Dorothy – The Way

Dorothy is de Amerikaanse hard rock band onder leiding van frontvrouw Dorothy Martin. Met haar band doet ze het in het thuisland meer dan aardig. Als we kijken naar hun tourgeschiedenis zijn ze echter nog niet buiten de VS en Canada geweest. Wellicht is dat ‘The Way’ to go met het onlangs uitgebrachte vierde album.

De band werd in 2014 opgericht nadat iets eerder Dorothy Martin gitarist Mark Jackson leerde kennen. Die hoorde haar zingen en had gelijk het idee om een band te beginnen. Het eerste album kwam op de eerste plaats van de Headseekers Chart. Ook qua singles deed de band al goede zaken met vier singles in de top 10 in de US Main charts. Hoog tijd dat rest van de wereld ook meer mee gaat krijgen van wat de band doet. Hun muziek is heerlijk in het gehoor liggende hard rock met vleugjes blues rock.

Met haar krachtige vocals kan en gaat ze verschillende kanten op. Zo waagt ze zich dit album zelfs aan screams, al zijn ze minimaal. Verder heeft ze al als gastartiest meegespeeld op albums van onder andere Scott Stapp, Staind en Slash. Laatstgenoemde bewees een vriendendienst door op dit album dan weer mee te spelen. Op ´Tombstones Town´ laat Slash nog maar eens horen waarom hij een van de meest bekende en geprezen gitaristen is. Het nummer heeft wat country invloeden en ondanks dat dit wellicht als een vreemde eend zou kunnen klinken past het nummer goed in de plaat en is het een van de uitschieters. Het klinkt in positieve zin anders dan de rest.

Dat is dan ook direct een van de weinige dingen die je zou kunnen aanmerken op de plaat. Veel klinkt een beetje als het zelfde recept als de vorige, maar met een kleine aanpassing. Wel zo klein dat het soms lastig is te onderscheiden. De titeltrack sluit het album af in de vorm van een ballad. Instrumentaal mooi, maar in de zang mis je het gevoel die het nummer zijn geloofwaardigheid en kracht geeft. Dit voelde meer als een ballad zingen, omdat die er nog eentje op moest.

Misschien is dit voor sommige té gepolijst, het vunzige randje is hier niet aanwezig. ´The Way´ luistert net als hun andere platen heerlijk weg en na een paar luisterbeurten is meezingen al begonnen. Al moet toegegeven dat dit album wat minder is dan zijn voorgangers. Een Amerikaans product wat the way naar Europa hopelijk in de toekomst zal durven bewandelen. (76/100) (Roc Nation Records)