Sirenia – 1977

Bandleider Morten Veland van de Noorse symfonische metalformatie Sirenia heeft weer een nieuw album gepend. De band heeft al vele verschillende gedaantes gekend, vooral achter de microfoon. Nu is het opnieuw de Franse zangeres Emmanuelle Zoldan. Het album is vernoemd naar het geboortejaar van Veland. Verder vinden we op de nieuwe plaat meer synthwave elementen dan dat we gewend zijn.

Niet alleen in de formatie is al heel wat gewisseld in Sirenia. Ook muzikaal is de band geëvolueerd. Daar is lang niet elke fan van Sirenia zo blij mee. Zeker als je de eerste reacties onder de eerder uitgebrachte singles leest. Veelal negatief. Sirenia is volgens hen te commercieel geworden. Er valt wel te zeggen dat de latere albums toegankelijker zijn voor de niet/beginnende metalheads onder ons. De band is een andere weg ingeslagen maar betekent dit meteen dat de band ineens slecht is? Naar mijn mening is dat complete lulkoek. Een band de grond in praten omdat ze wat anders doen, laten we daar aub mee stoppen. Ja als het echt zo slecht is valt er iets voor te zeggen, maar dit album is dat verre van.

Neem bijvoorbeeld openingstrack ´Deadlight´. Startende met piano en viool voor de rest inzet. Direct blijft dit nummer in positieve zin in je hoofd zitten. De synths zorgen hier voor een duister randje. Vanaf moment één zijn de 80s invloeden die worden benoemd bij de introductie van dit album te horen. Het misstaat niet, al zullen ongetwijfeld veel fans van het eerste uur hier niet zo blij mee zijn. Al is er ook voor die fans op dit album wat te vinden. Zo is tweede track ´Wintry Heart´ voorzien van een heerlijke riff en sterke gitaarsolo. Wederom ook weer een ontzettend pakkend refrein maakt dit tot een van de sterkere tracks.

´Delirium´ neemt nog meer terug naar de begintijd van de band. Met name door de afwisseling in de opera-achtige zang van Zoldan en de rauwe mannelijke vocals. Ook de hier is het gitaarwerk weer van hoog niveau. Als afsluiter vinden we iets wat Sirenia wel eens vaker wil doen. Een cover. Om dan nog eenmalig terug te pakken naar de 80s invloeden vinden we een hele prettige cover van een hitje uit die tijd. ‘Twist In My Sobriety’ van Tanita Tikaram wordt in ere gehouden maar een snufje meer ‘’gitaar’’.

Kortom kunnen we stellen dat Sirenia met ‘1977’ een meer dan prima album aflevert. Wel is dit er, opnieuw, eentje die geliefd of gehaat wordt door de échte fans. Zeker een casual luisteraar heeft aan dit album een lekker symfonische metal plaatje te pakken. (77/100) (Napalm Records)