van Marillion. Niet de minste muzikanten dus. Dit kwartet wordt nog versterkt door Ted Leonard die geen vast bandlid is maar meedoet als gastmuzikant. Vroeger was deze eer aan Daniel Gildenlöw van de band Pain Of Salvation maar wegens ziekte is de vrijkomende vacature nu dus ingevuld door Ted Leonard. Gildenlöw is inmiddels gelukkig weer hersteld en heeft dit jaar onder andere met Kayak meegespeeld. Ted Leonard is vooral bekend als zanger van Enchant, ook heeft hij samen met Neal Morse bij Spock’s Beard gezeten.
Met een dergelijke line up kan er natuurlijk niets mis gaan. Alle 5 de bandleden beschikken ook nog eens over een aardig stemgeluid zodat we niet alleen maar kunnen genieten van muzikale virtuositeit maar ook van afwisselende (samen)zang. Om 20:00 doven de zaallichten en begint de masterclass Prog Rock. Transatlantic speelt een kleine 3 uur. Het eerste gedeelte van de set bestaat grotendeels uit het spelen van het album ‘The Absolute Universe’, waarna na een korte pauze van 10 minuten het optreden hervat wordt met nummers/medleys van de albums ‘The Whirlwind’ en ‘Bridge Across Forever’. Ook passeert er nog een Spock’s Beard nummer de revue. Afwisseling troef, de ene keer speelt Transatlantic snoeiharde Prog Metal a la Dream Theater, de andere keer ingetogen. Ook is er ruimte voor een akoestisch intermezzo. Natuurlijk laten de heren horen dat ze hun instrumenten tot in de vingertoppen beheersen in de lange uitgesponnen instrumentale stukken maar dit leidt niet tot muzikale egotripperij. Het blijft verbazingwekkend om te zien met wat voor gemak deze muzikanten hun complexe muziek ten gehore brengen, daarbij ook nog zingend, grapjes makend en in het geval van drummer Mike Portnoy constant het publiek bespelend. Vooral voor bassist Pete Trewavas moet Transatlantic een ware uitlaatklep zijn. Bij Marillion is zijn basspel een stuk minder prominent. Ook zingt hij een aanzienlijk deel van de nummers, is het niet als leadzanger dan wel samen met de andere zangers of als achtergrondzanger.
Als om kwart voor 11 de zaallichten weer aangaan kan iedereen meer dan tevreden huiswaarts keren na dit grandioze optreden waarin Transatlantic alle aspecten van de Prog Rock de revue heeft laten passeren.
