Takida – The Agony Flame

Een zeer succesvolle band in thuisland Zweden waar ze met gemak grote zalen tot stadions kunnen vullen is in ons land niet een hele bekende naam. Misschien komt daar over niet al te lange tijd verandering in. In Duitsland is de band inmiddels doorgebroken en ook is dit nieuwe album ‘The Agony Flame’ het eerste op het Duitse label Napalm Records.

Takida gaat al een tijdje mee en doet het vrijwel vanaf de start zeer goed in Zweden. Langzaam maar zeker komt daar nu ook populariteit in het vasteland van Europa bij. Een kenmerkende sound met als kers op de taart het aparte, ooit hypnotiserende geluid van zanger Robert Petterson. Een stem die je direct herkend. Dat hypnotiserende komt prachtig naar voren in de rustige nummers van de band. Die zijn op ieder album wel een of twee te vinden. ‘Sacred Spell’ is een voorbeeld, zeker in de coupletten. Die gitaar zorgt voor de juiste, minimale licks op de achtergrond. Hierdoor komt de kracht van het refrein beter naar voren met als toppunt wanneer de solo zorgt voor een ommekeer in de song en het eventjes wat heftiger wordt alvorens we weer terug gaan naar de rust van het couplet. Tekstueel kunnen we spreken van de pijnlijke rust, die door zijn vocals wel binnen kunnen komen.

‘Your Blood Awaits You’ is niet voor niets gekozen als single. Wat grijpt dit nummer je bij de strot als je de tekst hoort. Een moeder die haar dochter een tijd niet heeft gesproken. De dochter in een diep dal aan de drugs en drank, die zorgde voor de vader met diezelfde issues. Ja die komt wel even binnen.

‘’You got a note last week

Saying she wants to change her life

Wants to make amends

No alibi defense, consider

We didn’t choose this life

She’s all alone now I know, she ripped your heart out

Since the final call you’ve been numb’

But don’t you think it is time?

Take your family home

Allow, because your blood awaits you

Deep inside you want to be her mum’’

Verder is er weer voldoende ruimte voor catchy rockers als opener ‘Third Strike’, ‘The Lonliest Hour’ en ‘On The Line’. De typsiche Takida sound. Strijkers zijn er eigenlijk altijd wel wat te horen. Fijn gitaarwerk en een steengoede ritmesectie. Een band waarvan je je afvraagt waarom ze niet veel eerder wat breder zijn doorgebroken. Misschien ligt het ook wel een beetje aan het feit dat de band pas een keer in ons land te zien was.

Daar kan wat aan gedaan worden, al komen ze met de tour om dit album te promoten (nog) niet naar ons land. Hopelijk komen er nog wat data bij, ik blijf ervan overtuigd dat ze ook hier zoden aan de dijk kunnen zetten met hun prettige sound met genoeg hardheid, maar ook zeker goed te pruimen voor de liefhebbers van ietsje minder hard. ‘The Agony Flame’ doet niet onder voor zijn voorgangers. Een mooi begin van het jaar. (90/100) (Napalm Records)